"ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ฉันเกลียดนายที่สุด "
"อย่าเกลียดผัวตัวเองมากนักเลยลิตา เรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน"
"วายุ!!ฉันอยากจะฆ่านายตอนนี้มากเลยรู้มั้ย ฉันไม่อยากเห็นหน้านายด้วยซ้ำ "
"หึ เกลียดผัวคนนี้มากถึงขนาดต้องอยากฆ่าเลยหรอ เธอจะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ"
"นายต่างหากคือคนที่ใจร้ายกับฉันก่อน นายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ต่อจากนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนฉันก็จะไม่มีให้นายจำไว้"
"มันก็ต้องไม่มีความเป็นเพื่อนเหลืออยู่แล้วลิตา เพราะตอนนี้ฉันเป็นผัวเธอ"
"ใครบอกว่านายเป็นผัวฉัน อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ถึงนายจะเป็นคนแรกของฉันแต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่มีคนที่สอง"
"ถ้าเธอไม่กลัวว่ามันจะเห็นคลิปของเราที่กำลังเอากันอยู่ก็ลองดู ไม่ใช่แค่มันที่เห็นแต่ฉันจะปล่อยให้ว่อนเน็ตไปเลย" แล้วลิตาก็จ้องมองนเรศด้วยความโกรธความเกลียด เธอแทบอยากจะพุ่งเข้าไปฆ่าเขาตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่ก็ติดที่ขยับตัวแล้วมันเจ็บจี้ดไม่หาย เจ็บเหมือนจะขาดใจให้ได้ เธอร้องไห้ออกมาจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
"จะร้องไห้อะไรนักหนาวะ หนวกหูชิบหาย"
"ถ้านายหนวกหูก็ปล่อยฉันไปสิ จะมายื้อฉันไว้ทำไม ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย"
"แต่ฉันยังอยากเห็นหน้าเธออยู่เลย จะรีบไปไหน"ผมคุกเข่าคลานเข้าไปหาลิตาบนเตียง ทำให้เธอต้องถอยหนีแต่ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดกลางกายของเธอ
"อ๊ะ !!อย่าเข้ามานะ " ลิตาถึงกับน้ำตาไหลออกมา แต่ก็ยังฝืนขยับตัวหนีผม ผมจึงจับขาเธอดึงเข้ามาหาตัวเขา ทำให้เธอนอนราบมากับเตียง แล้วก็จัดการขึ้นคร่อมร่างบางไว้
"นายจะทำอะไรฉันอีก อย่านะวายุ นายจะฆ่าฉันให้ตายตอนนี้เลยรึไง ฮือๆๆปล่อยฉันเถอะ" ลิตาร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว เธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรกับเธออีก ถ้าเขาทำกับเธอตอนนี้เธอคงจะรับมันไม่ไหวแน่ๆ
"ร้องเลย ยิ่งฉันได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ ฉันยิ่งอยากจับเธอกระแทกแรงๆเอาให้แหกไปเลยดีมั้ย"
"ไม่เอานะ ฉันกลัวแล้วฉันไม่ร้องแล้วก็ได้ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" ลิตายกมือไหว้ขอร้องนเรศทั้งกลั้นน้ำตาไว้ นเรศจึงหยัดตัวลุกขึ้นออกจากการคล่อมร่างลิตา แล้วยื่นถุงยาให้เธอ
"อะไร" ลิตาถามแต่ก็รับถุงยามาไว้
"ยาคุมฉุกเฉิน แล้วก็ยารักษาช่องคลอดอักเสบ ยาลดไข้ กินตามหมอแนะนำ" ลิตาจ้องหน้านเรศด้วยสายตาที่โมโหสุดขีด
"จ้องหน้าฉันทำไมหรืออยากโดนฉันจับกระแทกอีกรอบ"
"ไอ้บ้า" ลิตาตอกกลับไปทันทีแล้วค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง
"พูดจากับผัวให้มันเพราะๆหน่อย"
"นายไม่ใช่ผัวฉัน หลบไปฉันจะกลับห้อง"
"แต่นี่มันดึกแล้วนะ กลับยังไงอันตราย"
"ฉันอยู่กับนายยิ่งอันตรายกว่าอยู่ข้างนอก ฉันบอกให้หลบไง"
"ถ้าเธอก้าวขาออกจากห้องฉันแม้แต่ก้าวเดียว ฉันถือว่าเธอหายเจ็บแผลแล้ว ฉันจะซ้ำให้เดินไม่ได้เลย"
"นายมันโรคจิต "
"หึ ดีใจด้วยนะที่ได้โรคจิตคนนี้เป็นผัว"
"ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว พรุ่งนี้ฉันมีเรียนฉันต้องกลับห้อง "
"มีเรียนกี่โมง"
"9:00 น ถามทำไมนายเองก็เรียนห้องเดียวกับฉันอยู่แล้วมั้ย" นเรศตกใจไม่คิดว่าน้องชายเค้าจะเรียนห้องเดียวกับลิตาด้วย
"ถ้างั้นพรุ่งนี้ก็ไปพร้อมกัน"
"ได้ไงชุดนิสิตฉันอยู่ที่ห้อง ทั้งโทรศัพท์ทั้งกระเป๋าสตางค์ก็ไม่ได้เอามา ป่านนี้เพื่อนคงโทรหาฉันแย่"
"เพื่อนหรือแฟนกันแน่ เห็นบอกว่ามีผู้ชายในสต๊อกเยอะไม่ใช่?"
