"สรุปมึงจะไม่คุยกับกูจริงๆใช่ไหมลิตา กูไม่ได้ตั้งใจกูบอกแล้วไงว่ากูขอโทษ"
"กูไม่อยากคุยกับมึง แล้วก็ไม่อยากอยู่กับมึงด้วย อยู่กับมึงแม่งโคตรเปลืองตัวเลยว่ะวายุ" แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมาอีกรอบ ทำเอาผมรู้สึกชายังไงไม่รู้ แต่ผมจะใจอ่อนสงสารเธอไม่ได้เด็ดขาด
"ถ้ามึงไม่อยากคุย งั้นมึงก็ครางก็แล้วกัน"
"วายุ เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำร้ายกูสักที แค่กูอยู่กับมึงแค่ไม่กี่วันกูยังเจ็บตัวได้ขนาดนี้เเล้วถ้ากูอยู่กับมึงบ่อยกว่านี้ กูคงเหมือนตายทั้งเป็น" ผมทำเป็นหูทวนลม
"แล้วนี่มึงกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดที่ 2 หรือยัง"
"มึงไม่ต้องเตือนกูหรอก กูคงไม่โง่ปล่อยให้ตัวเองท้องกับคนแบบมึงหรอก"
"ดี ต่อไปกูจะไม่เตือน อย่าหลงปล่อยให้ตัวเองท้องหละเพราะกูจะไม่รับผิดชอบ กูถือว่ากูบอกมึงแล้วนะ" แล้วผมก็จัดการลากเธอไปที่เตียงนอน แล้วเริ่มบรรเลงกิจกรรมอันดุเดือดบนเตียงทันที โดยไม่ได้สนใจว่าเธอเจ็บแผลที่หัวอยู่ไหม เพราะผมบอกแล้ว
