แม้จะพยายามย่องเข้าบ้านอย่างเงียบเชียบแค่ไหน แต่สุดท้ายก็มีคนเห็นหล่อนเข้าอยู่ดี อลิซหยุดเดินและหันไปตามเสียงร้องอุทานของสาวใช้
“จะร้องหาอะไรแม่คุณ...”
“ก็คุณอลิซ... ทำไม? สภาพถึงได้...”
อับอายจนหน้าร้อนผ่าว แต่ถึงกระนั้นก็ยังสามารถควบคุมสติสตังเอาไว้ได้
“แล้วไงล่ะ เธอมีปัญหาอะไรกับฉันหรือเปล่า”
“มะ ไม่มีค่ะ...”
ท่าทางดุดันที่พร้อมจะอาละวาดของอลิซทำให้สาวใช้ไม่กล้าจะสงสัยอะไรต่อไปอีก
“ก็ดีแล้ว... งั้นหุบปากอย่าได้ถามอะไรอีกเชียวนะ”
“ค่ะ งั้นหนู... หนูขอตัวก่อนนะคะ”
สาวใช้กำลังจะเผ่นหนีไปแต่ก็ถูกอลิซร้องเรียกเอาไว้เสียก่อน สาวใช้ชะงักเท้าและค่อยๆ หันกลับมามองด้วยท่าทางขลาดกลัว
“เอ่อ คุณอลิซมีอะไรกับหนูหรือ...คะ”
อลิซตีหน้าขรึม และขยับเท้าเข้ามาหยุดตรงหน้าของสาวใช้ จ้องมองนิ่งด้วยสายตาเลือดเย็น
“เก็บสิ่งที่เธอเห็นเอาไว้ให้มิดเชียวนะ เพราะถ้ามีใครสักคนรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่...”
