ยั่วรักเพื่อนสนิท

ตอนที่ 7 กลับมาหาใจ

สนามบินสุวรรณภูมิ

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก"

คุณดนัยมารับลูกชายที่กลับมาจากเรียนต่อต่างประเทศพร้อมกับเพื่อนสาวอีกคนที่ผู้เป็นพ่อมองออกว่าฝ่ายหญิงมองลูกชายของตนด้วยแววตารักใคร่

"สวัสดีค่ะคุณลุง ฟ้าใสนะคะที่เราเคยเจอกันรอบที่แล้วค่ะ"

"อ่อๆ จำได้ๆ เป็นไงมาไงถึงได้กลับพร้อมกับล่ะลูก"

"พอดีหนูจบพร้อมกันกับแทนค่ะ เลยนัดกันกลับไทยพร้อมกันจะได้มีเพื่อน เดี๋ยวหนูขอตัวก่อนนะคะคุณแม่ให้คนมารอรับที่หน้าทางออกแล้ว แล้วเจอกันนะคะแทน บาย"

ยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อได้ถามอะไรต่อหญิงสาวที่มีชื่อว่าฟ้าใสก็วิ่งออกไปจนคุณดนัยถึงกับมึนงงไปเร็วมาเร็วขนาดนั้นเลย

"ไม่ต้องงงหรอกครับคุณดนัย ฟ้าเขาก็เป็นอย่างนั้นแหละครับไปไวมาไวน่าจะชื่อลมมากกว่า ฮ่าๆ " แทนไทตอบพลางหัวเราะกับท่าทีโก๊ะๆของเพื่อนสาว

"ไม่ใช่ว่าลูกพ่อชอบแบบนี้เหรอ"

พอได้เห็นท่าทีของลูกชายที่ดูจะร่าเริงแจ่มใสเวลาพูดถึงเพื่อนสาวคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งค่อนชีวิตก็อดที่จะถามไม่ได้

"ไม่หรอกครับพ่อ ตอนนี้ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นอยากลุยงานมาก ความรู้มันแน่นจะทะลักออกมาแล้วครับ ปะกลับบ้านกันป่านนี้นมสาวคงทำอาหารอร่อยๆ ไว้รอผมแล้ว"

แทนไทคิดตามที่พูดจริงๆ พร้อมกับโอบกอดผู้เป็นพ่อแล้วดึงไปทางออกเพื่อกลับบ้าน เขาคิดถึงบ้านมากๆ และคิดถึงใครอีกคนที่ไม่เคยแม้จะสนใจเขาเลย แต่เขาก็ยังบ้าไม่คิดจะลืมเธอสักที

รถยนต์คันใหญ่วิ่งเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่แทนไทไม่ได้กลับมาหลายปี มองดูรอบๆบ้านที่ยังเหมือนเดิมอยู่ด้วยความคิดถึง

"ตาเพชรบอกว่าเสร็จงานจะแวะมากินข้าวที่บ้านด้วยนะ"

คุณดนัยบอกกับลูกชายที่มองไปรอบๆ บ้านคงจะคิดถึงบ้านมากหรือคิดถึงคนข้างบ้านไม่รู้

ช่วงเย็นพรเพชรก็แวะมาจริงตามที่ผู้เป็นพ่อบอก แต่ไร้วี่แววของคนที่เขารอคอยมาหลายปีเธอคงลืมเขาและมีคนอื่นไปแล้วตามที่ได้ยินข่าวมา

"โอโหไม่เจอกันนานน้องพี่หล่อขึ้นเป็นกองเลย แบบนี้ยัยแพรเห็นต้องหลงตายเลย" พรเพชรเอ่ยแซวน้องชายคนสนิทที่หล่อขึ้นมากจริงๆ

"แพรเขาไม่ชอบแบบผมหรอกครับ เขาคงชอบแบบอื่น ไอ้เรามันเป็นได้แค่เพื่อนสนิท ฮ่าๆ "

แทนไทพูดติดตลกตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาคิดว่าตัวเองเริ่มทำใจเรื่องแพรพลอยได้บ้างแล้ว อาจเพราะไม่เจอเธอนานและเธอก็มีคนอื่นเขาก็ควรจะเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว

"แกไม่รุกเอง ถ้ามันพูดยากนักก็จับปล้ำซะเลยพี่เป็นกำลังใจให้ จะทำเป็นหูหนวกตาบอดเลย"

"ฮ่าๆ เดี๋ยวผมจะลองดูนะครับ"

แทนไทก็เคยคิดแบบนั้นแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้แพรพลอยจะเป็นยังไง ดูจากตามสื่อเธอสวยขึ้นมากแถมยังแต่งตัวเปรี้ยวกว่าแต่ก่อนอีก

แพรพลอยไม่เป็นอันเที่ยวเพราะใจมันมัวแต่จะคอยคิดถึงแต่ว่าวันนี้แทนไทกลับมาแล้ว ไม่รู้ทำไมเธอที่มั่นใจมาตลอดว่าไม่ได้ชอบเพื่อนสนิทคนนี้แต่ใจมันกลับชอบไหววูบแปลกๆ เวลาคิดว่าเขาอาจมีคนที่รักแล้ว

"ต้องโทษไอ้พรหมจรรย์บ้าๆนั่นที่ทำให้ฉันเพ้อเจ้อมาหลายปี"

หญิงสาวโมโหตัวเองพร้อมกับซดเหล้าลงคอเพื่อระบายอารมณ์ที่ไม่คงที่ในวันนี้

"ยัยแพรเป็นอะไรวันนี้ ดื่มเยอะนะแก"

