คนโปรด NC MINI
1202 คำ
๓
"...พึ่งรู้ว่าเจ้มีแฟน!" เสียงประกาศิตดังขึ้นเมื่อร่างสมส่วนในชุดเกาะอกสีดำขลับผิวให้ขาวผ่องก้าวขาลงมาจากรถยนต์ส่วนตัว ช่วงล่างสวมใส่กางเกงยีนส์ขายาวรัดรูปสีซีด อวดสัดส่วนโดดเด่น รองเท้าที่สวมใส่เป็นรองเท้าส้นเข็มสีแดงสะดุดตา โทนแต่งหน้าที่เป๊ะ แน่นอนว่าหากได้ก้าวออกจากบ้าน หญิงสาวต้องมั่นใจว่าเธอต้องปัง
"สืบเรื่องเจ้เหรอหนุ่มน้อย?" มือเรียวคีบแว่นกันแดดอย่างดีที่ปิดบังใบหน้าออกห่าง คิ้วสวยได้รูปเลิกขึ้นเป็นเชิงตั้งคำถาม คนที่เป็นฝ่ายเปิดประเด็นการพูดคุยดันลิ้นกับกระพุ้งแก้ม สีหน้าหลุดความคิดหนัก ไม่นานนักชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดโทนสีดำก็เอ่ยออกมา
"กับหนุ่มคนนั้นเจ้เข้าใกล้เกินไปนะ มีโอบมีกอด มันดูมากกว่าเลขาและเจ้านาย"
"สืบเรื่องของคนอื่นจริงด้วย ทำแบบนั้นเพื่อ?"
"จะเรียกว่าสืบก็คงไม่ถูกนะ บังเอิญเจอมากกว่า"
"เหอะ บังเอิญไม่เข้าท่า" ร่างเพรียวระหงหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ตัวที่ใกล้ที่สุด ขาสวยตวัดขึ้นไขว้ห้าง บุคลิกที่โดดเด่นส่งผลให้หญิงสาวตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใคร
"ชอบเขาสินะถึงยอมให้ถึงเนื้อถึงตัวแบบนั้น"
"วันนี้นัดเจ้มาบอกว่ามีเรื่องที่จะปรึกษา เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าริอ่านมาจับผิดเจ้นะ"
"ผมเป็นน้องชายของเจ้นะ ทำไมผมจะไม่รู้นิสัยเจ้ของผมล่ะ หวงตัว เบื่อผู้ชายที่ชอบทำตัววุ่นวาย คนอย่างเจ้ก็แค่ชอบเช็กเรตติ้งเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง ชอบบ่นเรื่องที่โสด แต่ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ใครได้มาดูแล"
"เจ้ไม่ได้อยากโสดนะไมโล เจ้แค่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจ" ไมโล น้องชายแท้ๆ พ่อแม่เดียวกันเปล่งเสียงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเคียงข้างพี่สาวของตัวเอง
"แสดงว่าผู้ชายที่เจ้ยอมให้เขาโอบ คนนั้นคือคนที่ถูกใจ?"
"หนุ่มน้อยของเจ้ชักจะแก่แดดเกินไป เจ้ไม่ชอบแล้วนะ"
"อย่าลืมสิครับ เจ้ยังต้องพึ่งพาผมให้เป็นไม้กันหมา กันลูกชายเพื่อนแม่ที่ตามจีบเจ้อยู่นะ มีเรื่องอะไรก็ควรบอกน้องสิ ถ้ามีความลับคราวหลังน้องจะไม่ช่วยแล้วนะ"
"ไมโล"
"ไม่บอกก็แล้วแต่นะ แต่คราวหน้า..."
