6
998 คำ
Chapter 6
งานแต่งงาน ทะเบียนสมรส เธอมีไหมล่ะ ที่บอกว่าเป็นเมียหลานชายฉัน”
“...” อรอินสะอึกอึ้ง เจ็บจุก อาย สารพัดอารมณ์หลากหลายที่ประดังประเดกันเข้ามา
“พี่ปกจะแต่งงานกับเธอจริงๆ เหรอคะ พี่ปกรักเธอเหรอ” อรอินหันไปถามปก น้ำตาของเธอรินไหล เธอปาดมันทิ้งไม่หยุดมือ แต่มันก็ยังรินไหล และดูเหมือนจะมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
“ฉันนึกว่าแกเขี่ยนังบ้านนอกปลิงดูดเลือดตัวนี้ออกไปแล้วเสียอีก พ่อแม่แกน่ะมันหน้าโง่ จะหาเมียให้ลูกชายทั้งทีก็ไปคว้าใครมาก็ไม่รู้ แล้วพ่อตัวดีของแกทำธุรกิจฉันเกือบเจ๊ง ถ้าฉันไม่กอบกู้เอาไว้คงหมดตัวไปแล้ว นี่แกยังขัดคำสั่งฉัน คิดใฝ่ต่ำอีกเหรอ”
“คุณปู่” ปกครางออกมาเมื่อได้ยินคนเป็นผู้พูดแบบนี้
“ถ้าแกไม่เชื่อฟังฉัน แกก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าปู่” นี่คือความจริงอีกอย่างที่ปกไม่เคยเล่าให้อรอินได้รับรู้ ก่อนบิดาของเขาจะเสียชีวิต ท่านได้ทำให้บริษัทขาดทุนและกำลังจะเจ๊ง ดีที่ผู้เป็นปู่เข้ามากอบกู้เอาไว้ได้ แต่ปกเองก็เข้ามาช่วยงานคุณปู่อย่างหนักเช่นกัน ท่านเลยไม่ไว้ใจให้ลูกหลานคนไหนอีก ดังนั้นเขาจึงต้องลบคำครหาและพิสูจน์ตัวเองอย่างหนัก เขากำลังจะได้ตำแหน่งอยู่แล้ว เหลือแค่อีกข้อที่เขาต้องทำให้ปู่ปกรณ์คือแต่งงานกับน่านฟ้า พยาบาลสาวสวยที่ดูแลคุณปู่ของเขามาตลอดหลายปี
บิดาของน่านฟ้าก็เป็นคนเก่าแก่ของตระกูล แม้จะมีตำแหน่งแค่พ่อบ้าน แต่ปู่ของเขารักและไว้ใจมาก เพราะอยู่กันมานาน น่านฟ้าจึงเป็นที่ยอมรับของปู่ปกรณ์มากกว่าอรอิน แม้ว่าน่านฟ้าจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร
“อรกลับไปก่อนได้ไหม” ปกมีสีหน้ายุ่งยากใจ ทุกอย่างกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่อรอินกำลังจะทำให้มันแย่ลงไปอีก
ทำไมนะเมื่อก่อนเธอเข้าใจอะไรง่าย ยอมเขาทุกอย่าง เขาชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เหตุใดวันนี้เธอถึงได้ดื้อด้านพูดไม่ฟังแบบนี้
“แกตอบมันไปสิตาปกว่าแกรักมันไหม ตอบให้มันตาสว่างว่าแกรักใคร” ปกรณ์กดดันหลานชาย ท่านไม่ชอบหน้าอรอิน ยิ่งรู้ว่าลูกชายผู้ล่วงลับที่เกือบทำธุรกิจเจ๊งเป็นคนจัดการไปหมั้นหมายโดยไม่ปรึกษากันก่อน ก็ยิ่งไม่ชอบใจ เพราะขนาดธุรกิจยังพลาด เรื่องหาคู่ให้ลูกชายก็คงพลาดเหมือนกัน ท่านคิดแบบนั้น
“พี่ยังรักอรอยู่ไหม ไม่สิ พี่เคยรักอรบ้างหรือเปล่า” เมื่อโดนคาดคั้นปกก็สติหลุด บอกให้อยู่เงียบ ๆ กลับเรียกร้องเขาจึงจำต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
