เขตหวงห้าม

แค่เลขากับเจ้านาย

๒

"...จะกลับ?" ร่างสูงโปร่งที่พึ่งจะเดินออกมาจากห้องน้ำโดยการสวมใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบพอหมิ่นเหม่เอ่ยถาม ดวงตาคมกริบใช้เวลาเพียงนิดเพื่อตวัดมองไปทั่วเรือนร่างขาวผ่องที่โผล่พ้นออกมานอกชุดสีดำของเมื่อคืนที่เธอนำมาสวมใส่อีกครั้ง หน้าเป๊ะ ผมพร้อม กลิ่นน้ำหอมฟุ้ง เธอจัดการตัวเองในตอนที่เขาเข้าห้องน้ำ เรียบร้อยและรวดเร็ว ดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าหญิงสาวสวมชุดซ้ำกับเมื่อคืน

"วันนี้วันหยุดค่ะ พอดีว่ามีนัด"

หมับ~

"อื้อออ~" ร่างสมส่วนถูกท่อนแขนแกร่งรวบเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว มือเรียวยกขึ้นมาดันแผงอกขาวละเอียดของเจ้าของการกระทำที่ตัวแนบชิดติดกัน

การตัวติดกับเขาใกล้ชิดกับเขามากๆ มันมีทั้งที่เธอชอบและไม่ชอบ มุมที่ชอบ ชอบเพราะมีโอกาสได้ทำตามใจ แต่เหตุผลที่ไม่ชอบ เพราะเวลาอยู่ใกล้เขาหัวใจเธอมักจะเต้นแรง

"อย่าแกล้งค่ะ วันนี้ฉันไม่สะดวกเพราะมีนัดกับที่บ้าน"

"ฉันแกล้งเธอ?"

"ก็คุณไม่ยอมปล่อยฉัน หรือคุณอยากให้ฉันอยู่กับคุณต่อ..." หญิงสาวเอ่ยออกมาแบบขอไปที แต่ให้ตายสิ เธอแอบเผลอลุ้นกับคำตอบนั้นเฉยเลย

"...กุญแจตกอยู่ กลัวเธอจะเผลอเหยียบแค่นั้นเอง" ดวงตาคมกริบลงมองต่ำ ขายาวมั่นคงขยับไปเบื้องหน้า เขี่ยกุญแจบางอย่างซึ่งตกอยู่บนพื้นให้ปรากฏออกมา เป็นจังหวะที่ท่อนแขนแกร่งปล่อยพันธการจากเอวบาง

ใบหน้างดงามร้อนผ่าว ปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น บ้าชะมัด เธอมันคิดไปเอง

"พรุ่งนี้วันจันทร์ นัดลูกค้ารายแรกตอนกี่โมง" เอ่ยถามพลางยกยิ้มที่มุมปาก ยิ่งเห็นเลขาสาวหลุดสีหน้าไม่สบอารมณ์ชายหนุ่มก็ยิ่งชอบใจ

"เก้าโมงตรงค่ะ วันนี้วันหยุดของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัว"

"แปดโมงเจอกันที่บริษัท ฉันไม่ชอบรอนาน"

"อะไรนะคะ" คนตัวเล็กหันขวับ แต่เขาก้มเก็บกุญแจพลางควงเล่นอย่างไม่ใส่ใจคำถามของเธอ

"มีนัดกับลูกค้าตอนเก้าโมงแล้วทำไมต้องรีบมาด้วยล่ะคะ"

"คุณปู่ชมนักหนาว่าเลขาของท่านคนนี้ทุ่มเทกับงานมาก ตอนแรกก็เหมือนจะทุ่มเทดีอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้เหมือนกับว่า..."

"ตกลงแปดโมงเจอกันที่บริษัทค่ะ ท่านเจ้าสัวฝากฝังให้ฉันดูแลคุณ ฉันไม่ทำให้ท่านเจ้าสัวผิดหวังอยู่แล้ว"

"รู้สึกว่าเธอจะซื่อสัตย์และภักดีต่อคุณปู่ของฉันดีจังเลยนะ"

"คุณปู่ของคุณท่านดีกับฉันค่ะ ให้โอกาสฉันเข้าทำงานตั้งแต่ตอนที่ฉันเป็นนักศึกษาจบใหม่ หากไม่มีท่าน ฉันคงไม่ได้มาไกลขนาดนี้เหมือนกัน"

"แล้วที่ยอมนอนกับฉันเป็นเพราะคุณปู่ของฉันใจดีกับเธอด้วยหรือเปล่า" คนถามหรี่ตามองพลางดันลิ้นกับกระพุ้งแก้ม ครั้งแรกของเลขาสาวคนสวยในค่ำคืนนั้นที่เขาและเธอนอนด้วยกัน เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงจริงๆ

"แล้วคุณล่ะคะ นอกจากคำว่าขี้เกียจมีปัญหากับผู้หญิงพวกนั้น คุณมีเหตุผลอื่นนอกเหนือจากนี้หรือเปล่า?"

"อยากได้ยินคำว่าอะไร?" เขาย้อนถามพลางย่างสามขุมเข้ามาหา แผ่นหลังบางชนเข้ากับผนัง ร่างเล็กถูกพันธนาการไว้ด้วยร่างสมส่วน ต้นขาแกร่งแทรกกลางเข้ามาที่กลางหว่างขา มือหนาเชิดปลายคางเรียวให้ใบหน้างดงามเงยมองสบตากันทันที

"อยากได้ยินคำว่าฉันหลงเสน่ห์เธอเหมือนพวกผู้ชายที่บริษัทหรือเปล่า?"

