ว้าย!
มือที่กำลังเปิดประตูรถถูกกระชากดึงไปจากทางด้านหลังจนต้องหันมามอง
“คุณวัลดัส!”
“ใช่! นึกว่าจำผัวคนนี้ไม่ได้ซะแล้ว แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ตอนโทรหา แล้วทำไมไม่มาทำงาน แล้วเนี่ยยังจะมาลาออกอีก ใครอนุญาตให้ลาออกไม่ทราบแพม!” คิ้วเข้มขมวดเป็นปม สันกรามแกร่งปูดโปนขึ้นเมื่อรู้เรื่องที่เธอจะลาออก
“แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย” เธอสะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่พร้อมกับก้าวถอยห่างไปจากเขาสองก้าว
“ยุ่งอะไรด้วยเหรอ? หึ! ทำไมจะยุ่งไม่ได้ เธอเป็นเมียฉันนะแพม”
“แปลกนะ ก่อนหน้านี้ว่าฉันเป็นเมียคุณท่าน เป็นชู้คุณท่าน และตอนนี้ฉันมาเป็นเมียคุณเนี่ยนะ ขอโทษนะคุณวัลดัส ถ้าคุณคิดว่าเรื่องวันนั้นจะทำให้คุณได้อภิสิทธิ์นี้ฝันไปเถอะ คุณไม่ใช่ผัวฉัน คุณมันก็แค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่งเท่านั้นคุณวัลดัส ได้ยินไหมคุณมันก็แค่คนสารเลวที่ข่มเหงฉัน เผียะ!” แล้วก็ยกมือเล็กตวัดใส่หน้าของคนตัวสูงตรงหน้าทันที
ว้าย!
ทันทีที่เธอตบเขา