"เขาเป็นหลานของท่านประธาน เขาแค่เข้ามารับผิดชอบงานแทนในขณะที่ท่านประธานซึ่งเป็นปู่ของเขาล้มป่วย มันก็แค่นั้น"
"ยังบอกไม่หมดหรือเปล่า ยังไม่บอกน้องหรือเปล่าว่าเจ้ชอบเขา"
"เจ้ยังไม่ได้พูดคำนั้น"
"ก็แล้วแต่เจ้จะพูดก็แล้วกัน แต่อย่าลืมว่าคนระดับเจ้ คงไม่มีทางปล่อยให้คนที่ชอบหลุดมือ" คนฟังกัดปากตัวเองเบาๆ จริงๆ แล้วเธอฮอตมาแต่ไหนแต่ไร มีส่วนที่ว่าเธออาจจะเลือกเยอะเกินไป แต่สุดท้ายแล้ว ผลของการเลือกเยอะ ผลลัพธ์คือเธอต้องได้เจอคนที่ดีจริง
"เมื่อคืนคอนโดถูกปิดเงียบ อย่าบอกนะว่ายอมเขาแล้ว"
"นี่เจ้นะ เยอะไปละ"
"ก็ไม่ได้จะว่าอะไรนะ แต่เจ้ผมต้องไม่ใช่ของฟรีของใคร"
"อยู่แล้ว เจ้ก็ไม่เคยบอกว่าจะยอมเป็นของฟรีของใคร ว่าแต่เรา มีอะไรจะคุยกับเจ้ก็พูดมา" ประโยคท้ายที่ใช้กลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่าง ใครจะกล้าบอกน้องกันว่าเธอแอบชอบบิ๊กบอสที่เข้ามาประจำตำแหน่งในตอนนี้กันเล่า เขาระดับไหน เธอเป็นใคร แม้ค่าของคนจะวัดกันที่ฐานะไม่ได้ แต่ก็เถอะ ไม่มีอะไรการันตีว่าเขาจะรู้สึกกับเธอ แบบที่หนุ่มๆ หลายคนเคยสารภาพมันกับเธอ
@วันต่อมา
"กาแฟร้อนค่ะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเอ่ยบอก แต่เพราะเก้าอี้ของท่านประธานมันหมุนไปอีกด้าน เธอจึงไม่เห็นหน้าเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่
"ครับ ...คิดถึงเหมือนกัน" เก้าอี้หรูหมุนกลับ คำพูดนั้นสะกิดหัวใจดวงน้อยอย่างจัง ไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเขาละโทรศัพท์มือถือออกจากหูพอดี
"มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่"
"พักหนึ่งแล้วค่ะ" ตอบออกมาพลางมองสบตากับบอสหนุ่มตรงๆ แก้วกาแฟอย่างดีถูกวางในตำแหน่งที่เหมาะสม เพราะไม่ทันตั้งตัวเอวคอดกิ่วถูกรั้งจนสะโพกกลมกลึงทิ้งลงบนหน้าตักแกร่งของอีกคน
เธอสัมผัสกลิ่นหอมบนตัวชายหนุ่มที่แอบชอบได้อย่างชัดเจน
"ทุกคนจะมาถึงที่นี่เร็วสุดคงแปดโมงห้าสิบ..." ขนอ่อนลุกซู่ เธอรู้ว่าที่เขาพูดแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ริมฝีปากร้อนที่ประกบลงบนลำคอระหงส่งผลให้เกิดความเสียวซ่านจนถึงขั้นต้องห่อตัว
"ระ เรียกมาทำงานเร็ว ไม่ใช่ว่ามีธุระด่วนเหรอคะ"
"แบบนี้ก็เรียกว่าด่วนได้นะ"
"อ๊าส์..." ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครวญครางเบาๆ เมื่อเขาขบเม้มที่ลำคอระหง หยอกเย้าใบหูเล็ก เขารู้จุดอ่อนของเธอเป็นอย่างดี รู้ว่าแบบไหนเธอชอบ แบบไหนที่เธอหลงใหล
"นะ นี่เวลางานนะคะ"
"อยาก..."
"แต่ว่าฉันไม่ได้พร้อมสนองความต้องการของคุณตลอดเวลานะ อ๊ายยย!" ตกใจสุดขีดเมื่อเขาพลิกตัวเธอด้วยสองมือก่อนจะดันร่างสมส่วนให้ราบลงไปกับโต๊ะทำงานเย็นเฉียบอย่างรวดเร็ว ร่างสูงตามมาประกบไม่ห่าง ท่อนขาแกร่งแทรกเข้ามาแยกเรียวขาขาวออกจากกัน กระโปรงที่สั้นเพียงต้นขาเลิกร่นจนเห็นแพนตี้ตัวบาง
"ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น เธอใจดีกับฉันเสมอ" ตาละห้อยที่เขาใช้มองเธอทำใจอ่อนยวบ มือหนาเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาว เก๋ไก๋ด้วยดีไซส์ตรงแขนที่ถูกถักทอด้วยโบสีดำ ความตื่นเต้นกับสถานการณ์คับขันส่งผลให้หญิงสาวหอบหายใจหนัก หน้าอกใหญ่กระเพื่อมเบาๆ ตามจังหวะไปมา
"เธอเป็นคนโปรดของคุณปู่นะ ...เหมือนว่าจะเป็นคนโปรดของฉันด้วย" เหมือนยาพิษที่เขาใช้หลอกล่อให้เธอลุ่มหลง ริมฝีปากร้อนเลื่อนเข้ามาประกบจูบที่เรียวปากอวบอิ่ม สอดปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากบางพลางตวัดควานหาความหวาน มือหนาเลื่อนมาบีบเคล้นอกอิ่มที่หลายต่อหลายครั้งที่เขาเคยสัมผัส ไม่นานก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาตะโบมดูดดุนเนินเนื้อขาวผ่อง ดูดแรงจนเกิดรอยคิสมาร์ก ทุกสัมผัสจากเขามันทำให้เธอแทบขาดใจ
"สะ ใส่ถุง อ๊าส์..."
ปึก! ปึก!
"อ๊าส์ สดก็ปลอดภัย ฉันเอาหัวเป็นประกัน" เอวสอบถาโถมแรงกายทั้งหมดที่มีเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ร่างเธอโยกคลอนอย่างหนัก เช่นเดียวกับโต๊ะกระจกอย่างดีที่โยกคลอนเช่นกัน
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เอี๊ยด~ เอี๊ยด~ เอี๊ยด~
- ผู้เขียน
