"นานๆทีท่านหญิงจะสวมชุดสีเหลืองทองที่เข้ากับสีผม ช่างงดงามยิ่งนักเพคะ" ในกระจกเงาสะท้อนใบหน้าที่กาลเวลาไม่อาจพรากความงดงามของเธอไปได้เลย เจเนซิสยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก เดิมทีนี่คือสีที่เธอเกลียดชังมากที่สุดและชุดเดรสของเธอมันไม่เคยมีสีเหลืองทองเลย เพราะมันตอกย้ำความเป็นราชวงศ์ของเธอมากเกินไป เธอไม่รู้ว่าเขาจงใจรึเปล่า แต่ทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชุดนี้มันเหมาะกับเธอมากจริงๆมากถึงขนาดที่ว่าเหมือนกับว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอ "..อันที่จริงคราแรกข้าจะขึ้นมาตาม แต่ทว่าเมื่อเห็นผลงานของสาวใช้แล้วข้าคิดว่าข้ายังรอท่านได้อีกหน่อย" "ไม่งดงามอย่างนั้นหรือ?" "ไม่ใช่แบบนั้นครับ ข้าหมายถึงว่าท่านงดงามมากจนการรอคอยของข้ามันคุ้มค่าต่างหาก" "ไมเนอร์คำหวานของเจ้าทำอะไรข้ามิได้หรอก" "แต่ความเย็นชาของท่านมันตราตรึงใจของข้าเสมอเลยนะครับ" สาวใช้ส่งยิ้มที่แสนจะยินดีให้เจ้านายทั้งสองคน "ท่านหญิงแต่งตัว