“โอ้โห! น่ากินมากๆเลยครับ คุณแม่น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะครับ” เสียงของเหมันต์ดังพอที่จะทำให้เพียงขวัญกลับมาสู่บรรยากาศตรงหน้า หญิงสาวมองชายหนุ่มก้มลงจุ๊บแก้มมารดา แล้วกอดไว้แน่น จนผู้เป็นแม่ต้องตีลำแขนแกร่งหลายทีเพื่อให้ลูกชายคลายออก
“พอได้แล้วตาเหม แม่จะหายใจไม่ออกก็เพราะลูกนี่แหละ โน่นๆคนทำอาหารมื้อกลางวันช่วยแม่ ไปขอบคุณเมียเราด้วยสิ” สายตาคมเข้มเหลือบขึ้นมองคนที่นั่งก้มหน้าแวบหนึ่ง ชายหนุ่มยิ้มแล้วก้มหอมแก้มมารดาแรงๆอีกครั้ง แล้วเดินไปนั่งข้างหญิงสาว
“คนนี้เอาไว้ขอบคุณกันสองต่อสองครับ” คุณสายฝนหัวเราะพอใจกับสิ่งที่ลูกชายพูด แต่คนที่นั่งๆข้างลูกชายของท่านเอาแต่ก้มหน้างุด รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
“ช่วงนี้งานยุ่งๆ เหมพาหนูขวัญมาอยู่ที่บ้านกับแม่เถอะนะ เวลากลับดึกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงกัน บ้านสวนก็ให้ลุงช่วงแกดูแลให้ก่อน”
“ก็ดีเหมือนกันครับ” เหมันต์รับคำที่มารดาบอกง่ายๆ
“ถ้างั้นคืนนี
