ลูกสาวบุญธรรมของแกรนด์ดยุคปีศาจ (SS3)

6.ไม่อ่อนโยนสักนิด

ไม่ทันที่เธอจะหาคำตอบของคำถามคาเมลได้ เขาก็พุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว ริมฝีปากของเขาบดขยี้ลงมา รุนแรงและดุดันราวกับสัตว์ป่า เอลิซ่ายกมือขึ้นมาโอบกอดเอาไว้คล้ายต้องการปลอบโยน

"ไม่เป็นไรคาเมล ข้าอยู่ตรงนี้แล้ว..ไม่ต้องรีบร้อนอะไรขนาดนั้นเพราะว่าข้าไม่คิดจะหนีจากเจ้าไปไหนอยู่แล้ว"

เธอรู้ดีว่าเขาในยามนี้คงจะไม่เป็นตัวของตัวเอง เพราะว่าคาเมลที่สุขุมและอ่อนโยนได้ถูกฝังกลบไปในเบื้องลึกของจิตใจเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาคือคาเมลที่ใจร้อนและ..มีความปรารถนาอันท่วมท้นในแบบที่เธอเองก็คงจะอธิบายเกี่ยวกับเขาได้ไม่ดีเท่าที่ควรเพราะเขาที่อยู่เบื้องหน้าของเธอยามนี้ คือคาเมลที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเช่นกัน

เธอพรมจูบที่แก้มของเขาเบาๆและเมื่อเขาทำท่าจะกระชากชุดเดรสของเธอออก เอลิซ่าก็รีบกล่าวกล่าวห้ามเอาไว้

"คาเมล..ข้าจะไม่มีชุดใส่กลับ เพราะฉะนั้นเจ้าแค่ค่อยๆถอดมันออกมาก็พอ"

ดวงตาของเขามันพร่ามัวไปหมด พร่ามัวไปด้วยความต้องการที่ท่วมท้นและ..ความสวยงามที่ราวกับมิใช่มนุษย์ นางอยู่ในอ้อมกอดของเขา สตรีที่เขาเฝ้าฝันถึงมาโดยตลอด

เพราะคาเมลรู้ดีว่าตัวเองนั้นทำได้เพียงแค่ฝันถึงเท่านั้น เขามีสิทธิ์แค่นั้น

แต่ทว่าในวันนี้เขาสามารถไล้ฝ่ามือที่หยาบกร้านจากการจับดาบ ลงไปบนผิวกายที่ขาวเนียนของเธอได้ ท่านเอลิซ่าไม่มีท่าทีประหม่าใดๆเลย ซึ่งมันตรงกันข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง

คาเมลถอดชุดเดรสราคาแพงพวกนั้นออกมา ก่อนจะนำมันไปวางเอาไว้ที่เก้าอี้ ตามมาด้วยการนั่งคุกเข่าและเริ่มถอดถุงน่องของเอลิซ่าออก เขาจุมพิตเบาๆที่ฝ่าเท้าขาวเนียน จูบพิตตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าไล่ขึ้นไปที่หัวเข่าของเธอ พร้อมกับออกแรงดึงทั้งถุงน่องและกางเกงซับในสีขาวของเธอออกมาในเวลาเดียวกัน เขาถอดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางกั้นร่างกายของเธอจากสายตาเขาออกมา มันราวกับว่าเขากำลังปลอบเปลือกผลแอปเปิลสีแดงสด

แต่ท่านเอลิซ่าทั้งงดงามและน่ากินมากกว่าผลแอปเปิลที่เขาเคยปลอกเสียอีก เขามองเรือนร่างที่สวยงามปานรูปสลักของเธอด้วยสายตาที่เทิดทูนและบูชา

อกนุ่มหยุ่นนั้นที่เขาปรารถนาจะเห็นเมื่อครู่ในยามนี้มันปรากฏต่อสายตาของเขาแล้ว ความงามอันล้ำเลิศที่ไม่อาจละสายตาได้ แต้มแดงที่ยอดอกนั้นมันราวกับกลีบกุหลาบที่วางเอาไว้บนพื้นหิมะ เอวคอดกิ่วและสะโพกที่ผายออก เรียวขาของเธอกำลังบดเบียดเข้าหากันพร้อมกับดวงหน้าที่ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ

"ท่านเอลิซ่างดงามเช่นนี้ มีอะไรให้ต้องอายอย่างนั้นหรือครับ?"

ในคราแรกเธอก็คิดเช่นนั้นแต่ทว่าที่เธออายมันเป็นเพราะว่าสายตาที่จ้องมองโดยละเอียดของเขา ราวกับว่าเขาต้องการสำรวจในทุกซอกทุกมุมของร่างกายเธอยังไงอย่างนั้น

คาเมลมองด้วยสายตาจนพอใจก่อนที่เขาจะวางฝ่ามือลงไปที่เนินเนื้อนุ่มเบาๆ

เขาเริ่มสัมผัสมันช้าๆและพอเขาเริ่มบีบเคล้นแต้มกุหลาบที่ยอดอกก็พลันชูชันขึ้นมา เขาใช้นิ้วมืออันหยาบกร้านปัดผ่านมันเบาๆ

"อา.."

