ตอนที่ 8: รักษาหาย
748 คำ
ตอนที่ 8: รักษาหาย
รักษาตื่นขึ้นมาภายใต้อ้อมกอดของคนขี้เซาที่ยังนอนหลับไหลอยู่บนเตียงหลังกิจกรรมเมื่อคืนที่ลากยาวไปเกือบเช้า
ป่วยจริงรึเปล่าเนี่ย ตอนมาที่คลินิกเขาบอกกับคุณหมอรักษาว่าเป็นโรคนอนไม่หลับ...แล้วใครล่ะ ที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เนี่ย
"ปริ้นส์ ปริ้นส์" หญิงสาวพยายามยกท่อนแขนกำยำออกจากตัวเธอ
"อืม ง่วง"
นอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วยังกอดแน่นขึ้นไปอีก
"นี่ ง่วงอะไรขนาดนั้น ไหนบอกเป็นโรคนอนไม่หลับหลังมีเซ็กส์"
"รักษาหายแล้ว" เขาวินิจฉัยตัวเองเสร็จสรรพ
"อะไรจะหายเร็วขนาดนั้น อย่าบอกนะว่านายโกหก" คุณหมอสาวร้องเสียงแหลม
"อะไรเนี่ย ได้กันแล้วเรียกนงเรียกนาย นี่ผัวนะ" ไม่พูดเปล่าแถมยังจับต้นคอรักษาเข้าไปประกบริมฝีปากอีก
"อือ ... " จะจูบอะไรอีกเนี่ย
"ปากหวานดีจัง ชอบที่มีรักษาอยู่ด้วย"
"ปริ้นส์ ...พอแล้ว หิวแล้วเนี่ย”
"หิว แล้วเหรอ" เขาจูบต่อ
"อือ...จะมาจูบทำไมเนี่ย บอกว่าหิว" เธอผลักอกเขาออก
"ก็นี่ไง กำลังจะให้กิน" เขาเอ่ยน้ำเสียงทะเล้น
"ปริ้นส์ รักษาไม่ได้หิวปริ้นส์ หิวข้าว" เธอเอ็ดเสียงดุ
"กินของหวานก่อนไหม ไอติมปริ้นส์หวานนะ"
"ปริ้นส์! อี๋ไม่เอา ไปอาบน้ำได้แล้ว" รักษาลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาปิดตัว
"อาบด้วยกัน" ปริ้นส์ลุกขึ้นมาอุ้มหญิงสาวขึ้นจนเธอตัวลอยสะบัดขาไปมา
"ว้าย ...ปล่อยนะ ปล่อย เดี๋ยวตกนะ...ปล่อย"
“อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวตกจริง ๆ หรอก” เขากระซิบแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำที่มีขนาดใหญ่กว่าห้องรับแขกที่บ้านของรักษา เขาวางตัวเธอลงกับเก้าอี้เพื่อรอให้น้ำจากอ่างจากุซซี่ปรับอุณหภูมิให้เหมาะสม
หลังจากนั้นเขาก็นั่งมองเรือนร่างของคนที่แช่ตัวอยู่ในอ่างพลางอมยิ้มออกมาอย่างชื่นชม
"มองอะไร!" คนโดนมองเริ่มอาย
"มองหน่อยก็ไม่ได้ แหม ตอนนี้ทำหน้างอ ตอนอยู่บนเตียงละ..หืม.."
"ปริ้นส์ ! อย่าเอามาล้อเล่นสิ"
"โอ๋ ขอโทษๆ ...น่ารักอะ"
"ปริ้นส์ไม่เอา...ไม่ล้อสิรักษาอาย" เธอสะบัดน้ำอุ่นใส่หน้าเขาให้หยุดแกล้งเธอ
"เดี๋ยวผมไปส่งกลับบ้านนะครับ" ปริ้นส์ยอมเปลี่ยนเรื่อง
"อือ" รักษาพยักหน้า
รักษาสวมรองเท้ายืนรอปริ้นส์อยู่หน้าห้อง ชายหนุ่มลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาด้วย ทำเอาเธออ้าปากค้างด้วยสีหน้าฉงน
"ปริ้นส์ จะไปค้างไหนเหรอ"
"ไปค้างห้องรักษาไง"
"ห้ะ...ไม่ได้ๆ"
ชายหนุ่มทำหน้าเศร้า ..."รักษาอายเหรอ ที่คบกับปริ้นส์"
"ไม่ใช่นะปริ้นส์ ...แต่มันเร็วเกินไป"
"วันนี้วันเสาร์"
"แล้วไง"
"งั้นขอปริ้นส์ไปค้างแค่วันเสาร์ได้ไหมครับ"
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรต่อ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล ว่าไงยายปลาย"
[แกไม่ลืมใช่ไหมว่าวันนี้ตอนเย็นต้องไปงานแต่งยายเมนี่]
"เออ ลืมไปเลย" หลังจากนัดหมายกับเพื่อนเรียบร้อยเรื่องงานแต่งงานคืนนี้ บุญรักษาก็วางสายแล้วหันมาพูดกับปริญ
"ปริ้นส์ คืนนี้รักษาต้องไปงานแต่งงาน"
"แล้ว" เขายกคิ้วเป็นคำถาม
"ปริ้นส์ คงไปค้างห้องรักษาไม่ได้แล้ว"
"รักษา จะไม่กลับห้องเหรอ"
"เปล่า ..แต่ไม่รู้จะกลับตอนไหน เผื่อปาร์ตี้กับเพื่อนดึก"
"หึ ปาร์ตี้"
"ปริ้นส์ ไม่มองอย่างนั้นสิ ก็เพื่อนแต่งงานเนี่ย เพื่อนสนิทด้วยนะ เพื่อนไปกันตั้งเยอะไม่มีอะไรหรอก"
"ไปด้วยสิ" เขาฉีกยิ้มด้วยสีหน้าตื่นเต้น
"ห้ะ จะไปทำไม" หญิงสาวหน้าถอดสี ไม่นะ เธอไม่อยากให้แฟน..เออ...ผัว...เออ...คนไข้ โอยไม่รู้จะแนะนำว่าไง
คนไข้ที่เป็นแฟน...สถานะผัวอย่างนั้นไหม....
"เพื่อนคนอื่นเขาไม่พาแฟนไปเหรอ"
"เออ...เออ..." เขาก็พาไปกันหรอก แต่ฉันนี่สิ ...ไม่อยากให้เขาไปเจอเพื่อนเลย
"มีอะไรที่ปริ้นส์ไม่ควรรู้อยู่ในงานไหม"
"ไม่มี้...ไม่มี"
"ถ้าไม่มีปริ้นส์ก็ไปได้ใช่ไหมครับ" "จ้า"
ฮือ..อยากร้องไห้ ทำไมต้องมาเจอปริ้นส์ก่อนงานแต่งงานของยายเมนี่ด้วย
- ผู้เขียน
