เมื่อนางร้ายทะลุมิติไปเป็นฮูหยินเจ้าเนื้อของท่านแม่ทัพ

ตอนที่5

ตอนที่5 สิงร่างตัวประกอบในนิยายลำนำรักนางพญาหงส์

ในห้องนอนหรูหราที่มีข้าวของราคาแพงตั้งอยู่ทั่วทุกมุมของห้อง ราคาค่างวดรวม ๆ แล้วมีค่าพอที่จะให้ชาวนาจน ๆ ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้หลายปี กลิ่นกำยานที่ถูกจุดส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วบริเวณห้อง

ร่างอวบอ้วนร่วมร้อยกิโลในชุดนอนสีขาวนุ่มราคาแพง ผมยาวสีดำกระเซอะกระเซิงที่ไม่ได้หวีของนางถูกปล่อยให้ไม่เป็นทรง นางกำลังนั่งบนตั่งจ้องมองตนเองในคันฉ่องเงียบ ๆ อย่างพิจารณาทันทีที่ฟื้นตื่นขึ้นมาจากการหลับไปเกือบหนึ่งวันเต็ม ๆ นางลูบไล้ตามร่างกายอย่างไม่เชื่อนัก

นางในตอนนี้กำลังใช้ความคิดคนเดียวเงียบ ๆ เพื่อเรียบเรียงเรื่องราวต่าง ๆ ให้เข้าที่เข้าทางตามลำดับทันทีที่ได้เอ่ยถามจากสาวใช้ทั้งสองที่นั่งอยู่เงีบบไม่ไกลจากนางเสียเท่าไหร่

"..........................."

"..........................."

สาวใช้อย่างอาหลัวอาหลีนั่งอยู่เงียบ ๆ ตามคำสั่งของเจ้านายสาวไม่ไกล พวกนางสองคนจ้องมองคนบนตั่งด้วยความไม่เข้าใจเช่นกันว่าเจ้านายสาวกำลังคิดทำอะไรอยู่หน้ากระจกเงียบ ๆ แบบนั้นแต่ก็ไม่บังอาจถาม

พวกนางทั้งสองก็ไม่กล้าเอ่ยถามออกไป ทำได้เพียงนั่งให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น เพื่อรอรับใช้เจ้านายของตนเองให้ทันท่วงทีจะได้ไม่ต้องมีข้อผิดพลาดให้คนตรงหน้านั้นไม่พอใจ

หลี่ซูเจินจ้องมองเงาสะท้อนในกระจกทองเหลืองที่สะท้อนให้เห็นร่างที่แท้จริงของนาง ร่างอวบอ้วนที่ย้วยเผละ พุงที่นับชั้นไม่ได้ยามที่ก้าวเดินจะกระเพื่อมเป็นจังหวะอย่างน่าเกลียด

ที่มากไปกว่านั้นใบหน้าที่เต็มไปด้วยสิวหนองที่มากมายจนหน้าแดงเพราะอักเสบอีก ไหนจะผมที่ควรจะนุ่มสลวยดุจเส้นไหมกลับมีสภาพกระด้างแข็งสู้มือราวกับกระดาษทรายไว้ขัดไม้ หลี่ซูเจินคิดในใจถ้านางเอามือสางผมในหัวดู มิใช่ผมพวกนี้จะบาดมือนางจนเลือดไหลหรอกนะ

"เฮ้อ"

หลี่ซูเจินหันซ้ายหันขวาคนในเงาสะท้อนก็ขยับกายไปมาเหมือนนาง ร่างอวบอ้วนระบายลมหายใจเสียงดังทันทีอย่างเหนื่อยใจ มองอย่างไรคนตรงหน้าก็ไม่ได้มีหน้าตางดงามแบบนางในร่างก่อนเลย ไม่มีเค้าโครงเดิมสักนิด!!

