หัวใจใต้ฝ่าเท้า

ลืมไม่ได้

การอยู่บนความเงียบในรถยนต์ มีเพียงเสียงของการทำงานเครื่องปรับอากาศในรถเท่านั้น แม้ว่ามันจะมีกลิ่นหอมของน้ำหอม ที่โชยกลิ่นออกมาให้ชื่นใจ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อีกคนที่เจ็บปวดรู้สึกดีขึ้น

"หนูนิด....."

มืออุ่นเอื้อมจับมือของหนูนิดเบา ๆ น้ำเสียงเศร้าที่เขาเปล่งออกมา มันเรียกหยาดน้ำตาของเธอให้รินไหลอย่างช้า ๆ

"........."

แม้ว่าจะร้องไห้ แต่เธอก็ไร้เสียงสะอื้น เธอกำลังฝืนต่อความเสียใจ เพียงแค่ศรัทธาในความรู้สึกของตัวเอง ว่าเชื่อแล้วในสิ่งที่เขาเก็บซ่อนไว้ แม้จะไม่ปริปากพูดก็รับรู้ได้

"แต่มึงเป็นเมียกูเหมือนเดิมนะ....."

เขาไม่รู้จะพูดอะไรให้เธอรู้สึกดี เพราะมีความห่ามในตัว ที่พูดอะไรเลี่ยน ๆ ไม่ค่อยจะเป็น จึงทำได้เพียงเท่านี้

"........"

เธอหลับตานิ่ง หันหน้าหนีออกด้านข้าง หยาดน้ำตาก็ไหลรินเป็นทางไม่ขาดสาย คำว่า 'เมีย' ที่เขายกให้ มันก็เสมือนสถานะที่ระบุชัดเจน แต่มันไม่ได้การันตีว่าเขาจะมีเธอเป็นแค่รักเดียว…ซึ่งเธออาจจะได้ไม่ถึงเศษเสี้ยวหัวใจของเขาด้วยซ้ำไป

เขาอาจจะมีโลกอีกใบก็เป็นได้!!

โลกอีกใบที่เธอไม่มีวันได้เข้าถึง

โลกอีกใบที่เขาไม่ได้มีเธอในห้วงคำนึงเลยสักนิด

และโลกที่เขามอบให้เธอตอนนี้ อาจจะเป็นแค่พื้นที่เพียงเสี้ยวของโลกใบใหญ่ทั้งใบของเขา....ซึ่งทุกอย่างมันอาจจะเป็นไปได้หมด เธอคงเป็นเพียงตัวแทนของอีกคน หรือไม่ก็แค่

‘คนคั่นเวลา’

"หันหน้ามาหน่อยได้ไหม?”

เขาโน้มตัวเข้าหา พร้อมกับเอื้อมมือจับปลายคางเธอมา แต่ว่าเธอฝืนแรงรั้งไว้ น้ำตาก็ยังรินไหลต่อเนื่อง เพราะเธอกำลัง ‘เจ็บ’

“อึก ฮึก”

น้ำเสียงที่เธอได้ยิน มันทำให้สิ่งที่พยายามฝืนทนไม่ไหว ทำให้มีเสียงสะอื้นร่ำไห้ออกมา ตัวของเธอสั่นสะเทือน เธอเสียใจ

“กูกำลังพยายามจะลืม แต่ว่า.....”

"อดีตกับความสัมพันธ์ปัจจุบัน หากมันยังลืมอดีตไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องลืมมัน...แต่จงทำความสัมพันธ์ที่มีกับคนปัจจุบันให้มั่นคงด้วย 'รัก' แต่ถ้าพี่ยังรักคนปัจจุบันแบบหนูไม่ได้ ก็แค่ปล่อยมือหนูไป เพราะมันทำให้อีกคนที่ให้ใจนั้น 'เจ็บ' "

เขาก้มหน้าแล้วเอื้อนเอ่ย แต่ยังพูดไม่ทันจบประโยค คนที่ร้องไห้มีน้ำตาก็พูดแทรกด้วยประโยคยาวเหยียด พูดโดยไม่ได้มองหน้าเขา

“แล้วถ้ากูไม่ลืมล่ะ” เขาพูดกับเธอต่อไป

“ก็ไม่ต้องลืมไง อึก ฮึก”

เธอหันหน้ามาตอบเขาทั้งน้ำตา ดวงตาโตแดงก่ำ น้ำตาก็ไหลพรากยิ่งกว่าเดิม เมื่อคำพูดที่เขาเปล่งออกมา มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บในหัวใจของเธอ เสมือนหนึ่งว่าหัวใจของเธออยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา แล้วถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปมา จนมันช้ำระบมเจียนแหลก

“ขอโทษนะ...กูลืมไม่ได้จริง ๆ”