“คุณได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว... พอใจหรือยัง”
เขาผุดลุกขึ้นนั่งหันหลังให้กับหล่อน แผ่นหลังกว้างของจามาลที่มีเลือดซิบเพราะถูกเล็บของหล่อนจิกข่วนอยู่ตรงหน้าหล่อน มันเหมือนกับกำแพงสูงที่หล่อนไม่สามารถปีนป่ายข้ามไปหาเขาได้ ความน้อยใจแล่นพล่านอยู่ภายในอก เมื่อสายตามองไปประสบเข้ากับจุดเลือดเล็กๆ บนที่นอน
จริงสินะ หล่อนประสบความสำเร็จแล้วนี่ หล่อนทำให้ตัวเองสูญสิ้นเจ้าเยื่อบางๆ ไปแล้วนี่ มันสมใจหล่อนแล้ว ทำไมหล่อนถึงยังอยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้อีกล่ะ ทำไมถึงยัง... อลิซสลัดศีรษะแรงๆ แม้จะรู้ว่าเพราะอะไรแต่ก็ไม่อยากจะยอมรับออกมา
“ใช่... ฉันพอใจ...”
“งั้นก็ไปซะ... ผมต้องการพักผ่อน...”
ความเหี้ยมโหดของจามาลทิ่มแทงเข้าไปภายในอกของหล่อนอย่างอำมหิต
“ซึ่งผมหมายถึงการนอนหลับพักผ่อนจริงๆ”
อลิซน้ำตาซึมแต่ก็รีบยกหลังมือป้ายมันทิ้งอย่างรวดเร็ว หล่อนจะไม่ร้องไห้ จะต้องไม่ร้องไห้ให้กับสิ่งที่ตัวเองเล