"เฮ้อ"

นางยิ่งจ้องมองตนเองในกระจกก็ยิ่งรู้สึกสะท้านใจและท้อแท้ที่สุด จะสิงร่างใครทั้งทีทำไมไม่ให้นางอยู่ในร่างคนสวย ๆ ที่ทัดเทียมพอ ๆ กับความสวยของนางที่เคยมีมาก่อนกันนะ ใบหน้าอวบอ้วนนี้มองไงก็ไม่ถูกใจนาง หลี่ซูเจินคนนี้ตรงหน้ามันแบบ.....นางไร้คำจะบรรยายออกไปยิ่งนัก

แต่ถ้าจะให้พูดนางก็คงจะพูดได้หยาบ ๆ นั้นก็คือจากหน้ามือเป็นหลังตีนชัด ๆ

'อ้วนไม่พอยังมีสิวเขรอะ'

'ไม่พอเท่านี้ยังเป็นคนโมโหร้ายอีก'

'ชอบเฆี่ยนตีพวกบ่าวรับใช้'

'พ่อแม่สปอยล์จนเสียคน'

'แต่นางยังโชคดีตรงที่หลี่ซูเจินคนนี้...เกิดมาในครอบครัวที่ดีมาก ๆ ที่สำคัญยังรวยมากอีกด้วย'

'นี่สินะที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง'

'นางในชาติก่อนเกิดมาหน้าตางดงามสวยงาม แต่ชีวิตของนางนั้นต้องดิ้นรนด้วยความสามารถ'

แต่ไม่เป็นไรหรอกต่อให้ร่างนี้ไม่งดงามเท่าร่างเดิมแต่ก็มีใบหน้าที่จิ้มลิ้ม...นางเป็นถึงนางร้ายเบอร์หนึ่งนี่หนา แค่นี้ไม่เหลือบ่ากว่าแรงนางหรอก

นางจะเปลี่ยนร่างหลี่ซูเจินแม่หมูอัปลักษณ์ให้เป็นสาวงามเอง นางจะปฏิวัติสตรีอ้วนตรงหน้าภายในสามเดือนให้ดูดีขึ้นกว่านี้แน่นอน เพราะอย่างไรนางก็มีต้นทุนที่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้นก็คือการรวยทรัพย์สินเงินทองนั้นเอง

ที่พีคไปกว่าทะลุมิตินั้นก็คือ...นางมาสิงอยู่ในนิยายเรื่องลำนำรักนางพญาหงส์ที่เป็นแค่ตัวประกอบที่มาแค่หนึ่งบทก็ตายไปเท่านั้น!!!

นางร้ายสาวอย่างหลี่ซูเจินยกยิ้มให้กับกระจกตรงหน้า นางในตอนนี้นั้นรู้แล้วว่าตนเองนั้นทะลุมิติไปอยู่ในนิยายเรื่องลำนำรักนางพญาหงส์ที่นางเคยแสดงเป็นนางร้ายในเรื่องที่เพิ่งปิดกองไปได้ไม่กี่วันเท่านั้น เป็นเรื่องที่หนักหน่วงไม่น้อยสำหรับนางร้าย

แต่ยังดีที่นางมาสิงร่างของตัวประกอบตัวหนึ่งที่ตายตั้งแต่เริ่มเรื่องก็เท่านั้น เพื่อปูทางให้พระรองของเรื่องให้มีชีวิตที่อาภัพสุด ๆ ก็เท่านั้น

ครอบครัวของพระรองตายจากไปตั้งแต่เด็ก ๆ ภรรยาคนแรกอย่างนางก็รังเกียจและฆ่าตัวตายในคืนวันแต่งงาน

เขาจึงถูกหมายหัวจากครอบครัวของหลี่ซูเจินอย่างอดีตพ่อตาที่ยศอย่างเสนาบดีหลี่ตู้จวินที่มีอำนาจ บิดาของหลี่ซูเจินที่รักบุตรสาวสุดชีวิตเขาจึงแค้นเคืองอดีตบุตรเขยมาก ๆ ชายแก่จึงแค้นใจและจะคอยขัดแข้งขัดขาพระรองอยู่ตลอดเวลาทุกทีที่ทำได้

ไม่จบเท่านั้นชายหนุ่มยังมีข่าวลือที่ว่า....เขานั้นเป็นคนมีดวงคนกินเมีย เวลาไปไหนมาไหนก็จะถูกซุกซิบนินทาตลอดจึงทำให้เขานั้นยิ่งเก็บตัวมากยิ่งขึ้นและเริ่มเย็นชาไปในที่สุด

และแล้วพระรองของเรื่องก็จะได้พบกับแม่นางเอกโดยบังเอิญ แม่นางเอกจะเข้ามาปลอบโยนพระรองอย่างไม่รู้ตัวและพระรองหยางเฉินหลงก็ซึ้งใจในความดีของนางเอกที่เข้าอกเข้าใจเขาอยู่หลาย ๆ เรื่องจนเขานั้นตกหลุมรักนางเอกไปในที่สุด

