8
1039 คำ
Chapter 8
เธอทำงานหาเงินเองได้ ไม่เคยตาโตหรืออยากได้เงินของคนอื่น ใครจะรวยเป็นพันล้านแสนล้านก็เงินของเขา เธอเองก็จะยืนหยัดหาเงินได้ด้วยตัวเอง
ที่เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะว่าเธอยอมเขาทุกอย่าง ยอมตั้งแต่ตกเป็นของเขา เป็นคนในความลับของเขา ยอมตั้งแต่ให้เขาบงการทุกอย่าง ในบางครั้งเธอก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
หลังจากเก็บของเรียบร้อย เธอก็ส่งคีย์การ์ดกลับไปคืนเขาทางไปรษณีย์ เงินในบัญชีที่เขาโอนมาให้ทุกเดือนและบัตรเอทีเอ็มถูกวางอยู่ในลิ้นชักพร้อมกับเครื่องเพชร เธอไม่เคยถอนเงินจำนวนนั้นออกมาใช้เลย เพราะพยายามหาเงินเอง เงินจำนวนนี้ถ้าเธอได้แต่งงานมีลูกกับเขา เธอก็อยากจะมอบให้ลูก แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นอีกแล้ว
‘พี่ขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไป แต่พี่กับน่านฟ้ามันไม่มีอะไรจริง ๆ คุณปู่อยู่ด้วยพี่เลยจำเป็นต้องพูดแบบนั้นอย่าคิดมานะอร เดี๋ยวพี่เคลียร์ทางนี้เสร็จจะไปหา’
ข้อความที่ส่งกลับมาทำให้อรอินปวดใจ เธออ่านแล้วไม่ตอบกลับ ปิดโทรศัพท์แล้วมองออกไปนอกรถ
ปานวาดกำลังจะพาเธอกลับบ้านเกิด ก็ดีเหมือนกัน เธอจะกลับไปอยู่บ้านเกิดเมืองนอนที่จากมา และเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ภูเก็ต
“เขาส่งข้อความมาเหรอ” ปานวาดเอ่ยถาม ขณะนั่งรถกลับบ้านเกิดด้วยกัน
เธอมีคนขับรถส่วนตัวที่บิดามารดาส่งมาดูแลเธอ จะไปไหนมาไหนก็สะดวกหน่อยไม่ต้องขับรถเอง
“อืม... บอกว่าไม่มีอะไร แค่เล่นละคร”
“เธอเชื่อเขาหรือเปล่าล่ะ”
“ฉันเคยเชื่อเขามาแล้ว แต่ตอนนี้ได้สติแล้ว จะไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ อีก” เธออยากยืนหยัด ปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะเธอไม่คู่ควรกับเขา สิ่งสำคัญไม่ใช่เขาไม่สู้เพื่อเธอ แต่สิ่งสำคัญก็คือเธอไม่พร้อมจะสู้เพื่อเขา เธอไม่มีอะไรเลย ถ้าปู่ของเขาจะมองว่าเธอเกาะเขากินไปวัน ๆ เธอก็คงเถียงไม่ออก แม้ตัวเองจะเขียนหนังสือขายและมีรายได้ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเทียบกับปกได้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าฐานะและรายได้มีผลกับการมีครอบครัวของหลายคนในยุคปัจจุบัน ปู่ของปกมองว่าเธอมาเกาะเขากิน เธอก็ต้องพิสูจน์ว่าเธอไม่เคยคิดจะเกาะปกกินเหมือนปลิงดูดเลือด
เธอจะเริ่มต้นจากสิ่งที่รักก่อน แล้วพัฒนามันให้ดีขึ้น ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเธอเอง ไม่ว่าใครจะทิ้งเธอสักกี่คน เธอก็ไม่เดือดร้อน เพราะเธอเลี้ยงตัวเองได้
