“อื้อ!”
ปากที่เอื้อนเอ่ยอย่างตัดพ้อถูกปิดกลบจนเสียงหลบเข้าไปในลำคอขาว ปากหยักส่งจูบให้อีกคนโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว กำปั้นเล็กรัวลงที่แผงอกล่ำอย่างไม่ออมแรง เรี่ยวแรงที่มีเท้ามดเดินไม่สามารถทำให้คนตัวโตระคายผิวเลยสักนิด พลอยมุกพยายามเบี่ยงหน้าหนีรสจูบของอีกฝ่ายแต่หัวทุยเล็กกลับโดนล็อกให้หยุดรอรับสัมผัสจากอีกคนโดยยากที่จะขัดขืน
จุ๊บ~จ๊วบ~จ๊วบ
ลมเหนือผละออกจากปากบางเพียงแค่คืบ สายตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาทำให้พลอยมุกต้องเสมองไปทางอื่นโดยไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว “จุ๊บ”ปากหยักฝังลงที่แก้มป่องจนชุ่มปอด นั้นทำให้พลอยมุกต้องหันหน้ามาเพื่อเอ่ยดุคนใจร้าย “อุ๊บ!”ยังไม่ทันที่ปากบางเล็กจะได้เอื้อนเอ่ยออกเสียงปากเล็กก็ถูกปิดลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับครั้งแรกเมื่อสักครู่มันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ความนุ่มนวลอ่อนหวานในครานี้ทำให้คนตัวเล็กวาบหวามถึงขั่วหัวใจ
“อื้ม ~ จ๊วบ”เสียงดูดจูบที่ดัง ไม่
