ทั้งๆ ที่ล้าขนาดนี้...แต่ข่มตาแล้วข่มตาอีกก็หลับไม่ลงสักที คงเพราะมีหลายเรื่องที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวล่ะมั้ง การพักผ่อนในครั้งนี้จึงทำได้ยากลำบาก
ทั้งเรื่องคนตัดสายเบรก เรื่องยัยกิ่ง และอีกหลายต่อหลายเรื่องซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะหยุดโจมตีความคิดฉัน
ฉันรอให้เวลาผ่านไปอีกหน่อย ฟังเสียงเข็มนาฬิกาไปเรื่อยๆ จนในที่สุดความเหนื่อยล้าทางกายและสมองก็ออกฤทธิ์ ก่อนจะปล่อยให้ตัวเองหลับไปทั้งอย่างนั้น
หลับ...ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าในห้องนี้ยังมีผู้ชายอีกคน
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่เมื่อฉันตื่นขึ้นอีกครั้งในสถานที่เดิม ก็พบว่าผ้าม่านฝั่งขวามือมีแสงอ่อนๆ สาดเข้ามา เป็นสัญญาณบอกว่าตอนนี้คือเช้าของอีกวันแล้ว
“ไอ้ขี้เซา” เสียงทักทายที่มีทั้งความกวนประสาทและน่าตบให้ฟันร่วงดึงฉันจากอาการงัวเงียได้สำเร็จ เมื่อเปลือกตาเปิดกว้างและหันไปมองเจ้าของคำพูดดังกล่าวก็พบว่าเป็นขุนนั่นเอง
หมอนั่นนั่งอยู่บนเก้าอี้
