ภรรยา ตรอมใจ

บทที่2

“คุณแม่! นี่คุณแม่เข้าข้างเธอเหรอครับ อ้อ ใช่สินะ ผมลืมไปว่านอกจากคุณปู่แล้ว เธอยังเป็นคนโปรดของคุณแม่ด้วยอีกคน เธอนี่ก็เก่งใช่เล่นนะมัทนา เพราะนอกจากเธอจะปั่นหัวคุณปู่ของฉันได้แล้วยังทำให้แม่ของฉันรักเสียยิ่งกว่าลูกในไส้ได้อีกด้วย ช่างเป็นความสามารถที่น่าปรบมือให้จริง ๆ” กวินภพเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสะบัดต้นแขนเรียวออกห่างอย่างแรงจนหญิงสาวกระเด็นไปไกลตัวจนเกือบจะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น เขาจ้องมองด้วยสายตาดุดัน ไม่นานก็หันหลังและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

“ตาวิน! แล้วนั่นแกจะออกไปไหนอีก กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ!” คุณหญิงลัดดาวัลย์ตะโกนไล่ตามหลัง แต่ก็ช้ากว่าฝีเท้าของลูกชายตัวดีที่ยังคงก้าวเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หันกลับมามองผู้เป็นแม่เป็นครั้งที่สองอีกเลย

“คุณหญิงคะ มัทไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะคะ คุณหญิงเชื่อมัทนะคะ มัทไม่เคยต้องการสมบัติของคุณท่าน ไม่เคยต้องการแต่งงานกับคุณวิน แค่บุญคุณที่คุณท่านเลี้ยงดูส่งเสียให้มัทมีโอกาสได้เรียนจนจบมัทก็ไม่รู้จะตอบแทนท่านได้ยังไงแล้ว มัทไม่ได้ทำอะไรเลยจริง ๆ นะคะ” มัทนาเอ่ยบอกนายหญิงที่มีเมตตาต่อเธอมากทั้งน้ำตา หญิงสาวจำต้องรีบจ้องมองใบหน้าของผู้สูงวัยโดยไม่คิดหลบสายตาเมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วย

“ฉันเชื่อที่เธอพูดมาทั้งหมดนะมัท แต่ข้อความในพินัยกรรมมันก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้เหมือนกัน ในเมื่อคุณพ่อต้องการให้มันเป็นแบบนั้น ทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามพินัยกรรมที่ท่านเขียนอย่างไม่มีเงื่อนไข ฉันหวังว่าเธอคงเข้าใจนะ ส่วนเรื่องตาวินเดี๋ยวฉันจัดการเอง เธอไม่ต้องห่วง” หญิงสาวพยักหน้ารับความจริงที่เข้าใจดีทั้งน้ำตา แม้ว่าใจอยากจะขัดแค่ไหน แต่ด้วยสถานะอันต่ำต้อยของตัวเองในตอนนี้มันยากเหลือเกินที่เธอจะกล้าปริปากเอ่ยอะไรออกไป

สุดท้ายสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือบอกกับตัวเองให้เข้มแข็งให้มากขึ้น และพยายามทำทุก ๆ อย่างเพื่อที่จะได้ก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ภายใต้อุณหภูมิห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดที่เย็นเฉียบกำลังปรากฏร่างของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังแลกรัดกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงอยู่บนเตียงคิงไซส์กันอย่างไม่มีใครยอมใคร

เหงื่อหยดแล้วหยดเล่าร่วงไหลอาบแก้มสากยามเมื่อสะโพกหนาขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะตามแรงปรารถนาที่มีต่อนางแมวยั่วสวาทใต้ร่าง ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบสนองด้วยการแอ่นกายยืนหยัดต้อนรับสัมผัสอันเร่าร้อนอย่างเต็มใจกลับไปพร้อม ๆ กับเสียงร้องครวญครางของทั้งคู่ที่ดังไม่หยุดหย่อนมาตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านพ้นมาไม่นาน

กวินภพผละตัวออกห่างจาก ลิลิน สุทธิดำรงราช คู่ขาสาวสวยดีกรีนางแบบระดับแถวหน้าของวงการที่เขาโทร.เรียกให้เจ้าหล่อนมาหาที่คอนโดฯ ทันทีที่ภารกิจบนเตียงอันเร่าร้อนที่กินเวลายาวนานถึงสองชั่วโมงเต็มระหว่างเขาและเธอสิ้นสุดลง

ชายหนุ่มค่อย ๆ บรรจงถอดถุงยางอนามัยยี่ห้อดังกลิ่นโปรด ที่เขาไม่เคยที่จะไม่ใช้มันทุกครั้งออกจากกายก่อนจะโยนมันทิ้งที่ขยะข้างเตียงอย่างไม่สนใจใยดีพร้อม ๆ กับเซ็นเช็คให้นางแบบสาวเหมือนอย่างที่เคยทำบ่อย ๆ ตอนที่อีกฝ่ายลงทุนบินตามไปหากันถึงอังกฤษตลอดหลายปีที่ผ่านมา

แม้ว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะมากครั้งกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ แต่สำหรับกวินภพแล้วผู้หญิงก็เหมือนกันหมดทั้งโลก มักมาก เห็นแก่เงิน และไม่เคยมีใครเลยที่จะรักเขาจริงโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนกลับไป

