เพื่อนใหม่

737 คำ
@โรงเรียน PBR โครม!!! เสียงโต๊ะเรียนที่ล้มระเนระนาดจากชายหนุ่มที่มีเรือนผมสีดำกำลังใช้ฝ่าเท้าเหยียบอกนักเรียนชายคนหนึ่งอยู่ด้วยความเดือดดาล "มึงถ่ายทำไม!" เหมันต์ตะคอกถามอีกฝ่ายเสียงกร้าวเมื่อเจาจับได้ว่าอีกฝ่ายใช้โทรศัพท์แอบถ่ายรูปของแฟนซี "มึงจะเดือดร้อนทำไม กูไม่ได้ถ่ายมึงสักหน่อย" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ "งั้นกูคงต้องเตือนมึงไว้สินะ ว่าคนที่มายุ่งกับคนของกูต้องเจออะไร" รอยยิ้มร้ายกระตุกขึ้นในทันทีพร้อมกับเท้าที่กำลังจะกระทืบซ้ำลงบนอกของอีกฝ่ายอีกครั้ง "หยุดนะเหมันต์!" แฟนซีตะโกนเรียกเขาทันทีที่วิ่งเข้ามา ทำให้เหมันต์หยุดชะงักฝ่าเท้าตัวเองเอาไว้ "มึงแม่งดวงดีฉิบหาย" เหมันต์แสยะยิ้มมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ด้วยความโกรธ ถ้าแฟนซีไม่เข้ามาอย่าวหวังว่าเขาจะหยุดเลย "มากับฉันเลย" แฟนซีเดินเข้าไปจับมือหนาให้ตามเธอออกมา เมื่อมีนักเรียนหลายคนต่างรุมล้อมดูเหตุการณ์แต่ไม่มีใครกล้าจะหยุดเขาสักคน "แกทำบ้าอะไร ก่อเรื่องทุกวันไม่เบื่อหรือไง" แฟนซีลากเหมันต์มายังดาดฟ้าโรงเรียนเพื่อที่เธอจะได้ตะคอกใส่เขาได้อย่างเต็มที่ "ก็นะ กูแค่เบื่อหาที่ระบายอารมณ์" เหมันต์กระแทกเสียงเล็กน้อย เขามักจะถูกเธอต่อว่าเรื่องชกต่อยไม่ต่างจากแม่ของเขาเลย "เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวแบบนี้สักที" "แล้วเมื่อไหร่มึงจะเป็นแฟนกับกูวะ" เหมันต์ตอบกลับอย่างจริงจังเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาตู่สวยของเธอก่อนจะเดินเข้าหาเธอจนร่างบางถอยหลังจนติดรั้วเหล็กกั้น "ฉันเป็นเพื่อนของแก และมันจะไม่มีวันเปลี่ยน" "กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนมึง กูอยากเป็นผัวมึงเข้าใจไหมวะ" เหมันต์ดันร่างเล็กให้ติดกับรั้วเหล็กโดยเขาใช้แขนทั้งสองกักขังเธอเอาไว้ สองมือจับรั้วเหล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเดินหนีเขาไปได้ "แกมั่นใจนักหรือไง" "ที่กูแสดงออกมามันไม่เคยเข้าตามึงเลยเหรอ" เหมันต์พูดเสียงอ่อนลงสิ่งที่เขาพูดหรือแสดงให้เธอเห็นมันไร้ความหมายนักหรือไง "เอาจริงนะเหมันต์ แกหยุดที่ฉันคนเดียวไม่ได้หรอก" เธอบอกเขาเสียงเรียบ ในเมื่อเขายังมีคู่นอนไปทั่วจะให้เธอเชื่อเขาได้ยังไง "กูจะหยุด ขอแค่มึงลองมองกูที่ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนจะได้ไหม" น้ำเสียงอ้อนวอนของเขาพร้อมสายตาจริงจังทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากแน่น เมื่อทุกคนเข้ามายังห้องเรียนเพื่อเตรียมตัวเรียนคาบต่อไป เหมันต์ที่นอนฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะเรียนไม่สนใจว่าอาจารย์จะเดินเข้ามาพร้อมนักเรียนใหม่อีกคน "มีนักเรียนย้ายมาใหม่ ฝากพวกเราแนะนำเพื่อนด้วยนะนั่งที่ว่างตรงนั้นละกัน" "หวัดดีฉันชื่อเจ้านาย เธออ่ะ" เจ้านายทักแฟนซีด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาได้มานั่งโต๊ะใกล้กับเธอ "หวัดดีพ่อง มึงเป็นญาติกันหรือไง" เหมันต์เงยหน้าขึ้นพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "หวัดดีฉันชื่อแฟนซี ส่วนนี่เหมันต์นายอย่าไปใส่ใจเขาเลย" เธอแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มสดใสยิ่งทำให้เหมันต์จ้องมองเจ้านายอย่างไม่สบอารมณ์ "หวัดดีเหมันต์" เจ้านายพยักหน้ารับรู้เขาเลยหันไปทักทายเหมันต์ต่อ "กูไม่อยากรู้จักมึง" เหมันต์ตอบเสียงเรียบทำเอาเจ้านายขมวดคิ้วขึ้นอย่างงงๆกับเพื่อนใหม่คนนี้ "ว่าแต่เจ้านายมีเพื่อนที่นี่หรือยัง" แฟนซีส่งรอยยิ้มสดใสเพื่อผูกมิตรทำให้เหมันต์ต้องส่งเสียงฮึดฮัดขึ้นในลำคอ "แฟนซีดูปวดหัวอ่ะ" เหมันต์สะกิดร่างบางที่นั่งโต๊ะติดกับเขาอย่างออดอ้อนให้เธอหันมาสนใจเขาแทน "มีไข้หรือเปล่า" แฟนซีหันกลับมาหาเขาเธอยื่นมือเล็กไปแตะหน้าผากเขาด้วยความเป็นห่วง แต่เหมันต์กลับยกยิ้มและมองเจ้านายด้วยสายตาเย้ยหยัน "ตัวไม่ร้อนไปห้องพยาบาลไหม?" "ไปดิ ไปนอนเป็นเพื่อนกูนะ" เหมันต์เกยคางบนบ่าเล็กมือซุกซนโอบเอวคอดเอาไว้ไม่วายสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวของเธอไปด้วย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม