Episode 6
1442 คำ
Episode 6
"นี่นายทำอาหารเช้าให้ฉันด้วยเหรอ?" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยถามทันทีหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็พบว่าบุ๊คส์นั้นอยู่ในครัว เขากำลังทำอาหารอยู่
"ก็เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าอยากลองชิมอาหารฝีมือฉัน" ร่างสูงเอ่ยพลางกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเสิร์ฟอาหารเช้าให้ฉันหลังจากที่ฉันนั่งตรงเค้าท์เตอร์ทานข้าวแล้ว
"แค่พูดเล่นเฉยๆ ไม่นึกว่านายจะทำจริง" ฉันบอกออกมาก่อนจะยักไหล่เล็กน้อยและจากนั้นก็ลองชิมอาหารฝีมือของเขา
"อร่อยดีแหะ"
"ก็แน่อ่ะดิ ฉันเปิดร้านคาเฟ่ อาหารที่ฉันทำก็ต้องอร่อยอยู่แล้ว" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกอย่างโออ้วด ฉันได้แต่เบ้ปากเบาๆ
"ทำไมนายถึงเปิดร้านคาเฟ่อ่ะ อยากรู้" ฉันบแกออกมาตามตรง ฉันไม่เคยถามเขามาก่อนเลยว่าทำไมเขาถึงมาทำอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่บ้านเขาก็มีฐานะอยู่แล้ว
"ถ้าอยากรู้ก็มาเป็นแฟนฉันดิ"
"แหวะ ฝันไปเหอะ ถ้าฉันต้องเป็นแฟนนาย ฉันยอมโสดตลอดชาติดีกว่า" ฉันบอกออกมาก่อนจะนั่งทานอาหารเช้าในจานให้หมด ปกติฉันไม่ทานอาหารเช้าหรอกนะ
"เป็นแฟนฉันมันไม่ดีไงวะ? ทำความสะอาดก็เก่ง ทำอาหารก็เป็น แถมพาไปเที่ยวบ่อยด้วย ไม่ดีเหรอ?" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยอย่างโปรโมทตัวเองฉันได้แต่ท้าวคางมองเขาก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
"ฉันรู้นะว่านายยังชอบซินอี๋อยู่อ่ะ" ฉันบอกออกมาตามตรง ซินอี๋เคยเล่าให้ฉันฟังว่าแต่ก่อนบุ๊คส์ตามจีบเธอทุกวี่ทุกวัน และถึงแม้เธอจะแต่งงานไปแล้วฉันก็มั่นใจว่าบุ๊คส์ยังชอบเพื่อนของฉันอยู่
"หึ เธอก็เลยคิดว่าฉันยังชอบเพื่อนเธออยู่ละสิ? ก็อาจจะจริงมั้ง" ร่างสูงเอ่ยบอกก่อนจะยิ้มบางๆ ซึ่งรอยยิ้มนั้นมันแตกต่างจากรอยยิ้มปกติ ฉันไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่
"นายรีบไปอาบน้ำได้แล้ว วันนี้นายยังมีถ่ายแบบต่อ แล้วฉันก็จะเป็นผู้จัดการให้นาย" ฉันบอกออกมาตามตรง ฉันต้องคอยดูแลและฝึกเขาถ่ายแบบให้เก่งขึ้น ฉันไม่อยากให้แบรนด์เครื่องสำอางค์ของตัวเองต้องมาพัง เพราะนายแบบที่ฉันเลือกเอง
"เธอจะมาเป็นผู้จัดการฉันก็ต้องดูแลฉันใช่ป่ะ? แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าเหมือนฉันกำลังดูแลเธออยู่วะ "
"เออ อย่าบ่นมาก รีบไปอาบน้ำได้แล้ว!" ฉันเอ่ยไล่เขาทันที แต่เหมือนว่าบุ๊คส์ไม่ยอมไปง่ายๆ เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้กับฉันก่อนจะจุ๊บปากฉันเบาๆ ไม่สิ ต้องเรียกเฉียดปากมากกว่า
"นะ...นายทำอะไรเนี่ย?" ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที และก็รู้สึกขนลุกในเวลาเดียวกัน
"มอนิ่งคิสไง แต่น่าเสียดายเนอะไม่โดนปาก :'p" บุ๊คส์เอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก็จะเดินหายไปในห้องน้ำทันที ทิ้งฉันไว้ให้หน้าแดงและใจเต้นคนเดียว ไม่ชอบให้ผู้ชายมาทำอะไรแบบนี้เลย แม้ว่าใจจะเต้นแรงแต่ก็รู้สึกกลัว
Ringgg. Ringgg. Ringgg.
จู่ๆเสียงริงโทรโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมา พอรู้ว่าใครโทรมาฉันก็รีบกดรับทันที
"ฮัลโหล ยัยซิน มีไรจ๊ะ" ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าซินอี๋โทรมาหาฉันตอนเช้าแบบนี้
[เซ วันนี้แกว่างป่ะ] ซินอี๋เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสนจะลำบากใจ
"ก็ว่างอยู่แหละ ทำไมอ่ะ"
[ฉันฝากอลินกับอลันไว้กับแกสักสองสัปดาห์ได้ป่ะ คือ... ฉันกับคีย์ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศอ่ะ แถมเเม่บ้านก็ลากลับบ้านนอกอีกต่างหาก" ซินอี๋เอ่ยขึ้นอย่างเป็นเดือดเป็นร้อน ฉันได้แต่ทำหน้าครุ่นคิด...
เอาไงดี ถ้าเกิดว่าฉันดูแลอลินกับอลันไม่ดีพอกลัวจะทำให้ซินอี๋ลำบากด้วย
[ถ้าแกไม่ว่างเดี๋ยวฉันลองถามพี่บุ๊คส์ดู...] ยังไม่ทันที่ซินอี๋พูดจบฉันก็รีบพูดกลับทันที
"ได้แก ฉันว่าง ว่างม๊ากกกก! แกจะไปวันนี้ใช่ป่ะ เดี๋ยวฉันไปรับอลินกับอลันตอนนี้เลย" ฉันบอกออกมา ยังไงก็ไม่ยอมให้ไปอยู่กับบุ๊คส์หรอก ฉันไม่ยอมแน่ๆถ้าเกิดหลานสุดแสนจะน่ารักต้องไปอยู่กับเขา
[โอเคๆ งั้นแกมาตอนนี้เลยนะ ฉันรออยู่ บาย]
"คุยกับใครอ่ะ?" เสียงทุ้มเข้มของบุ๊คส์เอ่ยถามและเขายังออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
"นายไปแต่งตัวให้มันดีๆเลยนะ!" ฉันเอ่ยไล่บุ๊คส์ทันที แต่เหมือนเขาไม่ฟังคำพูดฉัน เขาเดินเข้ามาหาฉันและจากนั้นก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆอีก ทำให้ฉันเห็นแผงอกแกร่งของเขาชัดเจนมากกว่าเดิม
"ชอบหุ่นฉันป่ะ" บุ๊คส์เอ่ยขึ้นอย่างติดตลกก่อนจะจับมือของฉันให้ไปลูบตรงหน้าท้องแกร่งของเขา
"อี๋ ไม่อ่ะ อย่าจับมือฉันไปแตะของสกปรกอย่างนี้ดิ" ฉันบอกออกมาพลางทำหน้าอี๋และขยะแขยง แต่จริงๆตอนนี้ฉันกำลังใจเต้นแรงสุดๆ จะให้เขารู้ไม่ได้ว่าฉันกำลังรู้สึกผิดแบบนั้น
"แล้วเมื่อกี้เธอคุยกับใคร?"
"อ๋อ คุยกับซินอี๋ เดี๋ยวนายแต่งตัวเสร็จฉันแวะไปบ้านยัยนั่นก่อนนะ จะไปรับอลินอลันมาอยู่ด้วย"
"น้าบุ๊คส์ค่ะ หนูไปอยู่กับน้าบุ๊คส์ได้ไหม" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยดังขึ้นอย่างออดอ้อนหลังจากที่ฉันไปรับพวกเขาทั้งสองคนบุ๊คส์ก็ตามมาด้วย ที่สำคัญตอนนี้เขากำลังขับรถของฉันอยู่
"ไม่อยากอยู่กับน้าเซเหรอครับ" บุ๊คส์เอ่ยขึ้นก่อนจะหยิกแก้มอลินอย่างเอ็นดู แถมตอนนี้อลินก็นั่งข้างๆบุ๊คส์ ส่วนฉันนั่งข้างหลังกับอลัน
"อยากค่ะ แต่อยากอยู่กับน้าบุ๊คส์มากกว่า"
"ผมก็อยากอยู่กับน้าเซสองต่อสองเหมือนกัน นะครับน้าเซ ให้อลินไปอยู่กับน้าบุ๊คส์นะครับ" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยสวนขึ้นมาพร้อมกับเขย่าแขนฉันอย่างออดอ้อน ทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจขึ้นมาทันที
"เอางี้นะครับ น้าบุ๊คส์จะไปอยู่กับน้าเซที่คอนโดด้วย เราจะอยู่ด้วยกันทั้งหมด ดีไหมครับ?" บุ๊คส์เอ่ยเสนอขึ้นมาทำให้ดวงตากลมโตของฉันถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"นะ...นายพูดอะไรเนี่ย!!!"
"โอเคค่ะ ^O^ / โอเคครับ "
"งั้นตามนี้นะครับเด็กๆ" บุ๊คส์เอ่ยขึ้นก่อนจะแลบลิ้นอย่างขี้เล่นให้กับฉัน ฉันได้แต่หน้าบูดใส่เขา ทำอะไรไม่เคยจะปรึกษาฉันเลย แถมพวกเราไม่ใช่แฟนกันอีกต่างหาก มาอยู่ด้วยกันมันก็แปลกๆนะสิ...
"น้าเซค่ะ น้าบุ๊คส์เท่จังเลย" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยดังขึ้นขณะที่กำลังดูบุ๊คส์ถ่ายแบบอยู่ ซึ่งฉันก็พาอลินกับอลันมาที่นี่ด้วย
"โตขึ้นผมก็อยากทำงานแบบน้าบุ๊คส์มั่งจัง"
"ถ้าอลันเป็นนายแบบ น้ารับรองว่าปังแน่นอน" ฉันเอ่ยบอกตามตรงก่อนจะใช้มือเล็กลูบหัวอบันอย่างเอ็นดู เป็นเด็กหนุ่มที่หล่อแล้วยังทำตัวน่ารักอีก ฉันละปลื้มหลายชายคนนี้จริงๆ แถมกลัวว่าสักวันจะตกหลุมรักเด็กคนนี้ด้วย
"น้าบุ๊คส์! กลับกันเถอะค่ะ อลินอยากกลับคอนโดแล้ว" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยดังขึ้นก่อนจะรีบวิ่งไปหาบุ๊คส์ที่ตอนนี้ทำงานเสร็จแล้ว
"น้าเซครับ วันนี้ผมขอนอนข้างน้าเซนะ... ผมอยากนอนด้วย" อลันเอ่ยบอกก่อนจะเข้ามากอดฉันแน่นและออดอ้อนฉันมากกว่าเดิม ช่างเป็นหลานที่น่ารักจริงๆ
"ได้จ๊ะ น้าเองก็อยากนอนกับอลันเหมือนกัน "
"น้าเซครับ... ผมมีเรื่องอยากจะบอก..."
"หืม อะไรเหรอจ๊ะ?" ฉันขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ยินอลันพูดจาแปลกๆ
"ช่างเถอะครับ สักวันน้าก็คงจะรู้เอง "
- ผู้เขียน