อรอินไม่คิดจะตอบข้อความของเขา เธอปิดโทรศัพท์หนี และจะไม่กลับไปเป็นคนในความลับของเขาอีก เขาอาจจะมีเหตุผล แต่เหตุผลของเขาก็คือความเห็นแก่ตัวที่เธอต้องเห็นชอบด้วย ในขณะที่เธอจะเป็นอย่างไรเขาไม่เคยสนใจ
เมื่อส่งข้อความไปหาแล้วเธอไม่ตอบกลับ โทร. ไปเธอก็ปิดเครื่องหนี ปกก็ถึงกับเครียดขึ้นมาในทันที
ปกรู้สึกหงุดหงิดที่เธอไม่เข้าใจเขา อรอินน่าจะรับรู้ความกดดันของเขาและรอคอยเขาอย่างสงบ
“นั่นแกจะไปไหน” เสียงเข้มของปู่ปกรณ์ทำให้ปกชะงัก
“คุณปู่มีอะไรครับ”
“ฉันถามว่าแกจะไปไหน เย็นนี้แกต้องไปดินเนอร์กับหนูฟ้า แกลืมไปแล้วเหรอไง”
“ครับ” ไม่อยากตีฝีปากกับคนเป็นปู่ ได้แต่กัดกรามแน่นเข้าหากัน สะกั้นกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านในอกเอาไว้
“หนูฟ้ามาแล้ว สวยเสียจริงหนูฟ้าของปู่” น่านฟ้าที่แต่งชุดเดรสสีขาวเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
ปกหันไปมองตาม เขายอมรับว่าสะดุดตา และปฏิเสธไม่ได้ว่าน่านฟ้าสวยจริง ๆ แต่หัวใจของเขาไม่มีที่ว่างเอาไว้ให้เธอ
“ไปสิ ยืนอึ้งอยู่นั่นแหละ ตะลึงในความสวยของหนูฟ้าล่ะสิ ปู่ตาแหลมใช่ไหมล่ะที่หาว่าที่เจ้าสาวทั้งสวยและน่ารักให้แกแบบนี้” ประโยคของปกรณ์ทำให้สองหนุ่มสาวกระอักกระอ่วนใจยิ่งนัก
“เชิญ” ปกพูดเสียงขรึม น่านฟ้าก็เดินตามออกไปขึ้นรถ
บรรยากาศของการรับประทานอาหารเป็นไปอย่างเคร่งเครียด ในขณะที่น่านฟ้ามองหน้าปกนิ่ง
“มองฉันทำไม” ปกเอ่ยถาม
“คุณปกอยากไปหาคุณอรใช่ไหมคะ”
“เธอหมายความว่ายังไง”
“ตอนนี้คุณปู่ของคุณให้คนตามมาสังเกตการณ์เราสองคนอยู่น่ะค่ะ ถ้าคุณปกอยากไปหาคุณอร คุณก็ต้องหนีพวกเขาให้ได้ค่ะ”
“ทำไมเธอถึงอยากให้ฉันไปหาอรอินล่ะ” เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน มองหญิงสาวแสนสวยตรงหน้านิ่ง
“เพราะฟ้ารู้ว่าคุณปกไม่ได้อยากแต่งงานกับฟ้าค่ะ”
“เธอรู้แบบนี้แล้วก็ยังไม่ปฏิเสธคุณปู่ไป” ปกขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม สีหน้าบ่งบอกว่าหงุดหงิดใจเป็นที่สุด
“คุณปกคิดว่าอำนาจต่อรองของฟ้ามีมากแค่ไหนคะ ทั้งพ่อทั้งคุณปู่ของคุณล้วนแล้วแต่มีพระคุณกับฟ้า คุณคิดว่าฟ้ากล้าปฏิเสธหรือหือกับพวกท่านเหรอคะ” ประโยคของน่านฟ้าทำให้ปกอึ้งไป
เขาเองยังไม่กล้าปฏิเสธคุณปู่ เพราะท่านเอาบางสิ่งบางอย่างมาต่อรองกับเขา อยู่ร่วมบ้านกันมานานหลายปีเขาไม่เคยให้ความสนิทสนมกับน่านฟ้ามาก่อน เขามองว่าเธอเป็นแค่พยาบาลคนหนึ่งที่ดูแลปู่ของเขาเท่านั้น แม้จะเติบโตมาด้วยกันก็ไม่เคยมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อยากแต่งงานด้วย แตกต่างจากปู่ของเขาที่มองว่าน่านฟ้านั้นเป็นผู้หญิงที่ดี ทั้งการดูแลเอาใจใส่ การบ้านการเรือน อาจเพราะเธอเป็นพยาบาลจึงรู้วิธีการเอาใจคนป่วย
- ผู้เขียน
