เช้าวันต่อมา...
ธนดลยืนมองภาพของภรรยาและลูกสาวอย่างมีความสุข เมื่อร่างบางระหงกำลังก้มลงนั่งพร้อมกับสวมรองเท้าคู่เล็กให้ลูกสาวแล้วยังรอยยิ้มอ่อนโยน เสียงหัวเราะใสยามที่ทั้งสองพูดคุยหัวเราะให้กันและกันยิ่งทำให้เขาอยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของสองแม่ลูกนั่น
ชายหนุ่มจ้องมองร่างบางระหงอย่างแสนรักไม่ว่ากี่ปีอารยาก็ยังดูน่ารัก สวยงามสำหรับเขาเสมอ แม้ตอนนี้เธอดูอวบนิดหน่อยแต่ก็เพิ่มความสวยงามสง่าให้เธอได้ไม่น้อยเพราะเมื่อหกปีที่แล้วรูปร่างของเธอไม่ได้อวบอั๋นน่าสัมผัสขนาดนี้ หากเขาจำไม่ผิดอารยาน่าจะหนักไม่เกินสี่สิบห้าได้มั้งหรืออาจด้วยเพราะรูปร่างที่สูงโปร่งก็เลยทำให้เธอดูผอมบอบบางแต่ตอนนี้มันต่างกัน จากสายตาที่เขามองเธอน่าจะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อยแต่คงไม่เกินห้าสิบอย่างแน่นอน “เมียฉันนี่รูปร่างดีเป็นบ้าเลย” เสียงเข้มพึมพำขณะสายตาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างระหงที่สวมชุดสูทสีน้ำตาลเข้มอย่าง
