“เด็กขี้หวง ยิ้มได้แล้วค่ะ”ลมเหนือเอ่ยขึ้นเมื่อตัวต้นเหตุที่มาปั่นป่วนทำให้เกิดสงครามย่อมๆ เมื่อสักครู่ได้เดินจากไป เค้าไม่อยากให้เด็กน้อยตรงหน้าอารมณ์เสียในช่วงเช้า เพราะกลัวเธอร้องไห้แล้วพานจะเรียนไม่รู้เรื่องเอา
“ไปค่ะ เดี๋ยวเฮียไปส่งที่ห้องเรียนใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วนะ”ลมเหนือส่งมือดึงอีกคนให้ลูกขึ้นพลางคว้าหนังสือและกระเป๋าสะพายใบเล็กมาถือให้อย่างเอาใจ แต่อีกคนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ยังหน้าง้อ หน้าง้อแบบน่ารัก
ฟอด~ฟอด
“อ๊ะ!”
“เฮียหมั่นเขี้ยวค่ะ” คนตัวเล็กใช้มือลูบแก้มป่องเบาๆ อย่างเขินๆ ก็โดนคนที่ทำให้หน้างอเมื่อครู่มาทำให้หน้าบานเท่าชามใบใหญ่ในเวลาต่อมา หื้ย! สยิวหัวใจ พลอยมุกได้แต่กระหยิ่มยิ้มภายในอก
“ยัยเปี๊ยก” คอปเตอร์ที่นั่งเล่นกับกลุ่มเพื่อนเพื่อรอเรียน ส่งเสียงเรียกคนที่ร้องไห้งอแงเมื่อคืนจนเสียงดัง ขาแกร่งก้าวเดินมาดักหน้าอย่างไม่สนใจคนข้างกายพลอยมุกที่มองด้วยสายตาเขียวใบหน้าบูด
