“แน่ใจนะคุณสุทัศน์ว่าเจ้านายคุณไม่ได้อยู่แถวนี่” ชนัญธิดาเอ่ยถามอย่างระแวง สายตากวาดมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวังตัว วันนี้เธออุตส่าห์หลบตระการออกมาได้แล้ว เธอก็ขออย่าให้เจอเขาอีกเลย
“ครับ อ๋อนี่ครับเจ้านายบอกผมว่าคุณษรชอบดื่มชาเขียว นายสั่งมาให้ผมดูแลคุณษรให้ดีๆ จนกว่าคุณษรกับคุณษาจะกลับบ้าน”
ชนัญธิดาจ้องมองใบหน้าของสุทัศน์อย่างจับผิดแต่เธอก็ไม่พบอาการพิรุธอะไร ก่อนที่สายตาจะเลื่อนลงมามองขวดชาเขียวในมือหนาอย่างชั่งใจ ไม่รู้ว่าเธอระแวงมากไปหรือเปล่ากับการดื่มชาเขียวขวดนี้บางทีเธออาจจะคิดมากไปก็ได้
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวยื่นมือเข้าไปรับขวดชาเขียวมาจากมือหนาย่างไม่ค่อยจะแน่ใจนัก
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับคุณษร มีอะไรหรือเปล่าครับ” เขาถามเธออย่างแปลกใจแม้ในใจจะนึกชมชอบในความระวังตัวของเธอก็เถอะแต่จะให้เขาทำอย่างไรในเมื่อมันเป็นคำสั่งของผู้เป็นนายเขาก็ต้องทำ จะมามัวใจอ่อนกับเธอไม่ได้
“ษรกลัวเจ้าน