เจนนี่สงสัยเพื่อนสาวคนสวยตั้งแต่มาถึงก็ซดเหล้าเอาซดเอาอย่างกับคนอกหัก แต่คงไม่ใช่อกหักแน่นอนเพราะแม่คาสโนวี่คนนี้มีข่าวกุ๊กกิ๊กไปทั่วแต่ไม่เคยคบใครจริงจังสักคน

"เบื่อว่ะแก ไม่ต้องห่วงหรอกเมาก็นอนนี่ร้านนี้เป็นของนัยกับ..." แพรพลอยชะงักคำพูดไม่อยากพูดถึงคนๆนั้นให้แปลบในใจ

"กับใคร คนที่แกกำลังคิดถึงอยู่รึเปล่า"เจนนี่รู้ทัน

"อืม เพื่อนเก่า"

หญิงสาวตอบอย่างเหม่อลอยคิดถึงแทนไทจนแทบอยากจะร้องไห้ คิดถึงคนที่เคยง้อเวลาเธองอนทำไมนะ ทำไมเธอถึงไม่ลืมเขาสักทีหรือเพราะเขาเป็นคนแรกของเธองั้นเหรอ

"ไอ้แทนกลับมาแล้วเหรอว่ะ วันนี้ไม่มาดูกิจการหน่อยรึไงไม่มาตั้งกี่ปีรอรับแต่เงิน ใช้แรงงานข้าอย่างกับทาส "

ดนัยรู้ว่าเพื่อนรักกลับมาไทยแล้วประจวบเหมาะกับมองเห็นแพรพลอยนั่งซดเหล้าอยู่

"พูดขนาดนี้กูต้องไปแล้วไหม "

แทนไทที่อาบน้ำเสร็จกะจะนอนพักสักหน่อยพอรับโทรศัพท์ของดนัยแล้วก็คงไม่ไปคงจะไม่ได้ไหนๆก็ไม่ได้ไปนานหลายปี อีกอย่างตอนนี้ก็ยังไม่ง่วงด้วยเวลาที่ต่างกันเลยยังทำให้ไม่ชิน

เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจนหูอื้อมองไปยังเหล่าผีเสื้อราตรีออกมาเต้นแข่งกับแสงไฟที่หลากหลายสีจนตาลาย

แทนไทยืนดูอยู่สักพักก่อนจะเดินเข้าไปหาดนัยในห้องวีไอพีที่มองเห็นรอบทิศทางของผับนี้

"สุดหล่อมาแล้วเว้ย"

หมับ!

ดนัยเดินเข้าไปกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึงไม่ได้เจอกันหลายปีแทนไทดูดีขึ้นมากขนาดเขาเป็นผู้ชายด้วยกันยังยอมรับว่ามันหล่อจริงๆ

"เป็นยังไงบ้างวะได้สาวกลับมาด้วยไหม "

"ได้อะไรกูไปเรียน" แทนไทบอกพร้อมกับยกเหล้าเข้าปาก

"มึงคิดถึงคนทางนี้มากกว่า มานี่กูจะให้มึงดูอะไร"

ดนัยดึงแทนไทมาที่กระจกที่ข้างบนมองเห็นข้างล่างได้ชัดแจ๋ว แต่ข้างล่างกลับมองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด

"อะไรของมึงวะ"

"อย่าเพิ่งโวย เรื่องนี้มึงต้องขอบคุณกูแน่ นั่นคนที่มึงคิดถึง"

ตอนแรกแทนไทก็ยังงงกับเพื่อนคนนี้แต่พอมองไปยังมือดนัยที่ชี้ไปยังบาร์เหล้าเห็นหญิงสาวแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดนั่งนัวเนียอยู่กับผู้ชายที่มือไม้ของมันกำลังเลื้อยไปทั่วตัวเธออยู่

แพรพลอย เธอมาอยู่ที่นี่เองที่ไม่ไปรับไม่ไปหาเขาก็เพราะทำตัวแบบนี้สินะ ร่านเขาเปิดซิงให้แล้วคงจะวิ่งเข้าใส่พวกผู้ชายเลยงั้นสิ

"จัดการเองนะ กูไปดูร้านก่อนยังไงก็ใจเย็น"

ดนัยไม่รู้ความสัมพันธ์ของเพื่อนทั้งสองไปถึงไหนแล้ว แต่ที่เขาแน่ใจมาตลอดเลยคือแทนไทรักแพรพลอยมากและไม่มีวันลืมได้เด็ดขาด

แทนไทไม่รู้ว่าตัวเองโมโหขนาดที่เดินลงมานั่งข้างหลังเธอตั้งแต่ตอนไหนแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองโมโหเธอในฐานะอะไร

เพราะความคิดนั้นทำให้แทนไทเพียงแค่มานั่งข้างๆเธอซึ่งเธอก็มัวแต่สนใจผู้ชายคนนั้นเลยไม่เห็นว่าเขานั่งอยู่

"หนุ่มหล่อชื่ออะไรจ๊ะมีแฟนรึยังเอ่ย" อยู่ดีๆก็มีสาวสวยคนหนึ่งเข้ามาชนแก้วและทักทายแทนไทจะไม่ตอบก็อะไรอยู่

"ชื่อแทนไท ยังไม่มีแฟน"

แทนไทจงใจพูดเสียงดังให้ผู้หญิงอีกคนได้ยินและมันก็ได้ผลเพราะชื่อและเสียงที่คุ้นเคยทำให้แพรพลอยถึงกับชะงัก เธอจำเสียงนี้ได้แม้จะเมามากแค่ไหนก็ตาม