...เสียงเรียกแหลมแผดดัง ทำเอาทั้งเขาและเธอหยุดเดินทันที รอยยิ้มที่หนูนิดเคยมี บัดนี้มันเลือนหายไป เธอยืนรอฟังว่าคนข้างหลังจะพูดอะไรกัน แล้วจึงค่อย ๆ หันไปมองตามเสียง
"บ๊อกจริง ๆ ด้วย"
ใครคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส เสมือนกับว่าเธอดีใจไม่น้อยกับการพบกัน
ส่วนหญิงสาวอีกคนนั้น ก็เพียงหันมองด้วยความสงสัย เพราะเธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร
"พรีม~~"
ชายตัวสูงดูตกใจ ปากของเขาขยับพูดเบา ๆ แต่หนูนิดที่อยู่ไม่ไกลเธอได้ยินชัดเจน
"พรีมดีใจจังที่เจอบ๊อกอีก ดีใจที่สุดเลยค่ะ...ไม่คิดว่าจะได้เจอ บ๊อกคิดถึงพรีมไหม?"
หญิงสาวที่ชื่อพรีม เธอโผเข้ากอดผู้ชายตรงหน้า โดยไม่สนใจสายตาของหนูนิดที่จ้องมอง ไม่สนใจสายตาของใครอื่นรอบข้างด้วยซ้ำ
ส่วนเขาก็ยืนนิ่งให้เธอกอด เหมือนกับว่าเขาทำอะไรไม่ถูกที่เจอเธอ
แต่หารู้ไม่ว่าใครอีกคนที่ยืนห่างไกล หัวใจร่วงหล่นลงสู่ปลายเท้า กับการที่เขาสองคนยืนกอดกัน สายตาของชาย
