“อิๆ...” เสียงหัวเราะแหลมปรี๊ดดังขึ้นอีกครั้ง มือที่เตรียมจะผลักประตูบ้านเปิดออกชะงัก เขาสูดลมหายใจลึกๆ เมื่อมันอาจจะเกิดจากอุปทาน...เขาอยู่คนเดียวจะมีเสียงผู้หญิงได้ยังไง?...มันคงเป็นแค่เสียงใบไม้เสียดสีกันเท่านั้น...
ปึง!! จู่ๆ ประตูก็ปิดงับลงเอง หลังจากที่ชายหนุ่มก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปด้านใน...เขาเหลือบมองแต่ไม่ได้ใส่ใจ ขาแข็งแรงย้ำบนพื้นไม้...ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ไม่ได้กลัวเกรงความลึกลับ...สองมือล้วงกระเป๋า สองเท้าก้าวเดิน...ดวงตามองไปรอบตัว และสอดส่ายสายตามองหาความผิดปรกติ
แสงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ความมืดโรยตัวลงมาอย่างรวดเร็ว...แสงไฟวับแวมออกมาจากห้องๆ หนึ่ง นนทัตขมวดคิ้ว เขารู้สึกแปลกใจแต่ไม่ได้กลัว เขาบ่ายหน้าเดินตรงไปยังทิศนั้น และเมื่อเปิดประตูห้องก็เห็นเหมือนที่เหยื่อทุกคนเห็น เพียงครั้งนี้พะยอมไม่ได้นอนทอดร่าง หล่อนลุกนั่งและกำลังรอการมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ...
“เธอเป็