"ใช่ ฉันกลัวแฟนโทรหา แต่อีกเดี๋ยวก็ไม่ใช่แฟนแล้วแหละ คงจะเป็นผัวเร็วๆนี้"
"อย่ากวนตีนกูให้มันมากนะลิตา เดี๋ยวจะจุกแบบไม่ทันตั้งตัว"
"นี่ไงคำก็ผัวสองคำก็ผัว กูดูใจง่ายมากเลยงั้นสิ แล้วไม่คิดว่ากูจะมีผัวอีกบ้างหรือไงนอกจากมึง"
"นี่กล้าขึ้นมึงกูเลยหรอลิตา "
"ก็มึงพูดกับกูก่อนทำไมหละ ต่อไปนี้กูไม่จำเป็นต้องพูดเพราะกับมึงไอ้วายุ"
"ได้ ถ้ากล้าก็ลองดู คลิปกูเอากับมึงมีหลายท่าอยู่นะเผื่อมึงไม่รู้ แล้วก็เผื่อเพื่อนในห้องอยากให้กูแชร์ให้" นเรศจับโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรบ้างอย่าง
"อย่านะวายุฉันขอร้อง นายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ฉันยอมหมดเลย แต่นายอย่าปล่อยคลิปให้เพื่อนๆเลยนะ"
"ทำตัวแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย แล้วอย่ามาพูดคำว่ากูแทนชื่อตัวเองนะลิตา เธอต้องแทนชื่อตัวเองว่า ลิตา"
"ทำอย่างกับเป็นพี่ฉันเลยนะ ได้ วายุให้ลิตากลับห้องเถอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลิตาจะไปเรียนไม่ทัน "
"ไม่ได้ฉันง่วงนอนแล้วขี้เกียจขับรถ พรุ่งนี้ฉันรับรองไปถึงห้องเธอก่อน 7:00น ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนสิดึกแล้ว"
"แต่ลิตาไม่มีเสื้อผ้าใส่นี่"
"ใส่ของฉันไปก่อน อย่าเรื่องมากได้มั้ยวะ"
"ถ้าลิตาเรื่องมากวายุก็รีบๆไปส่งลิตาสิจะได้จบๆสักที"
"มีแรงเถียงฉันแล้วนี่" นเรศถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ทำให้ตอนนี้เขายืนเปลือยเปล่าต่อหน้าลิตา ทำให้เธอต้องรีบหันหน้าหนี
"ทำไมอายหรอ เมื่อคืนเอากันทั้งคืนยังไม่ชินอีกหรอไม่เห็นมีอะไรต้องน่าอายเลย "
"วายุนายก็ไม่อายสินายเป็นผู้ชาย ส่วนฉันเป็นผู้หญิงยังไงก็เสียเปรียบ"
"ถ้าเธอกลัวเสียเปรียบ เธอก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดเหมือนฉันสิ" แล้วผมเดินเข้าไปจับแขนลิตาไว้ ทำให้เธอรีบแกะมือของผมออก
"นายจะบ้าหรอ ใครจะไปถอดเหมือนนาย"
"ถ้าไม่ถอดก็เปียกมันทั้งชุดนั่นแหละ" นเรศก็ช้อนมืออุ้มลิตาเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล็อคประตู
"จะล็อคประตูทำไม เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะวายุ"
"ไม่เปิด ถ้ากูเปิดมึงก็หนีกูไปสิลิตา ต่อไปนี้กูอยู่ที่ไหนมึงต้องอยู่ที่นั่น"
"มึงมันบ้าวายุ" ลิตาผลักผมออกเตรียมตัวจะเดินออกไปจากห้องน้ำ แต่ผมก็ดึงเธอไว้ก่อนแล้วลากเธอเข้าไปใต้ฝักบัวก่อนจะเปิดน้ำทำให้เปียกทั้งคู่
"ไอ้วายุกูเปียกหมดแล้วเห็นมั้ยเนี่ย "
"เปียกน้ำแบบนี้มึงเซ็กซี่มากนะลิตา มึงจะอาบน้ำทั้งชุดแบบนี้หรอ "
"อื้อ นายรีบอาบสิฉันจะได้อาบ"
