ใบหน้าสวยเห่อร้อน ดวงตาใสเริ่มเอ่อคลอ ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน พอกับมือที่กำลูกบิดประตูอยู่แน่น เธอไม่ได้เดินเข้าไปภายในห้องแต่อย่างใด เพียงแต่เปิดประตูไว้เพียงเล็กน้อย ก่อนจะยืนฟังบทสนทนาที่เล็ดลอดออกมาจากในห้องนั้นอยู่นาน
“บอกว่าอย่าร้องไง”
“อึก..” วิวสะอึกจุกจนพูดไม่ออก ความพยายามที่จะอดกลั้นในตอนนี้มันคงไม่เพียงพอต่อหัวใจที่ปวดหน่วง เธอจึงก้าวถอยหลัง เดินออกมา พร้อมกลับปิดประตูลงอย่างเบามือ
ปึง.. เสียงปิดประตู
‘นี่สินะ เหตุผลที่ทำให้แยมมันคลั่ง’ วิวพลางคิดในใจ เธอหลับตาลงอย่าข่มอารมณ์
และสิ่งที่เธอคิดเอาไว้ มันคงเป็นไปตามนั้น เธอลืมตาขึ้นมาช้าๆ ยืนเหม่อมองไปข้างหน้า ก่อนจะก้าวออกเดินไปจากตรงนี้
วิวเดินมาถึงหน้าลิฟต์ ก่อนเธอจะเดินเข้าไป แล้วกดปิดมันลง ใบหน้าสวยเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด หัวใจของเธอตอนนี้มันแทบแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
“เฮียมาหาคุณน้ำขิง” ภพที่เดินออกมาจากด้านประตูทางหนีไฟ ห
