รอยยิ้มของเอลิซ่าแข็งค้างอยู่เช่นนั้น เมื่อมีชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้านหลังของท่านพี่เจเนซิส เขาคว้าแขนของเจเนซิสในทันทีพร้อมกับโอบกอดเธอเอาไว้ ท่ามการความตกใจของผู้ที่พบเห็น
ชาร์ล โคเรย์ ชายผู้ที่มีดวงวิเศษ เขาสามารถมองเห็นอนาคตได้ และอนาคตของเจเนซิสที่เขามองเห็นคือเธอจะเจ็บปวดจนถึงกับมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ไหว
"คิดถึง.."
"น่าแปลกใจที่เจ้ายังไม่ตายนะชาร์ล ไหนบอกว่าขาดข้าไปเจ้าจะตายยังไงล่ะ?"
"ข้าจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อปกป้องเจ้า เจเนซิสอย่ายินยอมให้หมอนั่นหลอกลวงเจ้าต่อไปเลยนะ"
เจเนซิสลูบไล้ที่ใต้ดวงตาของชาร์ลเบาๆ
"เจ้ามาเตือนข้าเพราะว่าอะไรกันละชาร์ล ในเมื่อดวงตาคู่นี้มองไม่เห็นอนาคตอีกแล้ว มาเตือนข้าเพราะไม่ต้องการให้ข้ามีความสุขอย่างนั้นหรือ? จะให้ข้ากลับไปทุกข์ทรมานกับเจ้าอีกรึไง?"
เอลิซ่าเดินเข้าไปเพื่อแยกท่านพี่ทั้งสองออกจากกัน ตอนนี้ผู้คนในงานต่างก็จับจ้องมาที่พวกเรา
"ใจ
