"ยะ อยากจ่ายค่าเสียหายที่ทำรีสอร์ตเขาไหม้หรือไง"
"หึ..." ผมยกยิ้มตอบรับคำตอบที่ได้ เลือกที่จะไม่หลบสายตาเธอ ซ้ำยังจ้องมองไม่วางตา
"ยิ้มอะไรล่ะ ปล่อย หิว"
"ยังไม่อิ่ม อยากกินอีก?"
"อื้อ ทะลึ่ง!" มือบางฟาดลงมาที่มือผม ซึ่งกำลังบีบเคล้นเบาๆ ที่ก้นของเธอแทบจะทันที
"หิวข้าว กินหมูได้ไม่กี่ชิ้นเอง"
"กินเก่ง ไม่กลัวอ้วนหรือไง"
"ต่อให้อวบกว่านี้เขาก็ไม่เรียกว่าอ้วน เขาเรียกมีน้ำมีนวลชวนหลงใหล" รอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปากของอีกคนทำให้ผมเผลอยิ้มตามออกไป ไม่ได้ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานด้วยซ้ำ ผมก็เลือกที่จะดันร่างบางลงกับเตียงแล้วพาตัวเองไปอยู่ด้านบนแบบเดิม
"พะ พี่ พอแล้ว" มือบางยกขึ้นมาดันหน้าผมไว้ เห็นสีหน้าตื่นๆ แกมตกใจ ผมจึงเลือกที่จะฝังริมฝีปากลงที่หน้าผากของเธอแผ่วเบา จากนั้นก็คว้าทิชชู่มาทำความสะอาดให้เธอแบบเดิม
เวลาผ่านไป..
เรามองสบตากันอีกครั้ง เมื่อเห็นสภาพหมูที่อยู่บนเตาย่าง ผมซึ่งนึกขึ
