บทที่ 4 ระทวย 2

1300 คำ

จากที่พยายามดิ้นถอยหนีก็หยุด มือเล็กจับข้อมือใหญ่แน่นแล้วจ้องมองหน้าหล่อของคนเหนือร่าง กะพริบตาติดกันหลายครั้งอย่างไม่เชื่อหูของตัวเอง มันหมายความว่ายังไง หมายความว่าที่ผ่านมาไม่ใช่แค่หล่อนใช่ไหมที่แอบฝัน แอบมโนว่าจะมีวันนั้นกับชายหนุ่ม เพราะการกระทำที่ผ่านมาเขาไม่เคยแสดงออก ทุกอย่างมันอยู่ในขอบเขต เขาทำตัวห่างเหินออกไปทุกที แล้วมาตอนนี้เขากลับบอกมาแบบนี้ หล่อนไม่อยากเชื่อหูของตัวเองเลยว่ามันคือคำพูดจริง “เป็นของพี่นะ พี่อดทนมานานมากแล้ววิดวิ้ว” น้ำเสียงห้าวทุ้มละมุนแฝงไปด้วยความปรารถนาและความจริงจัง สายตาคู่คมสบจ้องมองดวงตาเล็ก สองตาสอดประสานกลืนกินกันและกันนิ่งนาน แต่มือใหญ่ก็ไม่ได้หยุดเหมือนอย่างดวงตา มือของใหญ่เคลื่อนมาปลดกระดุมตะขอกางเกงขายาวผ้าลินินของคนตัวเล็กออก “พี่หมอใหญ่ วิดวิ้วว่า...อะ! อื้อ!” แล้วคำพูดก็กลืนหายลงไปในลำคอระหง เมื่อปากหนาทาบทับลงมาอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน มื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม