มาช้า

766 คำ

"หมดแล้วเหรอ ฉันอยากกินวันไหนก็หมดทุกที" แฟนซีที่เดินหน้างองุ้มกลับมาหลังจากยืนรอต่อแถวซื้อลูกชิ้นปิ้งเจ้าเด็ดประจำโรงเรียน "อุตส่าห์รอเนอะ" แป้งรำเดินเคียงข้างมาพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของแฟนซี อีกด้านของเหมันต์ที่จับจ้องมองแฟนสาวของตัวเองในทุกการกระทำได้ยินดังนั้นจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงในทันที "เฮ้ย! นั่นของกู" อาทิตย์ร้องบอกอย่างงงๆเมื่อถูกเหมันต์คว้าถุงลูกชิ้นปิ้งที่เขาอุตส่าห์ยืนรอตั้งนานสองนานเพื่อจะซื้อ "กูรู้..กูยืมแป๊ป" เมื่อเขาเอาถุงมาถืออยู่ในมือแต่แทนทีเขาจะเดินออกไปเหมันต์กลับหันมายังเพื่อนรักอีกครั้งพร้อมกับแบมือออก "อะไรวะ?" อาทิตย์เลิกคิ้วถามอย่างสงสัยถึงสิ่งที่เหมันต์ทำก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ด้วยความไม่เข้าใจ "ในมือมึงเอามาด้วย" เหมันต์ชี้ไปยังไม้ลูกชิ้นที่อาทิตย์พึ่งจะหยิบออกจากถุงไม่ทันได้กินเสียด้วยซ้ำ "ไอ้เชี่ยนี่มึงเอาจริงดิ" "กูดูเหมือนล้อเล่นเหรอวะ" ดวงตาคมฉายแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม