ตอนที่ 16
1098 คำ
บทที่ 6
ยอมแลกด้วยทรมาน
“สัญญา”
แมทเทียสเกี่ยวก้อยเด็กแผดทั้งสองอย่างที่ลักษณ์นาราทำ ลักษมีหรือที่เขาเรียกเธอตามที่แอเรียลล่าเรียกว่าลีอาเป็นเด็กฉลาด เธอจดจำทุกอย่างที่มารดาสอนและช่างคุยช่างเจรจา ช่างซักถามตามประสา
สำหรับชายหนุ่มทุกวินาทีที่ได้ยินเสียงลูกสาวทำให้เขารู้สึกว่าโลกที่เคยดำมืดสว่างใสวมากขึ้นทุกที เขาตั้งปณิธานว่าจะไม่ยอมสูญเสียเธอไปอีกแม้ต้องแลกกับอะไรก็ตาม ร่างสูงใหญ่จูงมือเด็กแฝดออกไปจากห้องอาหารเหลือเพียงลักษณ์นาราที่ค่อย ๆ ละเลียดอาหารในจานก่อนจะวางช้อนลงแต่เมื่อเธอกำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มกลับต้องชะงักเมื่อแอเรียลล่าเอ่ยขึ้นว่า
“เป็นยังไงบ้างล่ะ เธอคงจะดีใจจนเนื้อเต้นสินะที่ลูกชายของฉันอุตส่าห์ดั้นด้นไปถึงเมืองไทยเพื่อรับกลับมาอยู่คฤหาสน์หลังนี้...อีกครั้ง”
น้ำเสียงและวาจาส่อเสียดนั้นทำให้หญิงสาวชาวาบไปถึงสันหลัง เธอรู้ดีว่าต้องเจอกับอะไรบ้างเมื่อมาถึงที่นี่และแม้พยายามทำใจให้ยอมรับแต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ มันกลับยิ่งทำให้เธออึดอัดมากกว่าเดิมหลายเท่า
“แมทแค่อยากเจอลูกของเขาเท่านั้นค่ะ”
“ไม่ใช่เป็นเพราะเธออยากให้เขาไปรับกลับมาที่นี่หรอกหรือ เธอนี่มันฉลาด รับเงินฉันไปแล้วและเคยรับปากกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับแมทอีกแต่เธอก็ผิดสัญญาจนได้ อ้อ...ลืมไปว่าเธอมีสิ่งสำคัญที่ยังสามารถต่อรองกับลูกชายฉัน เธอรู้จุดอ่อนของแมทเป็นอย่างดี”
“ฉันไม่เคยคิดจะใช้ลูกเป็นเครื่องต่อรองหรอกนะคะ”
“ฉันจะเชื่อเธอดีหรือเปล่านะ...แม่ของเธอล่ะเป็นยังไง จะดีใจมากกว่าลูกสาวหลายเท่าหรือเปล่าพอรู้ว่าลูกเขยมหาเศรษฐีตามกลับไปรับเมียของเขาถึงเมืองไทย พวกเธอน่ะมันเก่งเรื่องเงินต่อเงิน ได้ผลประโยชน์หลายต่อแบบนี้มันคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม”
“ฉันมาอยู่ที่นี่ไม่นานหรอกนะคะ หลังจากนี้ก็จะกลับเมืองไทย”
คราวนี้คนที่ชาวาบขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลคือแอเรียลล่า คำว่ากลับเมืองไทยกระตุกความรู้สึกของเธอขึ้นมาและยิ่งทำให้นึกกังขาเรื่องหลานแฝด น่าแปลกเหลือเกินที่เธอตกใจกับคำพูดของลักษณ์นารา มันทำให้แอเรียลล่ากลัวในบางสิ่งบางอย่างที่เธอไม่เคยนึกถึงมาก่อน
การยื้อของรักเอาไว้
ทำไมต้องกลัว...ทำไมต้องตื่นเต้นกับอีแค่ประโยคเล็ก ๆ ของผู้หญิงต้อยต่ำที่ลูกชายของเธอคว้าหล่อนมาทำเมีย ตอนนี้แม้แอเรียลล่าจะตระหนักได้แล้วว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ใช่เพียงแค่ลักษณ์นาราเท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อลูกชายของเธอ แต่ยังมีเลือดเนื้อของเขาและนั่นก็หมายถึงเลือดเนื้อที่ถ่ายทอดไปจากตัวเธอด้วย ถึงจะหวั่นใจลึก ๆ หากแอเรียลล่ากลับกดเก็บทุกสิ่งทุกอย่างไว้ภายใน เธอยกมุมปาก
