นายเป็นใคร มาแอบตามฉันทำไม
1797 คำ
"กูรอได้ทั้งคืน" นเรศยกแก้วเหล้าดื่มไปหลายแก้วก็ยังไม่เห็นลิตาเข้ามาสักที
"งั้นเดี๋ยวกูขอไปดูดบุหรี่ข้างนอกก่อนนะ" นเรศหันมาบอกเจมส์ ก่อนจะเดินฝ่าฝูงชนออกไปด้านนอก เขานั่งดูดบุหรี่อยู่เก้าอี้หน้าคลับ แล้วก็มีกลุ่มสาวๆกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน นเรศจึงมองอีกรอบ เขาถึงได้รู้ว่าลิตามากับกลุ่มเพื่อนๆกลุ่มนี้ แต่เขาก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น จนเพื่อนของลิตาอีกสองคนคุยกันซุบซิบๆ
"ยัยลิตาแกดูผู้ชายคนนั้นดิ โคตรหล่อ โคตรเท่ห์ ดูใบหน้าเขาสิดูก็รู้ว่าเป็นลูกรักพระเจ้า คนอะไรจะมีครบทุกอย่างในร่างเดียว"
"แกก็พูดเกินไปไหมแพทตี้ คนอะไรจะหล่อขนาดนั้น ไหนดูซิหล่อจริงไหม" ลิตาเดินเข้ามาใกล้นเรศที่กำลังนั่งดูดบุหรี่อยู่ แต่นเรศก็ไม่ได้มีทีท่าสนใจ เขายังคงนั่งนิ่งสีหน้าดูเคร่งเครียดมากกว่า
"ทำไมหน้าคุ้นๆจังวะเหมือนฉันเคยเจอที่ไหน" ลิตาพูดขึ้นมาในระหว่างที่กำลังมองนเรศอยู่นั้น เพื่อนเขาก็เดินเข้ามาจนจะถึงตัวนเรศ แล้วก็เลยกระซิบกับลิตา
"นั่นมันใช่นายวายุหรือเปล่าแก แต่วายุเขาเป็นเด็กเนิร์ดไม่ใช่หรอ แต่งตัวเรียบร้อยเหมือนหนอนหนังสือมากกว่าที่จะมาอยู่ที่คลับนะ แถมยังนั่งดูดบุหรี่อีก " พลอยเพื่อนอีกคนของลิตาพูดขึ้นมา ทำให้ลิตานึกถึงวายุออกทันที ลิตาจึงเดินเข้าไปทัก
"ขอโทษนะคะ เราเคยรู้จักกันหรือเปล่าคะ"
"ทักคนผิดหรือเปล่าครับ มุกจีบผู้ชายหรอเชยมากนะครับ" นเรศตอบกลับลิตาไปแบบกวนๆ แถมยังพ่นควันบุหรี่คละคลุ้งจนลิตาต้องหันหน้าหนี แล้วหันกลับมาจ้องหน้าของนเรศ
"ใครจะไปจีบคุณ แค่หน้าคุณเหมือนคนที่ฉันรู้จักต่างหาก "
"หรอครับ เขาชื่ออะไรหรอครับเผื่อผมจะรู้จัก"
"คุณคงไม่รู้จักหรอกค่ะ ขอโทษนะคะถ้าฉันทักคนผิด" หลังจากนั้นลิตากับเพื่อนก็เดินเข้าไปในคลับ แต่ก็ยังหันกลับมามองและนเรศอยู่เป็นระยะๆ
"เป็นไปได้หรอแก ฉันว่าหน้าเหมือนวายุมาก แค่ไม่ใส่แว่นแค่นั้นเอง" พลอยพูดขึ้นมาเพราะยังติดใจสงสัยนเรศอยู่
"หรือว่าเขาจะมีฝาแฝดวะแก แต่ถ้ามีฝาแฝดเขาก็ต้องมาเรียนพร้อมกันสิแกว่าไหม แต่ที่ผ่านมาฉันเห็นแค่เขาคนเดียว" ลิตาพูดขึ้นมาบ้าง
"หรือว่าเขาจะเสียใจที่แกทิ้งเขา ก็เลยเปลี่ยนไปเป็นคนละคน "
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่วายุหรอก เพราะวายุเขาอ่อนหวานกว่านี้ แต่นายคนนี้ตรงกันข้ามผู้ชายอะไรปากคอเราะร้าย หาว่าฉันจะไปจีบได้ไง สวยแบบฉันไม่ต้องเข้าไปจีบหรอก มีแต่ผู้ชายเท่านั้นแหละที่จะเข้ามาจีบฉัน"
"มั่นหน้ามากเลยนะยัยลิตา แต่ก็จริงของแกอ่ะเนาะ เพราะที่ผ่านมาฉันเห็นผู้ชายเข้ามาจีบแกตั้งเยอะแยะ แต่ก็ไม่เห็นแกเลือกใครสักคน"
"ก็ฉันสวยเลือกได้หนิ เลิกพูดดีกว่าวันนี้คลับไม่ปิดลิตาไม่กลับจ้า"
