ยั่วรักเพื่อนสนิท

ตอนที่ 4 เธอให้เป็นแค่เพื่อน

ใกล้รุ่งสางแพรพลอยก็รู้สึกตัวตื่นตอนแรกก็กำลังจะร้องโวยวายว่าใครมานอนกอดตัวเองอยู่ แต่พอคิดดีๆ เรื่องเมื่อคืนแวบเขามาในหัวความอับอายตีขึ้นหน้าเธอทันทีตอนนี้สติอยู่ครบถ้วนไม่เมาแล้ว

ร่างสวยค่อยดึงมือเพื่อนสนิทที่กลายมาเป็นผัวของเธอออกอย่างเบามือกลัวเขาจะตื่น เธอยังไม่อยากคุยกับเขาตอนนี้

เมื่อลุกขึ้นมาได้สำเร็จก็ต้องตกใจกับน้ำใสที่ไหลออกมาจากกายสาว แสดงว่าเมื่อคืนแทนไทปล่อย...

"บ้า! อุ้ย..."

แพรพลอยกำลังจะแว้ดด่าชายหนุ่มที่นอนอยู่ดีที่ไหวตัวทันรีบตะครุบปากตัวเองเอาไว้ ตอนนี้เธอต้องกินยาคุมฉุกเฉินเอาไว้ก่อน แล้วออกไปจากตรงนี้ก่อนที่เขาจะตื่น

เมื่อตั้งสติได้แล้วแพรพลอยก็รีบคว้าหาเสื้อผ้าตัวเองรีบแต่งตัวรวกๆ แล้วออกจากห้องของแทนไทไป แต่ก็ไม่วายทิ้งกระดาษที่เขียนขยุกขยิกเมื่อกี้เอาไว้ให้เขาอ่าน

ช่วงสายของวันใหม่แทนงัวเงียตื่นขึ้นมาควานหาร่างเล็กที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่ก็พบเพียงความว่าเปล่า

ร่างใหญ่ลุกขึ้นมาดูแล้วมองไปรอบห้องก็เจอเพียงความว่างเปล่า เธอคงจะออกไปนานแล้วดูจากที่นอนที่เย็นเฉียบ

แทนไทลูบไล้ที่นอนตรงที่เพื่อนสนิทของเขาเคยนอนอยู่เมื่อคืนก็เจอเข้ากับรอยเลือดเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวอยู่ประปรายเผลอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

ไม่ใช่ดีใจที่ได้เป็นคนแรกของเธอ แต่ดีใจที่เธอคิดถึงเขาคนแรกต่างหาก แทนไทยิ้มแล้วมองไปรอบๆ ภาพเมื่อคืนยังแจ่มชัดในสมองอยู่ แต่แล้วก็เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลยเดินไปหยิบมาดู

' ขอบคุณนะแทน แต่ช่วยลืมเรื่องเมื่อคืนแล้วเรากลับมาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิมนะ จาก แพรพลอยเพื่อนรักของแก'

แทนไทกำกระดาษแผ่นนั้นไว้แน่จนมันยับย่นคามือจากนั้นก็ปามันทิ้งไปอีกทางอย่างโมโห อารมณ์เมื่อกี้หายไปหมด

"เธอคิดว่าฉันเป็นอะไรแพรพลอย คิดจะเอาก็เอาคิดจะทิ้งก็ทิ้งรึไง"

แทนไทโมโหหัวเสียกับสิ่งที่เธอทิ้งไว้ให้ตัวแทนของเธอ ในเมื่อเธออยากจะเอาแบบนั้นเขาก็จะตามใจเธอแล้วกัน

คฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพรถยนต์คันหรูสีแดงวิ่งเข้ามาจอด แพรพลอยลงรถมาแล้วมองซ้ายมองขวากลัวว่าผู้เป็นพี่ชายจะเห็นแล้วเอ็ดเอารีบย่องเข้าบ้านให้เบาเสียงที่สุด

"กลับมาแล้วเหรอยัยแพร "

