เพื่อนใหม่
737 คำ
@โรงเรียน PBR
โครม!!!
เสียงโต๊ะเรียนที่ล้มระเนระนาดจากชายหนุ่มที่มีเรือนผมสีดำกำลังใช้ฝ่าเท้าเหยียบอกนักเรียนชายคนหนึ่งอยู่ด้วยความเดือดดาล
"มึงถ่ายทำไม!" เหมันต์ตะคอกถามอีกฝ่ายเสียงกร้าวเมื่อเจาจับได้ว่าอีกฝ่ายใช้โทรศัพท์แอบถ่ายรูปของแฟนซี
"มึงจะเดือดร้อนทำไม กูไม่ได้ถ่ายมึงสักหน่อย" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"งั้นกูคงต้องเตือนมึงไว้สินะ ว่าคนที่มายุ่งกับคนของกูต้องเจออะไร" รอยยิ้มร้ายกระตุกขึ้นในทันทีพร้อมกับเท้าที่กำลังจะกระทืบซ้ำลงบนอกของอีกฝ่ายอีกครั้ง
"หยุดนะเหมันต์!" แฟนซีตะโกนเรียกเขาทันทีที่วิ่งเข้ามา ทำให้เหมันต์หยุดชะงักฝ่าเท้าตัวเองเอาไว้
"มึงแม่งดวงดีฉิบหาย" เหมันต์แสยะยิ้มมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ด้วยความโกรธ ถ้าแฟนซีไม่เข้ามาอย่าวหวังว่าเขาจะหยุดเลย
"มากับฉันเลย" แฟนซีเดินเข้าไปจับมือหนาให้ตามเธอออกมา เมื่อมีนักเรียนหลายคนต่างรุมล้อมดูเหตุการณ์แต่ไม่มีใครกล้าจะหยุดเขาสักคน
"แกทำบ้าอะไร ก่อเรื่องทุกวันไม่เบื่อหรือไง" แฟนซีลากเหมันต์มายังดาดฟ้าโรงเรียนเพื่อที่เธอจะได้ตะคอกใส่เขาได้อย่างเต็มที่
"ก็นะ กูแค่เบื่อหาที่ระบายอารมณ์" เหมันต์กระแทกเสียงเล็กน้อย เขามักจะถูกเธอต่อว่าเรื่องชกต่อยไม่ต่างจากแม่ของเขาเลย
"เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวแบบนี้สักที"
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะเป็นแฟนกับกูวะ" เหมันต์ตอบกลับอย่างจริงจังเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาตู่สวยของเธอก่อนจะเดินเข้าหาเธอจนร่างบางถอยหลังจนติดรั้วเหล็กกั้น
"ฉันเป็นเพื่อนของแก และมันจะไม่มีวันเปลี่ยน"
"กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนมึง กูอยากเป็นผัวมึงเข้าใจไหมวะ" เหมันต์ดันร่างเล็กให้ติดกับรั้วเหล็กโดยเขาใช้แขนทั้งสองกักขังเธอเอาไว้ สองมือจับรั้วเหล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเดินหนีเขาไปได้
"แกมั่นใจนักหรือไง"
"ที่กูแสดงออกมามันไม่เคยเข้าตามึงเลยเหรอ" เหมันต์พูดเสียงอ่อนลงสิ่งที่เขาพูดหรือแสดงให้เธอเห็นมันไร้ความหมายนักหรือไง
"เอาจริงนะเหมันต์ แกหยุดที่ฉันคนเดียวไม่ได้หรอก" เธอบอกเขาเสียงเรียบ ในเมื่อเขายังมีคู่นอนไปทั่วจะให้เธอเชื่อเขาได้ยังไง
"กูจะหยุด ขอแค่มึงลองมองกูที่ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนจะได้ไหม" น้ำเสียงอ้อนวอนของเขาพร้อมสายตาจริงจังทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากแน่น
เมื่อทุกคนเข้ามายังห้องเรียนเพื่อเตรียมตัวเรียนคาบต่อไป เหมันต์ที่นอนฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะเรียนไม่สนใจว่าอาจารย์จะเดินเข้ามาพร้อมนักเรียนใหม่อีกคน
"มีนักเรียนย้ายมาใหม่ ฝากพวกเราแนะนำเพื่อนด้วยนะนั่งที่ว่างตรงนั้นละกัน"
"หวัดดีฉันชื่อเจ้านาย เธออ่ะ" เจ้านายทักแฟนซีด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาได้มานั่งโต๊ะใกล้กับเธอ
"หวัดดีพ่อง มึงเป็นญาติกันหรือไง" เหมันต์เงยหน้าขึ้นพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
"หวัดดีฉันชื่อแฟนซี ส่วนนี่เหมันต์นายอย่าไปใส่ใจเขาเลย" เธอแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มสดใสยิ่งทำให้เหมันต์จ้องมองเจ้านายอย่างไม่สบอารมณ์
"หวัดดีเหมันต์" เจ้านายพยักหน้ารับรู้เขาเลยหันไปทักทายเหมันต์ต่อ
"กูไม่อยากรู้จักมึง" เหมันต์ตอบเสียงเรียบทำเอาเจ้านายขมวดคิ้วขึ้นอย่างงงๆกับเพื่อนใหม่คนนี้
"ว่าแต่เจ้านายมีเพื่อนที่นี่หรือยัง" แฟนซีส่งรอยยิ้มสดใสเพื่อผูกมิตรทำให้เหมันต์ต้องส่งเสียงฮึดฮัดขึ้นในลำคอ
"แฟนซีดูปวดหัวอ่ะ" เหมันต์สะกิดร่างบางที่นั่งโต๊ะติดกับเขาอย่างออดอ้อนให้เธอหันมาสนใจเขาแทน
"มีไข้หรือเปล่า" แฟนซีหันกลับมาหาเขาเธอยื่นมือเล็กไปแตะหน้าผากเขาด้วยความเป็นห่วง แต่เหมันต์กลับยกยิ้มและมองเจ้านายด้วยสายตาเย้ยหยัน
"ตัวไม่ร้อนไปห้องพยาบาลไหม?"
"ไปดิ ไปนอนเป็นเพื่อนกูนะ" เหมันต์เกยคางบนบ่าเล็กมือซุกซนโอบเอวคอดเอาไว้ไม่วายสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวของเธอไปด้วย
- ผู้เขียน