"ฉันก็เห็นแกพูดแบบนี้ตลอด แต่ก็นะคลับปิดจริงๆแกถึงจะกลับได้ ถ้างั้นรออะไรล่ะไปดื่มกันเลยดีกว่า" หลังจากที่ 3 สาวเข้ามาในคลับก็สั่งเครื่องดื่ม แล้วก็เต้นโยกย้าย 3 จังหวะเพลง นเรศที่ดูดบุหรี่อยู่ข้างนอกก็เดินเข้ามาเห็นลิตากำลังเต้นอยู่กับเพื่อน จึงเดินผ่านเธอไป นั่งที่โต๊ะข้างๆของลิตาโดยที่เจมส์ยังนั่งอยู่ที่เดิม
"เป็นไงมึง เจอแล้วใช่ไหม" เจมส์ถามนเรศทันทีที่เขาเดินมานั่งเก้าอี้ข้างเขา
"อืม แถมยังเข้ามาทักกูอีกนะ"
"หรอ แล้วน้องเขาทักมึงว่าไง"
"ถามอะไรล่ะ ก็มาถามกูว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าคะ หน้าคุ้นๆเหมือนคนเคยรู้จัก แต่พอกูถามกลับไปว่าเขาชื่ออะไรเผื่อกูรู้จักแต่เธอก็ไม่ตอบกูเฉยเลย แม่งคงจะเจ้าชู้ไม่เบา"
"แล้วแบบนี้มีมึงจะเข้าไกล้เธอได้ไงวะ ทำไมมึงไม่บอกว่าเป็นไอ้วายุไปเลยอ่ะ"
"บอกแม่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เดี๋ยวกูมีเซอร์ไพรส์กว่านี้อีก "
"แผนของมึงนี่มันซับซ้อนจริงๆเลยนะไอ้นเรศ"
"ผู้หญิงเจ้าเล่ห์แบบนี้ก็ต้องเจอผู้ชายเหลี่ยมจัดแบบกูสิวะ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อหน่อย"
"อื้อ ตามใจมึงแล้วกัน" แล้วนเรศกับเจมส์ก็นั่งดื่มต่อ เจมส์จึงชวนนเรศออกไปเต้น ทำเอาสาวเล็กสาวน้อยแถวนั้นกรี๊ดกร๊าดให้กับนเรศแล้วก็เจมส์ รวมไปถึงกลุ่มกองลิตาด้วยที่จับตามองดูนเรศกับเจมส์อยู่
"ผู้ชายอะไรเต้นได้เซ็กซี่ขนาดนี้วะ ยัยฟ้าใสแกดูดิ หุ่นเป็นหุ่น กล้ามเป็นกล้าม หน้าคม สันจมูกก็โด่ง กร้าวใจฉันมากเลยแก" เพื่อนของลิตาบรรยายสรรพคุณของนเรศ
"ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีมากเลยเนาะแกว่ามั้ย แกว่าถ้าฉันจะจีบเขาเขาจะสนใจฉันไหมล่ะ" แพทตี้เสริมขึ้นมาอีก
"ถ้าเขาจะสนใจแกเขาคงจีบตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วไหม "
"ยัยพลอยแรงอ่ะ แต่มันก็จริงของแกแหละฉันไม่ใช่สเปคเขาหรอ" แพทตี้ทำหน้างอแงใส่เพื่อน
"ลิตา แกไม่สนใจเขาหรอ เขาไม่ใช่เด็กเนิร์ดแล้วนะ ฉันว่าต้องเป็นวายุแน่ๆ หรือว่าที่มหาลัยเขาจะเป็นวายุ พอตกดึกมาก็กลายเป็นผู้ชายทรงแบ้ดคนนี้"
"แต่เขาบอกฉันเองนะแพทตี้ว่าเขาไม่ใช่วายุ แกก็รู้ว่าวายุมันตามจีบฉันอยู่ ถ้าเป็นวายุจริงมันจะต้องตามตื๊อฉันสิ" ลิตาพูดกับเพื่อนแล้วมองไปทางนเรศ ที่กำลังโยกตามจังหวะเพลง ทำไมนะตอนนั้นเขาถึงไม่สนใจวายุ แล้วดูตอนนี้สิพวกสาวๆต่างกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ในความหล่อของเขา พูดแล้วลิตาก็เสียดายที่ไม่ตอบตกลงคบกับวายุในวันนั้น ถ้าอยากเจอเข้าหาเขาต้องทำยังไงดีนะ ลิตาได้แต่คิดในใจ พอเรศหันมาเห็นลิตามองเขาอยู่เขาก็ยิ้มมุมปาก
"แก แค่ยิ้มมุมปากเขาฉันก็จะตายแล้ว ถ้าได้เป็นแฟนฉันคงต้องคลั่งรักเขาแน่ๆ"
"ยายแพทตี้แกคงคติหลุดลอยไปหมดแล้ว มีผู้ชายหล่อๆมามองไม่ได้เลยนะ"
"หล่อจริงฉันไม่เถียง" ในระหว่างที่ลิตากับเพื่อนกำลังมองและนเรศอยู่นั้น ก็มีสาวสวยเซ็กซี่คนนึงเดินมาขอชนแก้วกับนเรศ นเรศก็ยิ้มให้เธอแล้วชนแก้ว
