เกือบตีสี่....
ร่างบางที่หลับสนิท ขยับตัวพลิกไปมาอย่างปวดเมื่อยนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้อย่างเจ็บปวด เธอจ้องมองใบหน้าคมสันที่นอนอยู่แนบสนิทกับตัวเธออย่างเกลียดชัง ใบหน้าคมยามนอนหลับสนิทดูไม่มีพิษสงโหดร้ายเช่นยามตื่นเลยอ้อมกอดทั้งสองก็ยังโอบกอดเธอเอาไว้เหมือนจะกลัวหายขยับตัวออกให้ห่างใช้มือยกแขนใหญ่นั้นให้ออกจากการกอดรัดร่างสูงใหญ่ขยับตัวเล่นเอาคนตื่นถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมสันนั้นยังคงหลับสนิท
เพียงแต่แขนทั้งสองข้างกอดกระชับร่างเธอเข้าไปแนบอกแน่นกว่าเดิม นึกกังวลกับสภาพตัวเองอย่างบอกไม่ถูก เธอจะทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ หนีกลับกรุงเทพฯ ดีไหมหรือค่อยกลับพรุ่งนี้ ถึงจะเกลียดการกระทำของชายหนุ่มก็เถอะจะเรียกว่าข่มขืนก็ไม่ใช่เพราะเธอเองก็ดันยอมให้ความร่วมมือไปด้วย นึกแล้วก็ได้แต่เกลียดตัวเองที่ไม่มีความเข
