"ไม่เลิกนะ พี่ไม่เลิก...จะให้เลิกได้ยังไง พี่ไม่ยอม เราตกลงกันได้นะหนูนิด"
เขาที่ได้ยินคำบอกลา คำว่าเลิกกันมันทำให้หัวใจของเขาสั่นสะเทือน
"จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ทำไมพี่...เห็นใจหนูเถอะนะพี่บ๊อก อย่าหลอกหนูเลย สงสารหนูได้ไหม?"
เธอพูดออกไปทั้งที่ไม่คิดหันหลังไปหาเขา แต่คนที่โอบกอดแน่นอยู่ด้านหลังเริ่มใจเสีย ความตั้งใจที่เขามีนับจากนี้ เขายังไม่ได้ทำมันเพื่อเธอเลยสักอย่าง จะให้เลิกราไปยังไง ทั้งที่เขาเพิ่งจะเริ่มต้น
"พี่ขอเวลาไง ขอเวลาไม่นานนะ...นะครับคนดีของพี่"
ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดเธอแน่นอย่างกับกลัวว่าเธอจะหนีจากไป เขากอดเธอไว้อย่างไม่คิดจะปล่อยให้ห่าง คนที่นอนน้ำตาไหลก็ยังไม่ขยับหนี เพราะยังไงตอนนี้เธอก็ยังคงจากไปไม่ได้ ข้างนอกดูอันตรายและมืดสนิทขนาดนี้ แม้จะเสียใจแต่เธอก็ไม่คิดเสี่ยงกับตัวเอง
"เราถอยกันคนละก้าวไหมพี่ เผื่อว่าอะไร ๆ มันจะดีขึ้น บางทีพี่อาจจะ...."
"ไม่!! ไม่เลิก ไม่ถอยอะไ
