เวลาต่อมา
18.00 น.
แกร็ก..เสียงประตูห้องดังขึ้น
วิวหันไปมองก็พบว่าเป็นเพลิง ในมือเขาถือถาดข้าวมาด้วย ทำให้เธอถึงกลับเสมองไปอีกทางทันที
ฟุบ..ก่อนเพลิงนั่งลงข้างกายฉันของเธอ
“กินข้าว” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เหลือบมองเธอเล็กน้อย
“...” แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับจากวิว
“ไม่ได้ยินหรือไง?” เสียงทุ่มเริ่มเข้มขึ้น คราวนี้เพลิงหันมาจ้องมองวิวอย่างเอาจริงเอาจัง
“...” วิวรับรู้ถึงความไม่พอใจของเพลิง เธอถึงหันกลับมามองที่เขาเช่นกัน
“กินข้าว” เพลิงเอ่ยขึ้นกับเธออีกครั้ง
“...” วิวยังคงมองเพลิงอย่างไม่ละสายตา ในใจใครจะรู้ดีกว่าเธอ ว่ากำลังต่อว่าชายหนุ่มอยู่อย่างอัดอั้นตันใจ
“มองแบบนี้อยากโดน..” เพลิงเลิกคิ้วสูงถาม ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าในแววตาของวิว กำลังคงด่าทอเขาอยู่ในใจอย่างแน่นอน
“พูดมาก” วิวเอื้อนเอ่ยออกไป เธอเสมองไปทางอื่น ยอมรับเลยว่าตอนนี้ทานอะไรไม่ลงจริงๆ ถ้ายังมีเพลิงอยู่ภายในห้อ