"แล้วมึงจะนั่งมองดูกูอาบน้ำหรอ มาถูตัวให้หน่อยดิ ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยลิตา" ลิตาไม่ตอบผม แต่รู้สึกเหมือนเธอจะหนาวจนตัวสั่น ปากซีดเพราะเธอยังมีไข้อยู่
"วายุ ลิตาขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ไหม มันหนาว"
"หนาวอะไร ก็รีบถอดเสื้อผ้าออกสิจะยืนเปียกทำไม" แล้วผมก็เดินเข้ามาถอดเสื้อผ้าของเธอออก ลิตารู้สึกหนาวมากกว่าที่จะมีแรงสู้ เธอเริ่มสั่นมากขึ้นจนปากซีดตัวชา พอผมถอดเสื้อผ้าเธอออกจนหมดเธอยิ่งหนาวโผเข้ากอดผมแล้วซุกหาไอุ่นของผมทันที ทำให้ตอนนี้ร่างกายของเราเเนบชิดติดกัน
"หนาว วายุลิตาไม่ไหวแล้วมันหนาว" ยิ่งเธอกอดนเรศยิ่งทำให้สองเต้าอวบนุ่มนิ่มสัมผัสกับร่างกายมากยิ่งขึ้น ทำให้เจ้าอาวุธทำลายล้างสูงที่มันหลับอยู่ได้ตื่นขึ้นมา จนผมแทบจะอดทนไม่ไหวมันดุนดันกับร่องสวาทของลิตาอยู่
"ลิตามึงมันยั่วชิบหาย ระวังกูจะจับกระแทกซ้ำแผลเดิม ถ้างั้นก็ไม่ต้องอาบแล้ว เดี๋ยวก็ต้องมาอาบใหม่อยู่ดี" พูดจบผมก็อุ้มลิตาออกมาจากห้องน้ำ แล้ววางลงเตียงขึ้นคร่อมเธอ เพราะตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้ว
"วายุจะทำอะไร ลิตายังเจ็บอยู่นะ แล้วตอนนี้ก็ อื้อ~" เสียงของลิตาถูกผมกินหายไปในลำคอ ผมขโมยจูบลิตาจูบที่ร้อนแรงยิ่งกว่าไฟบรรลัยกัลป์ สองมือก็ยกขึ้นมากอบกุมเจ้าสองก้อนที่มันทำให้ผมเกิดอารมณ์ก่อนหน้านี้แล้วบีบขยำมันจนมันมือ ลิตาดิ้นจนหลุดจากการจูบ
"ไอ้วายุ พอได้แล้วกูเจ็บอยู่นะมึงทำกูไว้เมื่อคืนยังไม่หายเลย แล้วมันก็อักเสบด้วย"
"กินยาแล้วน่าจะดีขึ้นแล้วมั้งอย่าสำออย ครั้งนี้กูจะไม่ทำแรง " ผมนำเจลหล่อลื่นมาถูลำเอ็นเขื่องจนมันวาว แล้วลิตาก็ถอยหนีก่อนจะดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายไว้
"ไม่ต้องกลัวลิตา มึงทำตัวให้ผ่อนคลายจะได้ไม่เจ็บไง "
"ไอ้วายุทำไมมึงหื่นแบบนี้ กูดูมึงผิดไปจริงๆไม่คิดว่าเด็กเนิร์ดแบบมึงจะเซ็กส์จัดขนาดนี้ แถมโรคจิตด้วย"
"ฮอตเนิร์ดอ่ะไม่รู้จักหรอ แล้วมึงจะดึงผ้าไปปิดไว้ทำไม กูเห็นจนชินแล้ว"
"มึงชินแต่กูไม่ชินด้วย"
"มึงก็ชอบด้วยนะคำว่ากูเนี่ย ไม่เเทนตัวเองว่าลิตาหละ อยากโดนกูจับกระแทกใช่ไหม"
"ก็มึงทำตัวแบบนี้ไง กูเลยไม่อยากเรียกชื่อแทนตัวเองว่าลิตา อย่าบังคับกูได้มั้ยมึงไม่ได้เป็นรุ่นพี่กูสักหน่อย"
"แล้วถ้ากูเป็นพี่หละมึงจะเรียกกูว่าพี่มั้ย"
"ไม่มีทาง"
"ถ้าอย่างนั้นมึงก็เตรียมตัวรับความเจ็บปวดได้เลย" ผมกระชากผ้าห่มออกแล้วดึงขาลิตาลากลงมาหาเขา แต่ลิตาก็ดิ้นจนหลุดแล้วคลานหนีเขา
"แล้วมึงชอบท่านี้ก็ไม่บอกกูแต่แรกนะลิตา มันจุกเลยนะท่านี้" ลิตาหันหน้ากลับมาก็ไม่ทันแล้ว ผมจับลำเอ็นแทงสวบเข้าไปในรูสวาทลิตาทันที ทำเอาเธอสะดุ้งโหยงเพราะเจ็บแผลที่ยังไม่หายดีเท่าไหร่