เสียงเรียบทรงอำนาจดังขึ้นข้างหลังเธอจนหญิงสาวสะดุ้งค่อยๆ หันกลับมามองพี่ชายที่เธอกำลังหนีอยู่ พรเพชรมองหน้าน้องสาวที่ยิ้มแยะๆ ส่งมาให้อย่างเอือมระอา

"ฉันสั่งให้แกกลับบ้านก่อนอาทิตย์ตกดินแกก็ทำตามนะ กลับเอาเช้าวันใหม่อาทิตย์ขึ้นพอดี"

พรเพชรบ่นน้องสาวที่ถูกพ่อแม่ตามใจจนเคยตัวมีแต่เขานี่แหละที่ไม่ตามใจเพียงแค่ให้เงินใช้เดือนล่ะไม่กี่แสนพร้อมกับซื้อรถยนต์คันหรูให้ แค่นี้ยังน้อยกว่าพ่อแม่เขาอีกนะเลยคิดว่าเขาเป็นคนที่ตามใจน้องน้อยที่สุดแล้ว

"พี่เพชร แพรไม่ได้ไปไหนไกลนะคะแพรไปนอนกับแทนมาค่ะ"

"ให้มันจริงเถอะเดี๋ยวฉันจะลองถามไอ้แทนดู อย่าให้รู้นะว่าไปนอนกับผู้ชายคนอื่น"

พรเพชรพูดพร้อมกับเดินออกไปทำงานพ่อแม่ก็ไปเที่ยวรอบโลกอ้างว่าไปฮันนีมูน นี่ก็รอบที่ร้อยได้แล้วมั้งที่ไปฮันนีมูนกัน

แพรพลอยมองตามพี่ชายที่ทำตัวเหมือนพ่อไปลับตาพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

พรเพชรสนิทกับแทนไม่พอๆกับเธอ แต่แทนไทมีภาษีดีกว่าเพราะพูดอะไรหรือทำอะไรพี่ชายของเธอก็ว่าดีไปเสียหมดผืดกับน้องสาวตัวเอง

นี่ขนาดเธอบอกความจริงว่าไปนอนกับแทนไทมา นอนที่แปลว่านอนมีอะไรกันมาพี่ชายของเธอยังไม่สนใจ เธอเคยสงสัยและถามพี่ชายว่าไม่กลัวแทนไททำอะไรเธอหรือจับเธอทำเมียรึไง

แต่คำตอบของพี่เธอมันน่าตัดออกจากกองมรดกนัก พรเพชรบอกว่าถ้าแทนไทเอาเธอเป็นเมียก็เป็นบุญของเธอแล้วที่จะหาผู้ชายหล่อรวยและตามใจเธอยิ่งกว่าพ่อแม่และพี่แบบเขาเสียอีก แทนที่จะเข้าข้างน้องตัวเองไม่มีเลย

ร่างเล็กที่เหนื่อยล้าจากเรื่องเมื่อคืนรีบเดินขึ้นห้องด้วยท่าทางแปลกๆ เพราะขัดเจ็บบริเวณกายสาวเวลาเดินได้แต่บ่นเพื่อนรักในใจว่ามันจะใหญ่โตไปไหนไม่รู้

เมื่ออาบน้ำเช็ดตัวเสร็จเธอก็กระโดดขึ้นเตียงนอนทันทีกะว่าจะนอนสักสองสามชั่วโมงแล้วค่อยไปหาอะไรกิน แม้จะพยายามไม่คิดเรื่องนั้นแต่ก็อดคิดถึงน้ำเสียงและทั้งท่วงท่าลีลาของแทนไทที่เหมือนตกอยู่ในห้วงความฝันจนผล็อยหลับไปจริงๆ

ทางด้านของแทนไทก็ไม่เป็นอันทำการทำงานกลิ่นกายสาวยังติดจมูกของเขาอยู่ แม้ลูกน้องจะทำอะไรหรือเสนออะไรก็ไม่ถูกใจหงุดหงิดไปเสียหมดเมื่อคิดถึงกระดาษที่เธอทิ้งไว้

