@โรงเรียนPBR
หญิงสาวในชุดพละกำลังหัดโยนลูกบาสลงห่วงอย่างสนุก โดยมีสายตาคมจับจ้องอยู่ทุกการกระทำของเธอ เขานั่งอยู่บนอัฒจรรย์ในตำแหน่งที่ตรงกับเธอโดยมีรอยยิ้มเล็กๆปรากฎบนมุมปากหยักได้รูป ยิ่งได้เห็นใบหน้าหวานเปื้อนรอยยิ้มอย่างมีความสุขเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาตามเธอไปด้วย
"ไอ้เหมันต์ มึงยิ้มอะไรของมึง" อาทิตย์ที่นั่งมองเพื่อนรักด้วยความสงสัยก็อดถามออกมาไม่ได้
"เสือก" เหมือนคำพูดที่ถูกส่งต่อกันมาจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูก ไม่ได้ทำให้เขาเหมือนพ่อเลยแม้แต่น้อยกลับนิสัยคล้ายคลึงกับผู้เป็นแม่มากกว่า
"ประสาท นั่งยิ้มอยู่ได้" อาทิตย์พูดอย่างเอือมๆทว่าอีกฝ่ายกลับไม่สนใจยังคงจ้องมองร่างบางที่เอาแต่โยนลูกบาสลงห่วงให้ได้ถึงแม้ทุกครั้งเธอจะโยนไม่ลงห่วงเลยก็ตาม
ตุ้บ!
"ไอ้เชี่ยแม่ง!" ร่างสูงลุกขึ้นยืนในทันทีเมื่อลูกบาสจากกลุ่มของผู้ชายอีกฝั่งโยนลงตรงกับศีรษะเล็กของเธอ
"อะไรของมึงวะกูตกใจ" อาทิตย์สะดุ้ง