"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแกปวดฉี่" ฟ้าใสบอกเพื่อน ก่อนจะเดินออกไปทางห้องน้ำ พอนเรศเห็นลิตาปลีกตัวออกไปจากเพื่อน เขาก็เดินตามเธอไปแทบจะติดเธอ ก่อนลิตาจะรู้สึกเหมือนมีคนตามมา เธอๆรีบหันกลับมาก็พบว่าเป็นนเรศ
"นายเป็นใคร มาแอบตามฉันทำไม"
"ใครตามเธอ ฉันแค่จะเดินมาเข้าห้องน้ำ"
"แต่ในนี้ห้องน้ำผู้หญิง นายเป็นสตอล์กเกอร์รึไง"
"อย่าสำคัญตัวเองผิด ผู้หญิงแบบเธอฉันไม่จำเป็นต้องขนาดมาเป็นสตอล์กเกอร์"
"ผู้หญิงแบบฉันทำไม "
"ก็ไม่ทำไม แค่ไม่ใช่สเปคฉัน"
"แล้วใครอยากเป็นสเปคของนาย ผู้ชายในสต๊อกของฉันมีตั้งเยอะ"
"มิน่าถึงทำให้ผู้ชายคนนึงต้อง...
"ต้องอะไร"
"เปล่า " นเรศเดินเข้าไปทางลิตา จนเธอตกใจต้องถอยหลัง
"นายจะทำอะไรฉัน"
"หึ หลบไปขวางทางฉันอยู่ได้" นเรศจับไหล่ลิตาให้หลบทางเขา จนเธอเงิบไปไม่คิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนทำแบบนี้กับเธอ
"นายไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้...
"หยุดพล่ามได้แล้ว หนวกหู" แล้วนเรศก็เดินลับหายไป ทำให้ลิตาโกรธจนหน้าแดง
"มันจะมากไปแล้วนะนายวายุ" ลิตาโมโหที่นเรศทำแบบนี้กับเธอ
"เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ"
"ก็เรียกชื่อนายไง นายวายุ ธนาธิป กิตติไพศาล นักศึกษาจุฬาคณะวิศวะ" ลิตาตอบกลับกับนเรศไปด้วยความมั่นใจ
"หรอขอบใจนะที่จำชื่อฉันได้ "นเรศนึกโกรธลิตาขึ้นมากว่าเดิมพี่ยังจำชื่อน้องชายของเขาได้
"ยอมรับแล้วใช่ไหมว่านายชื่อวายุ"
"ใช่ฉันชื่อวายุ ธนาธิป กิตติไพศาล วิศวะปี 3 แล้วไง"นเรศทำหน้านิ่งยิ่งยียวนกวนประสาทของลิตา
"แล้วทำไมตอนฉันทักนายอยู่หน้าคลับ นายถึงบอกว่าไม่รู้จักฉัน"
"ก็ฉันจำเธอไม่ได้จริงๆ เธอเป็นใครหรอ" นเรศตีหน้าซื่อใส่ลิตา ทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้นเรศ จึงตอบกลับไปว่า
"ฉันเป็นคนที่นายตามจีบไง"
"หรอ แล้วเธอชอบฉันหรือเปล่า"
"ฉันบอกนายไปแล้วไงว่าฉันไม่ได้ชอบนาย" ลิตาเชิดหน้าใส่นเรศแล้วเตรียมตัวจะเดินหนีเขาไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อนเรศพูดขึ้นมาว่า
"ฉันหมายถึงฉันตอนนี้ที่ไม่ใช่วายุวันนั้น ไม่ชอบหรอผู้ชายทรงนี้ ไม่ใช่เด็กเนิร์ดคนนั้น"
"ฉันไม่ชอบ"
"จริงหรอ ว้าน่าเสียดายจัง งั้นฉันก็ต้องอกหักอีกรอบสิ แต่ไม่เป็นไรฉันจะตามตื๊อเธอจนกว่าเธอจะชอบฉัน ตกลงไหม" นเรศยิ้มมุมปากให้กับลิตา แล้วยักคิ้วให้กับเธอ
"ถ้านายไม่กลัวเสียเวลาก็แล้วแต่นายสิ แต่บอกไว้ก่อนนะผู้ชายในสต๊อกฉันเยอะจริงๆ ถ้าอกหักขึ้นมาอย่าเสียใจอีกล่ะ"
"ฉันไม่เสียใจอยู่แล้ว แต่เป็นเธอต่างหากที่จะต้องเสียใจ แล้วอย่าตกหลุมรักฉันล่ะไปนะ ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ" พูดจบนเรศก็เดินออกมาจากลิตา แล้วปล่อยให้เธอยืนงงกับคำพูดของเขา
- ผู้เขียน