"วันนี้ลูกพี่พวกมึงเป็นอะไรวะอารมณ์ไม่ดีเลย"

ดนัยเพื่อนสนิทของแทนไทมาทันระเบิดลงเห็นคนที่โมโหฟึดฟัดเดินหนีออกไปดูดบุหรี่อีกด้าน

"ไม่รู้ครับพวกผมยังงงเลย เป็นแบบนี้มาแต่เช้าแล้ว"

ลูกน้องคนหนึ่งตอบขึ้นแล้วหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อกลัวระเบิดจะลงอีก

"เป็นอะไรของมันหรือยัยแพรแผลงฤทธิ์ใส่อีกแล้ว "

เพื่อนทุกคนต่างรู้กันดีว่าแทนไทจะโมโห จะอารมณ์ดีหรือจะเป็นจะตายก็เพราะเพื่อนสนิทอย่างแพรพลอยเพียงคนเดียวที่ทำให้มันเป็นแบบนั้นได้

ขนาดคนอื่นมองจากอีกโลกยังรู้เลยว่าทั้งสองรักกันแต่เพื่อนปากแข็งทั้งสองยังปฏิเสธไม่คบกันสักทีเขาละเบื่อพวกปากแข็งจริงๆ

"เฮ้เพื่อนรักคืนนี้ว่าไงว่ะ ไม่เข้าร้านมาหลายวันแล้วนะมึง"

นอกจากสนามแข่งรถที่ใหญ่โตและมีหลายสาขาแทนไทยังหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านเหล้าด้วยกันอีกแต่นานๆ ทีเขาจะได้เข้าไปเพราะยุ่งอยู่กับงานสนามก็ขี้เกียจไปแล้ว

"เออเดี๋ยวไป กำลังอยากเมาพอดี"

แทนไทรับคำอยากจะเมาให้ลืมแพรพลอยผู้หญิงที่เห็นเขาเป็นที่รองรับอารมณ์ตลอดให้ได้แม้ใจส่วนลึกมันจะรู้ดีว่าเพราะอะไรถึงลืมเธอไม่ได้ก็ตาม

"ชวนยัยแพรไปด้วยไหมขานั้นชอบเที่ยวกลางคืนนิ" ดนัยลองเสนอ

"มึงจะชวนก็ชวนดิมาบอกกูเพื่อ"

แทนไทพูดพร้อมกับเดินหนีไม่อยากพูดถึงผู้หญิงใจร้ายคนนั้น

"นั่นไงพวกมึงทะเลาะกันจริงๆ ด้วยลองถ้ามึงได้อารมณ์เสียพาลไปทั่วแบบนี้กูคิดไม่เคยผิด"

ดนัยส่ายหน้าให้กับทั้งสองนานทีปีหนจะเห็นแทนไทเป็นฝ่ายงอนปกติมีแต่สาวเจ้าที่แง่งอนให้เพื่อนคนนี้ตามง้อตามเอาใจตลอด

"ช่างกูเถอะไม่ต้องมายุ่งหรอก กูโกรธได้เดี๋ยวกูก็หายเองรอให้ยัยนั่นมาง้อเองคงแก่ตาย"

นี่ก็อีกเรื่องถึงแม้แทนไทจะงอนแพรพลอยแค่ไหนมันก็ต้องรีบหายเองเพราะแพรพลอยไม่เคยมาง้อแทนไทก่อนเลย ดนัยคิดว่าเพื่อนเขาสองคนนี้มันแปลกๆกันดีน่าจับมันมาเป็นผัวเมียกันซะให้เข็ด

"เออๆ เจอกัน "

ดนัยเห็นเพื่อนไม่อยากคุยแล้วจึงตบบ่าแล้วเดินออกไปปล่อยให้เพื่อนจัดการอารมณ์ตัวเองต่อไปแล้วมันคงหายเองอย่างที่มันบอก