“ร้านนี้กูไม่ได้มาดูนานแล้ว เหมือนกับกูเอาเปรียบพวกมึง กูขอถอนหุ้นออก...”
เขาบอกเพื่อนออกไปตามสิ่งที่รู้สึก เพราะเกรงใจเพื่อนไม่น้อย ที่เขาเหมือนคอยเป็นตัวถ่วงและดูเอาเปรียบเกินไป
“คิดมากน่ามึง...แค่นี้เอง ดีไม่ดีนะพรุ่งนี้มึงไปหาน้องนิดที่โรงพยาบาลเธออาจจะฟื้นแล้วก็ได้...อะไร ๆ มันไม่แน่นอนหรอกเว้ย”
“เป็นแบบนั้นก็ดี...”
(พี่บ๊อก!!)
เพี๊ยะ!!
ยังไม่ทันจะได้เงยหน้ามองเสียงคนที่เรียก ฝ่ามือก็ปะทะเข้ากับใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว จนหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ มันรู้สึกชาไปทั้งหน้า ก่อนที่เขาจะหันมา แล้วพบว่าเป็นดรีมเพื่อนของคนที่เขารัก กำลังยืนมองเขาด้วยแววตาที่โมโห
“พี่ทำอะไรเพื่อนหนู ทำไมยัยนิดอยู่ในสภาพแบบนั้น แล้วพี่ก็ไม่คิดจะบอกหนูเลยหรือไง พี่ทำอะไรยัยนิดห๊ะพี่บ๊อก”
ดรีมที่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของหนูนิด เธอเข้าไปตบตีบ๊อกอย่างโมโห เธอโกรธที่เพิ่งรู้ข่าวการเกิดอุบัติเหตุของเพื่อน เพรา