“ลินไม่อยากได้เงินของคุณอีกแล้วนะคะวิน คุณจะทำเหมือนลินเป็นโสเภณีชั่วคราวแบบนี้ไปตลอดไม่ได้นะคะ” รอยยิ้มหยักเผยขึ้นก่อนที่เขาจะหันไปสบสายตาคู่สวยของเจ้าของเสียงที่ดังไล่ตามหลังมาเหมือนจะรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เพราะนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามักจะเซ็นเช็คให้กันหลังจากสิ้นสุดบทรักแสนเร่าร้อนจนห้องทั้งห้องแทบจะลุกเป็นไฟ เขาทำราวกับว่าเธอเป็นแค่สินค้าที่เช่ามาร่วมสนุกด้วยกันบนเตียง พอหมดคุณค่าก็โยนกลับทิ้งไปพร้อมกับให้รางวัลเป็นเงินก้อนโตไม่มีผิด

“ถ้าคุณไม่อยากได้เงิน แล้วคุณอยากได้อะไรครับ บ้าน รถ หรือคอนโดฯ” แน่นอนว่าเขาให้เธอได้ทุกสิ่ง ตราบใดที่เธอยังมอบความสุขให้แก่ร่างกายของเขา เหมือนอย่างที่เป็นอยู่แบบนี้ต่อไป

แค่เพียงเท่านั้นมันก็เพียงพอแล้วสำหรับคนที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมากกว่าบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเช่นเขา เพราะวัฒนธรรมและการใช้ชีวิตที่แตกต่างเลยทำให้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์กลายเป็นเรื่องปกติไปตามกาลเวลา ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดบาปอะไรเลยหากทั้งเขาและคู่ขายินยอมพร้อมใจที่จะทำมันทั้งคู่

“ลินอยากได้ตัวคุณค่ะ อยากได้ทุกอย่าง...ที่เป็นคุณ!” นางแบบสาวตอบกลับไปตามความจริงที่คิดอยู่ แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่เธอต้องการจะสื่อให้ได้รับรู้สักเท่าไรนัก เขาจึงได้เอ่ยถามกลับไปตรง ๆ

“แล้วที่คุณได้ไปถึงสองชั่วโมงเต็มนั่นยังไม่พออีกเหรอครับ ทำไมวันนี้คุณโลภจัง...” คนถูกถามส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินตรงเข้าไปโอบกอดร่างสมส่วนทั้ง ๆ ที่ทั้งตัวไม่มีสิ่งใดปกปิดเอาไว้เลยแม้แต่ชิ้นเดียว เธอส่งสายตาหยาดเยิ้มให้พร้อม ๆ กับจงใจกดหน้าอกเข้ามาที่ลำตัวเขาอย่างจงใจ

“ลินไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นสักหน่อย ถ้าเรื่องนั้นไม่มีวันที่ลินจะไม่พอใจ แต่ที่พูดไปเมื่อกี้ลินหมายถึงลินอยากเป็นมากกว่าคู่นอนชั่วคราวของคุณ ลินอยากเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกะ...”

“ผมว่าเราสองคนคุยเรื่องนี้รู้เรื่องแล้วนะครับลิน ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรามันแค่ชั่วคราวเท่านั้น และตอนนี้ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะสานสัมพันธ์ระยะยาวกับใคร ถ้าคุณเกิดเบื่อ จนรอไม่ไหวผมก็ยินดีที่จะปล่อยคุณไป” คำพูดที่ตีความหมายได้เพียงแค่หนึ่งเดียวทำเอาลิลินถึงกับหน้าเสีย แต่ไม่ช้าเธอก็ข่มอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้พร้อม ๆ กับจูบหนัก ๆ ที่หน้าอกแข็งแกร่ง

“วินล่ะก็...ลินพูดแค่นี้ทำไมต้องหงุดหงิดใส่กันด้วยคะ นี่คุณไปโมโหอะไรมาคะเนี่ย วันนี้ถึงได้ดูฉุนเฉียวนัก ลินรอได้ค่ะ ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนลินก็จะรอ ลินรักคุณมากนะคะ คุณอย่าทิ้งลินนะ” เพราะไม่อยากทำให้บรรยากาศดี ๆ ตรงหน้าเสียไปนางแบบสาวจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อม ๆ กับสายตาหวานหยดย้อยที่ช้อนขึ้น มองคนตรงหน้าเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่างออกไป

เธอรู้ดีว่าต้องทำตัวยังไง และทำแบบไหน ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ได้คบหากับกวินภพนานมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ของเขาเหมือนอย่างทุกวันนี้แน่ แต่นั่นมันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเธออยู่ดี มันจริงที่ว่าเขาสามารถให้เธอได้ทุกอย่างยกเว้นทะเบียนสมรส และการคบหากันแบบเปิดเผยให้คนในสังคมได้รับรู้ แต่ใครเล่าจะรู้อนาคตว่าเขาจะไม่เกิดเบื่อและเขี่ยเธอทิ้งเหมือนลูกหมาลูกแมวตัวหนึ่ง หากเขาเกิดได้พบเจอผู้หญิงที่ถูกใจมากกว่าเข้าสักวัน

“ดีครับ พูดง่าย ๆ แบบนี้ค่อยน่าให้รางวัลหน่อย ผมชอบคนว่าง่าย คุณก็รู้นี่...” กวินภพตอบกลับพร้อมรอยยิ้มก่อนจะอุ้มร่างบอบบางขึ้นแนบอกพร้อม ๆ กับสาวเท้ามุ่งหน้าสู่เตียงกว้างอีกหน และไม่ลืมที่จะคว้าเอาซองถุงยางอนามัยซองใหม่ติดตัวไปด้วยเหมือนทุกครั้ง

มัทนายังคงนอนไม่หลับแม้ว่าจะพยายามแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่สำเร็จอยู่ดี เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านพ้นมานั้นทำเอาหญิงสาวแทบจะเข้าหน้าใครไม่ติดเลยสักคนเดียว