“ก็ตามใจเธอสิลิลลี่...อยากจะทำอะไรก็ทำ”
“ฉันขอตัวไปหาลูกก่อนนะคะ”
หญิงสาวหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากเบา ๆ ก่อนลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องอาหารโดยไม่ยอมเหลียวหลัง ความเจ็บปวดและท้อแท้เริ่มประดังในความคิดขณะเดินผ่านห้องหับมากมายทั้งที่ไม่รู้ว่าห้องนอนที่แอเรียลล่าเตรียมไว้ให้หลานแฝดอยู่ส่วนไหนหากเมื่อเธอได้ยินเสียงเล็ก ๆ ที่กำลังหัวเราะร่วนทำให้ร่างบอบบางเดินตามเสียงนั้นขึ้นไปชั้นบน
ลักษณ์นาราเดินไปหยุดที่หน้าห้องหนึ่งซึ่งบานประตูเปิดทิ้งไว้ เธอเห็นลักษมีนั่งอยู่ท่ามกลางตุ๊กตาและของเล่นมากมายแต่เมื่อกำลังจะก้าวเข้าไปกลับต้องตกใจเมื่อไหล่บางถูกกระชากกลับไปข้างหลัง แมทเทียสดึงร่างเล็กเข้าไปในอ้อมกอดอย่างกักขฬะก่อนดันตัวเธอจนติดผนังหน้าห้องนอน
“แมท!...อะไรกันคะ ฉันจะเข้าไปหาลูก”
“คุณลืมไปแล้วหรือว่าเราสัญญากันไว้ว่ายังไงก่อนลงจากเครื่องบิน”
“ฉันยังไม่ได้กอดลูกเลยนะคะ แค่จะอยู่กับลูกเท่านั้น อย่าบีบบังคับกันให้มากเกินไปได้ไหม แค่ฉันจะเข้าไปหาแกเท่านั้น”
“คุณกำลังจะฉวยโอกาสนอนกับลูกแล้วกอดพวกเขาตอนหลับ”
“คุณไม่เข้าใจหรอกค่ะแมท มันเร็วเกินไปที่จะให้พวกแกแยกห้องนอน”
ลักษณ์นาราเถียงกลับและทั้งที่ไม่อยากร้องไห้แต่ไมว่าจะอย่างไรเธอก็ยังคงพ่ายแพ้แก่ความอ่อนแอของตัวเอง ตอนนี้เธอเหมือนถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในคฤหาสน์หลังใหญ่และกำลังจะถูกควักหัวใจไปจากอก แมทเทียสกีดกั้นเธอกับลูกทุกทางไหนยังต้องผจญกับความหยามเหยียดเกลียดชังจากแม่ของเขาที่ใส่ไคล้จนแมทเทียสเกลียดเธอจนอยากบดขยี้ให้ป่นเป็นธุลี หญิงสาวไม่รู้ว่าจะทานทนกับสภาวะบีบคั้นนี้ได้นานแค่ไหน ร่างแน่งน้อยช้อนตามมองเขาอย่างร้องขอ
“ได้โปรดเถอะนะคะ ให้ลูกค่อย ๆ ปรับตัว ฉันจะนอนกับปุ๊บปั๊บ กับปุนต์ ปุ๊บปั๊บอาจจะโตกว่าปุนต์แต่แกก็ยังเล็กมาก แค่นอนกับลูกแต่จะ...ไม่กอดแกอย่างที่คุณต้องการ แค่อยู่ให้ลูกเห็นก่อนนอน...เท่านั้นจริงๆ”
ร่างสูงเบียดตัวเองเข้าหาร่างนุ่มและขบสันกรามแน่น
“รู้ไว้ด้วยว่าผมไม่อยากให้คุณเข้าใกล้ลีอาถ้าไม่มีความจำเป็น คุณนอนกับลูกได้และคืนนี้ผม...จะนอนกับลูกด้วย!”
แมทเทียสก้มหน้าเข้าไปใกล้อีก ใกล้จนลมหายใจร้อนระอุของเขาราวกับมันกลืนเข้าไปในจมูกและริมฝีปากของหญิงสาว ลักษณ์นาราห่อตัวลีบเล็ก เธอเอียงใบหน้าไปอีกทางแต่กระไอหอมอบอุ่นจากตัวหญิงสาวเองก็ราวกับว่ามันกำลังซึมซาบกลับเข้าไปในห้วงความรู้สึกอันลับเร้นของชายหนุ่ม ถึงโกรธแค้นและอยากเอาคืนมากเท่าใดทว่าความงดงามและอ่อนหวานของร่างแน่งน้อยยังคงฝังลึกอยู่ในทุกอณูความรู้สึกของชายหนุ่ม
- ผู้เขียน
