บทที่ 4 ระทวย 1

1206 คำ

ใหญ่กัดฟันกรามแน่นเมื่อได้ยินคำเปรียบอายุของเธอและตนเองอีกครั้ง เท้าใหญ่ย่างสามขุมก้าวยาวๆ ไปประชิดร่างน้อยจนเธอชนกับขอบเตียงเซเสียหลักล้มลงไปกับเตียงนุ่ม แล้วตัวหมอหนุ่มก็ฉวยโอกาสจังหวะครั้งนี้โถมกายใหญ่ลงไปทาบทับร่างน้อย พร้อมสองมือใหญ่รวบข้อมือเล็กรวบขึ้นไปกดไว้เหนือหัว “มะ...ไม่นะคะพี่หมอใหญ่ วิดวิ้วไม่ต้องการอะไรแบบนี้” เธอดิ้นขัดขืนและส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็เห็นเพียงยิ้มมุมปากของบุรุษเหนือร่างเท่านั้น “ก็ไหนบอกอยากแต่งงาน เนี่ยยังไงล่ะ พี่กำลังจะทำให้เราสมหวังไม่ดีใจเหรอคนสวย” เขาโน้มหน้าหล่อลงมากระซิบข้างหูน้องน้อย มืออีกข้างเลื่อนมาลูบไล้แก้มนวลเนียน “ไม่นะคะ วิดวิ้วไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้ วิดวิ้วไม่...อะ! อื้อ!” แล้วเสียงเล็กก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาทาบทับบดจูบเอาแต่ใจ เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กหอมหวาน ควานหาความหวานในปากน้อย มือใหญ่ลูบไล้ต้นคอระหง เลื่อนไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม