“อ๊ะ!” หญิงสาวครางหวิว เมื่อท่อนขาแกร่งแทรกลงตรงกลางเรียวขาเสลา บดเบียดกล้ามเนื้อต้นขาแนบไปกับดอกไม้สาวบานฉ่ำ ร่างเล็กเบียดเข้าหากระส่ายกระสับ ความร้อนวูบวาบแผ่ลามไปทั้งร่าง ดูเหมือนว่าเหมันต์จะมีมนตร์วิเศษจริงๆ ตรงที่ถูกเขาเป่าปัดไปเมื่อสักครู่ จึงไม่หลงเหลือความเจ็บปวดแม้แต่น้อย แต่กลับมีความรู้สึกใหม่วูบวาบอยู่ตรงนั้น ประสบการณ์ที่เขาเพียรสอนอยู่ทั้งคืน ทำให้เพียงขวัญรู้ว่าร่างกายตัวเองต้องการอะไร
“คุณเหม คุณเหม” เธอครางเรียกเขาเสียงแผ่ว แอ่นร่างเสนอตัวให้ด้วยความเต็มใจ เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไรเขาจะเติมเต็มเสียที
“ผมยังเจ็บอยู่เลย คุณต้องเป่าให้ผมแล้วล่ะคนเก่ง” คำพูดออดอ้อนกับแววตาเว้าวอน บวกกับอารมณ์ที่ถูกชักนำมาไกลเกินจะหันหลังกลับ ทำให้เพียงขวัญสบตาเขานิ่งพยักหน้ารับน้อยๆ จึงได้รับรอยยิ้มให้กำลังจากคนสำออยเจ็บเป็นรางวัล
ร่างใหญ่ลุกขึ้นนั่งตัวตรงพร้อมรั้งร่างนุ่มนิ่มขึ้นมานั่งหันหน้าเผช
