ตระการเร่งฝีเท้ารีบเดินตรงเข้ามาหาลูกน้องอย่างรีบร้อน กว่าเขาขับรถฝ่าสมรภูมิของรถในช่วงเย็นมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก ไม่รู้ว่าป่านนี่ชนัญธิดานั่งอยู่ในโรงหนังหรือเปล่า แค่คิดเขาก็รู้สึกโมโหเธอไม่น้อย การเป็นภรรยาเขามันน่ารังเกียจ น่าเบื่อมากหรืออย่างไรกันเธอถึงไม่ยินยอมที่จะเป็นภรรยาของเขา ผู้หญิงเกือบค่อนประเทศต่างก็พยายามที่จะเข้าใกล้เขาอยากที่จะเป็นสะใภ้ของตระกูลวีรกิจแต่ทำไมผู้หญิงที่เขาอยากให้แต่งงานด้วยกลับพยายามดิ้นรน หลบหนีกับสิ่งที่เขาพยายามหยิบยื่นให้
“สุทัศน์” สุทัศน์เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงอย่างดีใจ เกือบสามชั่วโมงที่เขาตั้งนั่งรอการมาของผู้เป็นนาย ในใจของเขารู้สึกดีใจไม่น้อยเพราะนี่ก็ใกล้เวลาแล้วที่ชนัญธิดาและมาริษาจะออกมาจากโรงหนัง
ตระการเดินมาหยุดตรงหน้าลูกน้องหนุ่ม ก่อนหันไปทางด้านประตูของโรงหนังอย่างชั่งใจแล้วก็หันมาถามลูกน้องอย่างสงสัย “ตอนนี้คุณษรอยู่ไหน”
“คุณษรกับคุ