“ฉันหรือจะรักเธอ โวยวายเรียกร้องอะไรไม่ทราบ ก็เห็นอยู่ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับน่านฟ้า”
“พี่ปก!” อรอินแทบสติหลุด วูบไปทั้งอก มือเท้าเย็นเยียบไปหมด
ความจริงเจ็บปวดกว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก
“เธอได้ยินแล้วใช่ไหมว่าหลานชายของฉันไม่ได้รักเธอ เธอมันง่าย เขาก็คงนอนด้วยเล่น ๆ ผู้หญิงง่าย ๆ แบบเธอน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว”
“พี่ปกไม่เคยรักอรแล้วมานอนกับอรทำไม” อรอินร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนตัวโยน แววตาปวดร้าวเสียใจ
ปกรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดของเธอ แต่เขาจะแสดงความห่วงใยเธอไม่ได้ ปู่ของเขาไม่ใช่คนใจดีนัก หากไม่ชอบใครมาก ๆ ท่านพร้อมกำจัดออกไปให้พ้นหูพ้นตา ที่เขาไม่เคยปริปากเรื่องของอรอินเลยเพราะไม่อยากให้เธอเป็นอันตราย หรือโดนเรียกไปคุยกันตัวต่อตัวกับปู่แล้วถูกกดดันให้ออกไปจากชีวิตของเขา
แต่เธอกำลังทำทุกอย่างพังทลายไม่เหลือชิ้นดี
เขาควรโกรธ แต่เห็นแววตาของเธอเขาก็เจ็บร้าวไม่ต่างกัน
“ก็เธอมันง่ายไง คราวนี้ไสหัวกลับไปได้รึยัง” ปกเองยังตกใจที่เขาพูดประโยคร้ายกาจแบบนั้นออกไป
“คนเลว คนสารเลว ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” เธอโถมตัวเข้าหาทุบตีเขาอย่างบ้าคลั่ง ปกก็รวบมือเธอเอาไว้ ผลักออกไปแม้ไม่แรงนักแต่ก็ทำให้เธอถึงกับเซจนล้ม คราวนี้เขาหงุดหงิดจริง ๆ ที่โดนเธอทุบตีแบบนี้
“โอ๊ย!” อรอินเซแล้วล้ม ปานวาดรีบเข้าไปประคองเพื่อนอย่างห่วงใย
“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ”
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ปกเอ่ยถามเพราะห่วงลูกในท้อง
“ถามทำไม คุณผลักเพื่อนฉันขนาดนี้” ปานวาดตวาดกลับ ประคองเพื่อนขึ้นมาจากพื้นให้ยืนหยัดอีกครั้ง น้ำตาของอรอินไหลอาบแก้ม ดวงตาแดงก่ำไปหมด
คนที่ยืนนิ่งไม่ทำอะไรเลย แค่ดูเหตุการณ์คือน่านฟ้า หน้าที่ของเธอคือยืนสวย ๆ และเป็นหญิงสาวเรียบร้อยแสนดีอย่างที่บิดาต้องการ แม้จะนึกเห็นใจทุกฝ่าย แต่เธอไม่กล้าขัดคำสั่งบิดาและปกรณ์ผู้มีบุญคุณสูงสุดในชีวิต
เมื่อเห็นว่าปกมองหน้าท้องของเธอไม่วางตา อรอินก็เผลอยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเอง เธอไม่ได้ท้อง โชคดีเหลือเกิน ถ้าท้องแล้วพ่อไม่รับ ปู่ไม่เอา เกลียดถึงขนาดไล่เหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ ลูกคงเสียใจมาก
“ผู้ชายใจหมา ห่วงลูกในท้องเหรอ ดีที่เพื่อนฉันไม่ท้องจริง ไม่อย่างนั้นเด็กคงเสียใจที่มีพ่อทุเรศแบบนี้ไปตลอดชีวิต” ปานวาดยั้งปากไม่ไหว ด่ากลับอย่างเจ็บแสบ
- ผู้เขียน