"เปล่าค่ะ แค่อยากรู้ว่าที่คุณเดินเข้ามาขอนอนกับฉันแบบตรงไปตรงมา เหตุผลที่บอกว่าขี้เกียจมีปัญหากับผู้หญิงคนอื่น หมายความว่าปัญหานั้นเคยเกิดขึ้นหรือเปล่า"

"...เธอกำลังหึงฉันอยู่หรือเปล่า?" ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจดวงน้อยแทบเต้นผิดจังหวะ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนมุมปากหนาส่งผลให้หญิงสาวปฏิเสธออกมาทันที

"เปล่าหึงนี่คะ ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบนั้น ที่ฉันนอนกับคุณเหตุผลเพราะฉันแค่เหงา แล้วอีกอย่าง หากได้ช่วยคลายเหงาซ้ำยังได้ปกป้องหลานชายของท่านประธานที่ไปถูกเพื่อนลองยาปลุกเซ็กส์จนอาจจะพลาดพลั้งทำผู้หญิงอื่นท้องขึ้นมา ก็เห็นว่ามันมีประโยชน์ที่อาจจะช่วยให้เจ้าสัวสบายใจฉันก็เลยยอมนอนกับคุณ"

"แต่ฉันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอเลยนะ" ไม่ว่าเปล่า ใบหน้าคมคายโน้มลงมาประชิด ริมฝีปากหยักได้รูปประกบลงบนแก้มขาวผ่องทันที

"แค่คำว่าเหงา ยอมเสียครั้งแรกเลยเหรอ"

"นี่มันยุคไหนสมัยไหนแล้ว เรื่องแบบนั้นไม่ได้สำคัญอีกต่อไป คนจะซิงหรือไม่ซิงบางทีก็ไม่ได้มีความหมาย สมัยนี้ผู้หญิงเคยมีลูก ไม่สดไม่ซิงก็ยังเป็นผู้หญิงดีๆ ให้เห็นถมเถไป"

"ฉันไม่เคยผ่านผู้หญิงซิงๆ มาก่อน..."

ปึกก!

มือบางผลักอกแกร่งอย่างแรง เผลอหลุดแสดงความไม่พอใจจนอีกฝ่ายเปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

"ไม่พอใจอะไร ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ"

"วันนี้วันหยุดค่ะ เป็นวันพักผ่อน นี่ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะให้คุณได้ กรุณาถอยด้วยค่ะ"

"เกรี้ยวกราดจังเลยนะ นอนกับฉันเพราะกลัวฉันไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง ไม่กลัวว่าเธอจะท้องบ้างเหรอ" คำพูดแบบตรงไปตรงมาทำอีกคนชะงักกึก ลืมไปเลยว่าเมื่อคืนเขาไม่ยอมป้องกันอะไรเลย

"หากท้องก็เป็นเพราะความมักง่ายของคุณ"

"งั้นเหรอ..." เขาหรี่ตาลงพลางทำท่าครุ่นคิด เธอไม่อยากจะคาดเดาเลยสักนิดว่าเขากำลังคิดอะไร

"หากคุณมักง่ายแบบนั้นอีก ต่อไปนี้เราจะติดต่อกันเฉพาะเรื่องงาน"

"จะเทฉันแล้วงั้นเหรอ ไม่กลัวเหงาแล้วเหรอ?"

"ฉันจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้"

"แล้วฉันล่ะ?"

"คุณก็แค่จัดการกับปัญหาของตัวเองเช่นกัน"

"แน่ใจแล้วเหรอที่เธอจะทำแบบนั้น" คนฟังกระชับกระเป๋าสะพายแน่น ใบหน้าสวยตวัดหันหนี แต่มันติดที่ว่าบอสหนุ่มรั้งแขนเรียวเอาไว้อย่างเก่า

"ฉันไม่ชอบเลยนะเวลาที่คุยกันยังไม่เข้าใจ แต่จะเดินหนี"

"ให้ฉันเก็บผ้ามาอยู่กับคุณที่นี่เลยไหมคะบอส"

"นี่เป็นข้อเสนอให้ฉันเลือกเหรอ"

"คุณเสือ!"

"ดุและจิกตาเก่งเหลือเกินนะ เพราะเหตุผลนี้สินะถึงยังเหงาเพราะโสด" ดวงตากลมโตตวัดมองสบตากับบอสหนุ่มตรงๆ มันรู้สึกแปลกๆ ในตอนที่เขาพูดคำนั้น รู้สึกเหมือนเขาแค่เช็กบางสิ่งบางอย่าง

"...พูดแบบนั้นเพราะอยากเช็กว่าฉันโสดจริงไหมหรือเปล่าคะ"

"การเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าก่อนหน้านี้เธอไม่มีเจ้าของนะ"

"ตอนนี้ก็ไม่ได้มีเจ้าของนะคะ สำหรับเรา..."

"ก็แค่เลขากับเจ้านาย" เขาเอ่ยมันออกมาและยังมองสบตากับเธอตรงๆ

"ตำแหน่งเลขา ทำงานวันจันทร์ถึงวันเสาร์ค่ะ วันอาทิตย์อย่าโทรตามนะคะ เพราะฉันไม่มา"

"ไม่คิดว่าเธอจะคิดถึงฉันจนอยากเป็นฝ่ายมาหาฉันเองบ้างเหรอ" เขารั้งมือเธอ ซ้ำยังดึงเข้าไปจูบหน้าตาเฉย

"รอดูเลยค่ะ รอดูว่าใครจะโหยหาใคร..."