“อึก..” น้ำขิงหยุดฝีเท้าลง เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้
“เป็นอะไร?” วิวเองก็หยุดฝีเท้าลง เธอหันมองน้ำขิง เอ่ยถามออกไปด้วยความงุนงง
“เจ็บหน่วงๆ อ่ะ” น้ำขิงเงยหน้ามองวิว ก่อนเอ่ยตอบกลับ
“ไปหาหมอ..” วิวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยออกไปแต่เธอยังไม่ทันพูดจบประโยค น้ำขิงก็เอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน
“ไม่เป็นไร..” น้ำขิงส่ายหน้า ก่อนจะพยายามเดินต่อไปเรื่อย ท่ามกลางสายตาของผู้คนที่ยืนมองอยู่ตั้งแต่แรก ก่อนความเจ็บปวดจะเริ่มรุนแรงขึ้นอย่างเท่าตัว “อึก! ..”
“น้ำขิง!” วิวเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนด้วยความตกใจ เพราะใบหน้าที่บอลช้ำมันซีดเซียวจนเธอเห็นได้ชัด
“ไปหาหมอหน่อยก็ดี เลือดไหลออกมาขนาดนี้ อันตรายนะ” ฟินที่เดินตามออกมาเอ่ยขึ้น ก่อนสายตาของเธอจะเหลือบมองไปที่หว่างขาของน้ำขิง
“ว่าไงนะ?” วิวคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง
“..ละ..เลือด” น้ำขิงพอเธอได้ยินคำพูดของหญ
