ณ ห้องรับประทานอาหารของบ้านสมบัติไพศาลอนันต์ เวลานี้หกโมงเย็นเป็นเวลาทานมื้อเย็นของบ้าน แต่วัลดัสก็ยังไม่พาภัทร์รวีลงมาสักที ขึ้นไปตั้งนานเป็นชั่วโมงแล้ว ส่วนวันนี้โลเวลกับมัญชุสาโทรมาบอกว่าจะทานข้าวเย็นข้างนอก และในห้องรับประทานอาหารเลยเหลือคนแก่สองคน
“เป้าโตคงไม่หิวข้าวแล้วแหละที่รัก” คนเป็นสามีเอ่ยพร้อมกับพยักหน้าสั่งเด็กรับใช้ให้ตักข้าวให้ตัวเองและภรรยา
“น้องก็ว่าแบบนั้นแหละคุณพี่ ตาเป้าโตเนี่ยนะทำอะไรไม่รู้จักอายตากับยายและเด็กในบ้านเลย”
“แล้วชอบไหมล่ะ ที่หลานตัวดีอุ้มหนูแพมขึ้นห้องแบบนี้”
“ไอ้ชอบก็ชอบอยู่หรอกคุณพี่ แต่น้องก็สงสารหนูแพม ตัวเล็กนิดเดียว แต่หลานเราสิตัวอย่างกับยักษ์วัดแจ้ง” คนเป็นยายเปรียบเทียบ
หึหึ
“น้องหญิงก็พูดไป หลานเราก็ตัวโตปกติของคนเป็นลูกครึ่งแหละ เนี่ยเราจะมีเหลนเพิ่มอีกคนแล้วใช่ไหมที่รัก”
“คงแบบนั้นแหละคุณพี่ ดูสิ คนบอกไม่มีทางแต่งงานเหมือนพี่ แต่เหมือน
