Chapter 3
1319 คำ
ลดาแต่งตัวอยู่ในห้องของเธอวันนี้เธอสวยเป็นพิเศษอาจจะเพราะตั้งแต่แต่งงานกันมานี่คงเป็นเดตแรกสำหรับเราสองคนในฐานะสามีภรรยา ก่อนหน้านั้นเราสองคนอยู่กันเหมือนเพื่อนมากกว่า ฉันดูแลเขาด้วยหน้าที่ของความเป็นภรรยาทั้งๆที่รู้ตัวเองดีว่าหน้าที่นั้นได้มายังไง
ตู๊ดดดดดดดดดดด
ลดาลุดขึ้นจากหน้ากระจกเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเธอที่ส่งเสียงเรียกให้เธอไปรับสาย เธอกดดูหน้าจอเป็นชื่อของแม่ของคุณเมฆหรือว่าแม่สามีนั้นแหละเธอกดรับสายทันทีอย่างไม่รอช้า
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
(หนูลดาเป็นยังไงบ้างลูก แม่ไม่ได้โทรหาหนูเลยพอดีว่าไปปฎิบัติธรรมมาจ๊ะไม่ได้บอกหนูเลยตาเมฆรักหนูหรือยังเอ๋ย แม่จะได้อุ้มหลานมั้ย)
ลดายิ้มออกมาอย่างเขินๆ คงจะอีกไม่นานแล้วล่ะมั่งเพราะดูจากการพูดจาของคุณเมฆในเช้าวันนี้เขาน่าจะอยากเริ่มต้นใหม่แล้วจริงๆ
"วันนี้คุณเมฆบอกว่าจะพาลดาไปเดตตอนเย็นค่ะ เขาบอกว่าจะเริ่มต้นใหม่แล้วถามลดาว่ามีลูกด้วยกันมั้ยด้วยค่ะ"
(อร๊ายยย จริงเหรอลูก ดีจังเลยงั้นคืนนี้แม่ขอให้หนูมีความสุขมากๆนะลูก แม่รักหนูนะลดาหนูเป็นคนเดียวที่หวังดีและรักตาเมฆอย่างแท้จริง ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำได้แบบหนูแล้ว)
"ขอบคุณคุณแม่นะคะที่ดีกับลดาตลอดเลย ลดาจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังค่ะ"
(ดีมากลูกมีอะไรบอกแม่นะแม่ช่วยหนูได้ทุกอย่าง)
"ขอบคุณค่ะ งั้นลดาไปก่อนนะคะรถมารับแล้ว"
(โชคดีจ๊ะลูกสาว)
เธอกดวางสายก่อนจะเดินมามองสำรวจตัวเองในกระจกแล้วยิ้มออกมาบางๆ
"หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีของเธอนะ ลดา.. "
ลดาเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้องนอนของเธอแล้วเดินตรงออกมามีรถที่คุณเมฆส่งมารับเธอแล้ว
"คุณวิน"
"เชิญครับคุณลดา คุณเมฆให้ไปเจอกันที่ร้านเลยครับตอนนี้เขาคงออกไปรอแล้ว"
"ค่ะ"
พีเปิดประตูให้ลดาขึ้นรถไปนั่งข้างหลังส่วนตัวเขานั้นก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วขับออกไปทันที เวลาเกือบยี่สิบนาทีเขาก็พานายสาวมาถึงที่ร้านอาหารสุดหรูที่เจ้านายของเขาจองไว้เพื่อภรรยาเฉพาะ เขาชอบคุณลดามากกว่าคุณนิรินเหตุผลเพราะเธอเป็นคนใจดี ไม่ว่าร้ายใครแถมสวยมากต่างหากไม่รู้ว่าเจ้านายเขาหลงรักคุณนิรินเพราะอะไรทั้งๆที่คนข้างๆดีกว่าทุกอย่าง กิริยามารยาทงดงามอย่างกับผ้าพับไว้ขนาดนี้แถมดูแลเขาตลอดในช่วงเวลาที่เขาเสียใจโดยไม่เคยบ่นหรือทอดทิ้งไปไหน
"เชิญครับคุณลดา "
"ขอบคุณนะคะคุณพี ลดาเดินเข้าไปได้เลยใช่มั้ยคะ"
"ได้เลยครับบอกเขาว่าคุณเมฆจองไว้เดี๋ยวพนักงานพาไปเองครับผมจะเอารถไปเก็บก่อน"
"ค่ะโอเค"
เธอยิ้มให้กับชายหนุ่มก่อนจะเดินถือกระเป๋าเข้ามาข้างในมองไปรอบๆบรรยากาศภายในร้านหรูหรามากเงียบเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด
"ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าได้จองไว้มั้ยคะ"
"คุณเมฆจองไว้นะคะ"
"อ่อ งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะเดี๋ยวดิฉันจะพาคุณไปอยู่ชั้นดาดฟ้าค่ะ"
เธอเดินตามหลังพนักงานไปเงียบๆขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุดพนักงานเปิดประตูให้เธอเข้าไปข้างใน ภายในดาดฟ้ามีโต๊ะตั้งอยู่ใต้แสงเทียนส่อง ช่อดอกไม้ช่อโตถูกถือไว้โดนคุณเมฆมี่แต่งตัวใส่สูทเต็มยศอย่างหล่อเหลา เธอเห็นเขาก็ยิ้มออกมาบางๆก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขา
"ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ"
เธอยื่นมือรับช่อดอกไม้นั้นมาไว้ในมือก่อนจะเอ่ยขอบคุณเขาเสียงใส
"ขอบคุณค่ะคุณเมฆ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"
"ได้ยังไงกันล่ะ เดตแรกของเราด้วยและอีกอย่างคุณเป็นภรรยาของผมนะยังไงก็ต้องออกมาดีที่สุด เชิญนั่งดีกว่า"
เขาถอยหลังเดินมาขยับเก้าอี้ให้เธอเข้ามานั่งแล้วเดินอ้อมไปนั่งลงตรงข้ามกับเธออีกฝั่ง เมนูถูกเสิร์ฟโดยพนักงานเขาคงสั่งไว้ล่วงหน้าแล้ว
"ผมสั่งสเต๊กแกะให้คุณด้วยนะ"
ลดาหุบยิ้มทันทีมองสะเต๊กแกะตรงหน้าอย่างลำบากใจที่จะพูด เธอไม่ทานเนื้อแกะและคนที่ชอบไม่ใช่เธอแต่เป็นนิรินผู้หญิงที่เขารักต่างหาก
"ทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น เอ่อ ผมลืมไปว่าคุณไม่ทานแกะ น้องๆเอาจานนี้ออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นสเต๊กปลาแซลมอน"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะลดาจะลองทานดู"
เขาดึงจานออกจากตรงหน้าเธอทันทีก่อนจะมองเธอด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด
"ผมขอโทษคุณอย่างฝืนทานมันเลยคุณไม่ชอบนี่นา รอแซลมอนดีกว่าผมก็จะยังไม่ทานรอคุณด้วย"
เขายิ้มหวานให้เธอยื่นมือมากุมมือเธอไว้แน่น ลดายิ้มให้เขากลับแต่ภายในใจมันอดที่จะคิดไม่ได้จริงๆ ถือซะว่าเขากำลังจะพยายามอยู่เธอควรจะให้เวลาเขาบ้าง
"ค่ะ คุณทำงานเหนื่อยมั้ยคะ"
"ก็.. นิดหน่อยนะมีงานหลายอย่างที่ต้องจัดการแต่วันนี้เคลียร์เสร็จหมดแล้วล่ะ"
"ดีแล้วค่ะช่วงนี้คุณดูเหนื่อยๆอยากไปพักผ่อนมั้ยคะ"
เขาพยักหน้ายิ้มๆการได้ไปพักผ่อนอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของการเป็นสามีภรรยาของเขาสองคนคืบหน้าไปอีกก็ได้
"ไปสิ คุณอยากให้ผมไปไหนไปทำอะไรผมไปหมดแหละ ขอแค่ลดาไปด้วยแค่นั้นพอ :)"
"พูดจาปากหวานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี้ย ใครสอนมาคะคุณพีรึเปล่า"
เขาหลุดขำเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกอย่างสบายใจ เธอเป็นคนที่ใครๆอยู่ใกล้ก็มีแต่ความสุขจริงๆสินะ ตอนที่เกิดเรื่องแม่ของเขาย้ำว่าผู้หญิงที่เขาจะต้องแต่งงานด้วยต้องเป็นลดาคนเดียวเท่านั้นซึ่งผมก็ไม่เข้าใจแต่คงคิดว่าเพราะแม่ผมชอบเธอล่ะมั่ง
"อาหารมาเสริฟแล้วค่ะ"
สเต๊กแซลมอนมาเสริฟวางไว้ตรงหน้าเธอ กลิ่นหอมของพริกไทยดำทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอชอบทานแบบนี้มากชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้วเธอจะทานของแพงไปแค่ไม่กี่อย่างหรอก
"หอมจังเลยค่ะ"
"ทานเยอะๆนะลดา คุณดูผอมไปผมว่าคุณควรจะทานให้ดูมีน้ำมีนวลกว่านี้นะ"
"ค่ะ ลดาจะทานให้หมดเลย ^^"
"ดีมากเลยครับ ทานเถอะ"
จากนั้นต่างฝ่ายต่างก็ทานอาหารของตัวเองตรงหน้าลงไปจนพร่องจาน ลดาหันไปสั่งเปลี่ยนน้ำเย็นให้คุณเมฆเพราะเขาไม่ชอบน้ำอุ่น
"ขอเปลี่ยนน้ำเย็นให้หน่อยนะคะ"
"ได้ครับสักครู่นะครับ"
คุณเมฆเงยหน้ามองลดาก่อนจะยิ้มให้เธอบางๆ
"เรื่องเล็กๆน้อยคุณก็จำได้หมดเลยนะ"
"ถ้าเกี่ยวกับคุณเอาจริงๆไม่มีเรื่องไหนที่ยังไม่รู้เลยนะคะ "
"นั้นสิ ผมดีใจที่วันนี้มีคุณอยู่เคียงข้างกันนะ คือผม...."
ตู๊ดดดดดดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะขึ้นเขาหยิบมันออกมาดูก่อนจะกดรับสายทันที
"ว่าไงพี...."
- ผู้เขียน