เธอร้องครางเสียงกระเส่าพร้อมกับบิดตัวเร่าในอ้อมกอดของเขา ถึงจะไม่ค่อยมีประสบการณ์ทางด้านนี้มาสักเท่าไหร่ แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าท่านเอลิซ่าจะต้องรู้สึกดีอย่างแน่นอน

คาเมลใช้นิ้วของเขาบี้มันช้าๆสลับกับหมุนวนข้อมือ เขามองใบหน้าของท่านเอลิซ่าอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ใบหน้าในยามที่เธอเปล่งเสียงร้องครางออกมา ดวงตาอันฉ่ำวาวที่มองมาที่เขาราวกับว่าเธอกำลังแตกสลาย

"คาเมล.."

และเมื่อชื่อของเขาถูกเรียกออกมาด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนาของเธอ คาเมลก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าความอดทนของเขามันถูกทึ้งจนขาดสะบั้นลงไปแล้ว

เขาอ้าปากเพื่อครอบครองแต้มกุหลาบของเธอในทันที คาเมลทั้งขบเม้มและดูดมันแรงๆไปพร้อมๆกัน เธอแอ่นตัวขึ้นมาตามสัญชาตญาณความเอ่อล้นที่ออกมาจากหัวใจ เอลิซ่ายกมือขึ้นมาสอดเข้าไปใต้ไรผมสีน้ำตาลของเขา

เธอกำลังรู้สึกดี ดีอย่างมาก

สัมผัสที่เงอะงะแต่เต็มไปด้วยความต้องการอันแรงกล้าของคาเมลมันทำให้เธอสั่นไหวไปกับเขาโดยไม่อาจหักห้ามใจได้ ตรงส่วนนั้นของเธอเปียกชุ่มราวกับว่าต้องการให้เขาสัมผัส และเหมือนกับว่าคาเมลเองก็ล่วงรู้เพราะเขาแยกขาของเธอออกจากกัน

"คาเมล..อย่ามองเช่นนั้นสิ"

เขามองมัน...ไม่สิ ต้องเรียกได้ว่าเขาจ้องมองมันด้วยความหลงใหล คาเมลใช้นิ้วของเขาลูบไล้ไปเบาๆที่รอยแยกเขาใช้ก้านนิ้วเสียดสีมันช้าๆจนตอนนี้นิ้วของเขามันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอ คาเมลจูบพิตลงไปที่หน้าท้องของเอลิซ่า เขาพรมจูบไล่ลงไปจนถึงช่องทางรักสีหวาน

คาเมลมุดหน้าของเขาเข้าไป ก่อนที่เขาจะเริ่มตวัดลิ้นเลีย เพื่อลิ้มรสน้ำหวานที่กำลังไหลรินออกมา

"อ๊ะ.."

ทันทีที่ปลายลิ้นของเขาเริ่มสัมผัสตรงส่วนนั้นช่องท้องของเธอก็หดเกร็งอย่างรวดเร็ว และเมื่อลิ้นของเขาเริ่มขยับเธอก็แอ่นสะโพกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เขาค่อยๆเลียมันอย่างระมัดระวังเหมือนกับว่ากำลังวัดขนาด ความร้อนจากเกลียวลิ้นของเขาทำให้เธอไม่สามารถที่จะอดกลั้นอีกต่อไปได้แล้ว เอลิซ่ารู้สึกว่าภาพเบื้องหน้ามันพร่ามัวไปหมด ราวกับว่าเธอกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ

"อา..พะ..พอแล้วคาเมล"

เธอเสร็จสมในขณะที่เขายังคงไม่หยุดขยับเรียวลิ้นที่กำลังไล่เลียอยู่ ปากทางรักของเธอมันเต็มไปด้วยน้ำหวานที่ไหลย้อยลงมาและน้ำลายของคาเมลผสมปนเปกัน เขาบรรจงละเลียดดูดและเลียน้ำหวานพวกนั้นจนหมดทุกหยดหยาด

"ทำไมกันครับ ข้ายังอยาก..ทำตรงนั้นอีกหน่อย"

เพราะถึงท่านจะพร้อมแล้วแต่ทว่าเมื่อมองดูจากขนาดมันก็ยังคับแคบเกินไปสำหรับเขาอยู่ดี เขาก็แค่อยากจะทให้เธอพร้อมเสียก่อน เพื่อที่การแนบชิดของเรามันจะได้มีความสุขมากกว่าความเจ็บปวด เขาไม่อยากให้ท่านเอลิซ่าเจ็บปวดแต่ทว่าก็ไม่อยากจะหยุดลงเพียงครึ่งๆกลางๆแบบนี้เลย

เขากล่าวจบก็ขบกัดที่ต้นขาของเธอเบาๆอย่างมันเขี้ยวก่อนที่เขาจะเริ่มใช้ลิ้นตวัดเลียเกสรดอกไม้ของเธออีกครั้ง

นี่เขาจงใจที่จะทำให้เธอขาดใจตายใช่หรือไม่ เธอพยายามขยับถอยหนีออกมาแต่ทว่าเขาก็ใช้แขนของเขาล็อกสะโพกเธอเอาไว้แน่น

"อึ่ก! คาเมล! อ๊า!!"

ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือคาเมล เขาไม่อ่อนโยนสักนิดและดูเหมือนว่าเรานั้นกำลังสลับกันเพราะคราแรกเธอเป็นคนเริ่มมันแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่ควบคุมการแนบชิดครั้งนี้เอาไว้แต่เพียงผู้เดียว เธอมีหน้าที่เพียงแค่ส่งเสียงร้องออกมาและเรียกชื่อของเขา เท่านั้นเอง..