ผมเลือกที่จะละเลยสีหน้างุนงง ที่ทำเหมือนยังไม่เข้าใจของอีกคน
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะพาเธอออกไปกินข้าว"
"ดะ เดี๋ยว แล้วเรื่องที่ฉันทำให้พี่ไม่โอเคล่ะ พี่ให้อภัยฉันหรือเปล่า พี่รับคำขอโทษของฉันไหม"
"สัญญาก่อนสิ ว่าเธอจะไม่เลิกกับฉัน แล้วฉันจะยกโทษให้เธอ"
เรามองสบตากันอีกครั้ง ซึ่งแววตาคู่นั้น ถ่ายทอดความรู้สึกหลายๆ อย่างออกมาอย่างชัดเจน งุนงง ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังไม่แน่ใจ ว่าเรื่องที่เธอกำลังเผชิญมันคือเรื่องจริงไหม แต่ผมไม่อยากรอให้เธอใช้เวลาเพื่อปรับจูนกับอะไรให้มันมากมาย อยากได้คำยืนยันว่าเราจะไม่เลิกกันเท่านั้นก็พอ
"ไหนบอกว่าเข้าใจไง ว่าอารมณ์ของคนที่โดนทำอะไรลับหลังมันรู้สึกแย่แบบไหน"
"โอเค ฉันเข้าใจ"
"แล้วทำไมถึงไม่พูดออกมา ว่าเราจะไม่เลิกกัน"
"ฉันแค่ยังไม่แน่ใจ พี่เมาหรือเปล่า ดื่มมาไหม มีสติไหม ฉันแค่กลัวว่าเรื่องที่พี่พูด มันจะไม่..."
"มันคือเรื่องจริง สิ่งที่ฉ