และท้ายสุดเขาก็จะคอยเป็นโล่ปกป้องนางเอกจากภัยร้ายต่าง ๆ จนทำให้นางเอกได้ครองรักกับพระเอกอย่างองค์ชายสามและขึ้นเป็นนางหงส์เหมือนในเนื้อเรื่องของนิยายในที่สุด

ส่วนเขาหยางเฉินหลงก็ได้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอีกครั้ง และใช้ชีวิตด้วยความรักข้างเดียวที่มีต่อนางเอกจนสิ้นอายุขัย ส่วนภรรยาคนใหม่นั้นก็อยู่ข้างพระรองเงียบ ๆ ไม่ได้ก้าวก่ายอะไรจนจบเรื่องเพียงเพราะรักพระรองและไม่อยากให้เขาเจ็บปวด แม้ตัวนางจะเจ็บปวดและตรอมใจตายด้วยวัยเพียง27 ปีเท่านั้น แต่ตัวประกอบก็คือตัวประกอบไม่ได้มีพล็อตอะไรมากมายนักเพราะไม่ได้สลักสำคัญอันใดกับเนื้อเรื่องจึงไม่ได้ถูกกล่าวถึง

'ชะตารักนางรอช่างน่าสงสารนัก'

............

หลี่ซูเจินยังคงนั่งนิ่ง จริง ๆ แล้วนางน่ะกลับมาสิงอยู่ในร่างของตัวประกอบอัปลักษณ์ที่ควรตายไปแล้ว คนที่นางมาสิงร่างนั้นมีชื่อเสียงเหมือนนาง แต่รูปลักษณ์นั้นกลับต่างออกไปไม่มีเค้าโครงเดิมที่งดงามเอาเสียเลย

แถมหลี่ซูเจินยังมีข่าวลือว่าอัปลักษณ์บ้าง

อ้วนบ้าง และยังมีนิสัยมีใจร้อนเอาแต่ใจและโหดเหี้ยมสุด ๆ กับการสั่งลงโทษ บางคนล้มตายจากไปเพียงเพราะจ้องมองนางและแสดงสีหน้าที่นางไม่ชอบออกมาก็จะถูกสั่งโบยอย่างหนักอย่างไร้เหตุผลเพื่อระบายความโกรธ

แต่จนใจที่หลี่ซูเจินนั้นเกิดมาในครอบครัวของขุนนางมาหลายชั่วอายุคนและยังร่ำรวยไปด้วยทรัพย์สินเงินทองร้านรวงต่าง ๆ ที่ใช้ไปทั้งชีวิตก็ยังไม่หมด...เลยทำให้นางนั้นมีนิสัยที่เหมือนหน้าตานั้นก็คือนิสัยที่ไม่ดีเอามาก ๆ

แต่คนที่เพียบพร้อมขนาดนี้กลับจบชีวิตลงอย่างง่าย ๆ เพียงเพราะนางเป็นแค่ตัวประกอบของเรื่องอย่างไรล่ะ บทไม่มีก็ถูกฆ่าทิ้งอย่างง่าย ๆ จากนักเขียนนิยายเพียงเพื่อให้ตัวเอกทั้งหลายได้ดำเนินเรื่องต่อไปตามบท

แต่นางร้ายอย่างหลี่ซูเจินทะลุมิติมาทั้งทีจะยอมตายง่าย ๆ ได้อย่างไร นางจะไม่ให้นางเอกได้หลอกใช้พระรองที่เป็นสามีของนางหรอก แค่นี้ชีวิตของเขาก็เจ็บปวดมามากพอแล้ว เขาควรจะมีความสุขเสียที เพราะชีวิตก่อนหน้านั้นมันหนักหนาเกินไปสำหรับคนคนหนึ่งมามากพอแล้ว

นางจะเปลี่ยนพระรองที่อาภัพให้เป็นตัวประกอบคนหนึ่งเท่านั้น เขาควรมีความสุขไปกับนางไปวัน ๆ ก็เพียงเท่านั้น ทั้งนางและเขาจะเป็นตัวประกอบที่มีความสุขที่สุดและจะไม่ไปวุ่นวายกับเหล่าตัวเอกให้เจ็บตัว พวกนางจะมองดูและเดินจากไปจากเหล่าตัวเอกก็เท่านั้น!!