ตอนที่ 8 (ฝากข้อความ)
“ พี่เจนคะ หวานไม่อยากไปเลยค่ะ” ฉันหันหน้าไปมองยัยน้ำหวานนิดนึง ก่อนจะหันกลับมาจิ้มเอกสารในWord ต่อ งานเร่งชะมัดเลยดีนะที่ได้ยัยน้ำหวานมาช่วยไม่อยากนั้นเจนจิราหัวฟูแล้วค่ะ
“ ไปไหนคะน้ำหวาน ”
“ ก็ไปดูงานที่รัสเซียกับบอสไงคะหวานไม่อยากไปพี่เจนไปแทนหน่อยได้ไหมคะ” เอาล่ะฉันหยุดทุกอย่างและหมุนเก้าอี้ไปหายัยเด็กที่กำลังงอแงอยู่ตอนนี้ น้ำหวานนั่งมองหน้าฉันด้วยสายตาละห้อยอย่างน่าสงสารแต่ฉันคงจะเห็นใจไม่ได้หรอก
“ โน ค่ะ..พี่พูดภาษารัสเซียไม่ได้น้ำหวานก็รู้ ถ้าพี่ไปแล้วช่วยงานบอสไม่ได้พี่ตายแน่ ๆ น้ำหวานไม่สงสารพี่เหรอคะไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากไปนะเนี่ยรอบหน้าไปจีนเดี๋ยวพี่ไปเอง ”
เอาจริง ๆ ไม่ใช่แค่เพราะฉันพูดรัสเซียไม่ได้หรอกนะ ถึงแม้นั่นจะเป็นปัญหาใหญ่ก็ตามเถอะ แต่ที่แน่ ๆ คือบอสไม่ให้ฉันไป บอสรีเควสมาเองเลยนะว่าต้องเป็นน้ำหวานและฉันจะเสนอหน้าไปได้ยังไงล่ะ
“ หวานไม่อยากไปก
