แฟนหนุ่ม
872 คำ
หลังจากที่คุณพ่อออกไปจากบ้านลูกพีชจึงขนโน้ตบุ๊กมาทำงานที่ศาลาริมน้ำเพราะไม่อยากอยู่ในบ้านที่มีโรเลกซ์อยู่ด้วยอีกอย่างตอนนี้แม่บ้านก็เพิ่งออกไปจ่ายตลาดจึงกลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย
ตื้ดๆๆๆๆ
โทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมาทำให้ลูกพีชต้องหยิบขึ้นมาดูและรีบกดรับสายไทม์แฟนหนุ่มแสนดีของเธอด้วยความดีใจ
"ว่าไงไทม์"
( วันนี้พีชว่างรึเปล่า ไปดูหนังกันมั๊ย?)
"ไปสิ วันนี้พีชไม่ค่อยอยากจะอยู่บ้านสักเท่าไหร่"
(งั้นแต่งตัวสวยๆนะเดี๋ยวไทม์ไปรับ)
"โอเค งั้นพีชรอหน้าบ้านนะ"
(ครับผม)
ลูกพีชวางสายจากไทม์และรีบเก็บโน๊ตบุ๊คใส่กระเป๋าก่อนจะเดินเข้าบ้านเพื่อเปลี่ยนชุดใหม่ออกไปดูหนังกับแฟนหนุ่มของเธอ ซึ่งความจริงแล้วไทม์อายุเท่าโรเล็กซ์แต่ที่เธอไม่ได้เรียกเขาว่าพี่เพราะตอนรู้จักกันใหม่ๆไทม์บอกว่าอยากให้สนิทกันเร็วๆ
Lookpeach Talk
ฉันเลือกชุดเดรสสีชมพูที่ไทม์ซื้อให้มาใส่และแต่งหน้าบางๆรวบผมเป็นหางม้าก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กสะพายข้างและเดินออกมา แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะปิดประตูห้องของตัวเองพี่โรเล็กซ์ก็เดินออกมาจากห้องเขาพอดีฉันจึงรีบหันหลังเดินลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็วเพราะรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย
"จะไปไหน!"
ระหว่างที่ฉันกำลังสวมรองเท้าพี่โรเล็กซ์ที่ตามมาก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน เขามองฉันหัวจรดเท้าด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
"ฉันถามว่าจะไปไหน!"
"ไปดูหนังค่ะ"
ฉันเคยตอบเสียงเบา
"ไปกับใคร!"
เขากระชากเสียงถามพร้อมเดินเข้ามาใกล้ทำให้ฉันต้องถอยหลังอัตโนมัติ
"ปะ ไปกับไทม์ค่ะ"
"ฉันไม่ให้เธอไป!"
เขาตวาดใส่จนฉันตกใจและรู้สึกว่าน้ำตาเริ่มจะไหลจนต้องกระพริบตาถี่ๆ ในใจก็ขอให้ไทม์มาถึงเร็วๆเพราะฉันรู้สึกกลัวกับท่าทีคุกคามของพี่โรเล็กซ์ อีกอย่างก็กลัวว่าเขาจะทำร้ายฉันแบบเมื่อคืนอีกครั้ง
"กลับเข้าไปในบ้านซะ!"
เขาเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงดุดันแต่ฉันไม่อยากกลับเขาไป ระหว่างนั้นรถไทม์ก็เข้ามาจอดพอดีฉันจึงตัดสินใจวิ่งหนีออกมา
"เป็นอะไรวิ่งหน้าตั้งเชียว"
ไทม์ถามขึ้นขําๆก่อนจะโน้มตัวเข้ามาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉันที่เข้ามานั่งในรถแล้ว
"พีชแค่กลัวไทม์รอนานไง"
ฉันโกหกไทม์อีกครั้งเพราะไม่กล้าบอกความจริงกับเขา ตั้งแต่วันที่พี่โรเล็กซ์ทำร้ายฉัน ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันสบายใจที่ต้องพูดโกหกไทม์ทุกเรื่อง แต่ที่ฉันไม่กล้าเล่าอะไรให้เขาฟังนั่นเป็นเพราะว่าฉันรักเขามากจนกลัวว่าเขาจะรังเกียจที่ร่างกายของฉันไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว
มันดูเหมือนเห็นแก่ตัวที่ฉันยังยื้อเขาเอาไว้ทั้งๆที่ตัวเองเป็นผู้หญิงสกปรกมากแค่ไหน แต่เพราะว่าไทม์เป็นความสุขเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิตของฉันมันจึงยากที่จะตัดใจและผลักไสเขาออกจากชีวิตของฉัน
หลังจากที่ดูหนังกับไทม์เสร็จแล้วเขาก็มาส่งฉันที่หน้าบ้านตอนสองทุ่มพอดี
"พีช...ไทม์รักพีชนะ"
เขาประคองใบหน้าฉันก่อนจะกดจูบลงมาอย่างอ่อนโยน สัมผัสของเขาทำให้ฉันใจเต้นแรง
"พีชก็รักไทม์เหมือนกัน"
ฉันโผเข้ากอดเขาแน่นไม่อยากปล่อยพอมองเข้าไปในบ้านก็รู้สึกกังวลและไม่สบายใจขึ้นมาเพราะไฟห้องของพี่โรเล็กซ์ยังเปิดอยู่นั่นแสดงว่าเขายังไม่นอน
"รีบเข้าบ้านเถอะ"
ฉันลงมาจากรถและรอจนไทม์ขับรถออกไปจึงเปิดประตูรั้วเข้ามาในบ้านอย่างหวาดระแวง โชคดีที่คุณพ่อคุณแม่นั่งอยู่ตรงโซฟาด้านล่างฉันจึงเบาใจขึ้นมา
"ไปไหนมาลูก"
"ไปดูหนังกับไทม์มาค่ะ"
คุณพ่อคุณแม่รู้จักกับไทม์ดีเพราะเขาเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทท่านทั้งสอง เวลาฉันไปไหนมาไหนกับเขาจึงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
"แล้วเป็นไง สนุกมั๊ยลูก?"
"ก็สนุกดีค่ะ งั้นพีชขอตัวก่อนนะคะ"
ฉันเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าพี่โรเล็กซ์กำลังยืนพิงประตูหน้าห้องฉันอยู่ สายตาคมกริบมองตรงมาที่ฉันนิ่ง
"เธอกล้ามากที่หนีฉัน!"
เขาพูดขึ้นก่อนจะกระชากฉันเข้ามาในห้องและผลักฉันลงบนเตียง มือหนากดข้อมือฉันไว้ก่อนจะบดจูบอย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดและแทบจะขาดอากาศหายใจ
"ไอ้ไทม์มันจะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าเธอเคยโดนฉันแทงจนพรุนแล้ว!"
- ผู้เขียน
