“อะ! อื้อ!”
แอบรักถอนจูบออกมาอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ต้องหยุดไว้ก่อน ก่อนจะเกินเลยไปมากกว่านี้ เพราะเขามีเรื่องต้องคุยกับยัยเฉิ่มตรงหน้า
“ชอบพี่? ตั้งแต่เมื่อไหร่?” พูดพร้อมกับดึงเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งก่อนหน้ามานั่งแล้วรั้งเธอนั่งลงบนตักของตัวเอง โดยมีเขานั่งเป็นเบาะรองนั่งสวมกอดจากทางด้านหลัง คางสากซบไหล่มนถูไถจมูกโด่งกับซอกคอระหงระหว่างรอคำตอบ
“คะ...คือ...”
“ทีเมื่อกี้ไม่ติดอ่างเลยนี่ แล้วทำไมตอนนี้ติดอ่างจ๊ะคนสวย หรือว่าความกล้าที่พกมาไปกับจูบของเราแล้วจ๊ะ”
ม่านหมอกนั่งเกร็งบนตักแข็งแรง มือเล็กกำแน่นที่หน้าตักของตัวเอง ปากน้อยเม้มแน่นไม่รู้จะเอ่ยคำพูดใดออกมา ตอนนี้ทุกอย่างมันดูตื่นเต้นไปหมด โดยเฉพาะหัวใจของหล่อนมันเต้นราวกับกลองรัวก็มิปาน
“ว่ายังไงคนสวย ทำไมแต่งตัวแบบนี้ แล้วชอบพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เล่ามาซิ” แอบรักคาดคั้นเอาคำตอบ
“คะ...คือ...”
“บอกพี่มาสิ พี่ไม่กัดหรอก หมอกก็รู้ว่าถ้
