เวลาต่อมา
ตลาดนัดรถไฟ
“ตลาดนัด..” เธอเดินลงจากรถตามดินมา ก่อนยืนมองผู้คนมากมายที่เดินซื้อของกินอยู่ด้านหน้ากันให้วุ่น
นี่อย่าบอกนะ..
“ครับ เวลาผมไม่สบายใจ ต้องมาที่นี่เลยนะ” ดินพยักหน้ารัวๆ เขายกยิ้มเอ่ยขึ้นอย่างภาคภูมิใจ
“...” What?! คิ้วบางขมวดเข้าหากันแน่นกว่าเก่า หันหน้าไปมองดินอย่างงุนงงหนักกว่าเดิม
“หาของกิน แหะๆ” >.<
“แล้วจะหาย?” อีกครั้งที่วิวเอ่ยถาม ด้วยสีหน้างุนงง นี่เธอคิดถูกแล้วใช่ไหม? ที่มากับเขา
“มันก็ดีขึ้นนะ เวลาเราเห็นของกินที่น่ากิน ความอร่อยมันจะทำให้เราลืมทุกอย่าง” ดินจึงเอ่ยอธิบาย
“ลืม?” ของกินเนี่ยนะ!? วิวกรอกตามองบนเล็กน้อย ก่อนเธอจะลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ผมก็พูดเกินไปหน่อย.. แต่มันก็ช่วยได้เยอะจริงๆ นะ”
“...” วิวถึงกลับหันมามองดินอีกครั้ง
“เชื่อผมสิ” ดินยกยิ้มหวานที่สุด เขาพยักหน้าพร้อมเอ่ยกับเธอ
“..ก็ลองดู” วิวได้แต่พยักหน้าและเอ่ยตอบรับ ไหนๆ ก็มา
